تحولات عجیب سیاستهای بهداشتی: از تبلیغ دو فرزندی تا ممنوعیت کاشت ناخن برای کادر درمان
رئیس‌جمهور وزیر پیشنهادی بهداشت را به مجلس معرفی کرد؛ حالا نوبت به رأی اعتماد نمایندگان رسیده است
الهه جعفرزاده:
وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی یکی از نهادهای کلیدی در ساختار سلامت ایران است که نه‌تنها بر شبکه گسترده بیمارستان‌ها، درمانگاه‌ها و مراکز بهداشتی کشور نظارت دارد، بلکه مسئولیت سنگین مدیریت دانشگاه‌های علوم پزشکی را نیز بر دوش می‌کشد. این وزارت‌خانه که در سال‌های نخست پس از انقلاب با نام «وزارت بهداری» شناخته می‌شد، امروز به‌عنوان یکی از ارکان اصلی سیاست‌گذاری در حوزه سلامت عمل می‌کند.
از سال ۱۳۵۷ تاکنون، پانزده وزیر مختلف عهده‌دار این سمت شده‌اند و حالا با معرفی نامزد جدید وزارت بهداشت توسط رئیس‌جمهور، نگاه‌ها به مجلس شورای اسلامی دوخته شده است تا ببینند آیا نمایندگان به این گزینه اعتماد خواهند کرد یا خیر.
محمدرضا ظفرقندی، چهره‌ای شناخته‌شده در عرصه پزشکی و دانشگاهی، به‌عنوان وزیر پیشنهادی دولت سیزدهم معرفی شده است. او که متخصص جراحی عروق و استاد تمام دانشگاه علوم پزشکی تهران است، سابقه‌ای طولانی در مدیریت‌های کلان حوزه سلامت دارد. از ریاست دانشگاه علوم پزشکی تهران و دبیرکلی انجمن اسلامی جامعه پزشکی گرفته تا مسئولیت‌هایی مانند ریاست سازمان نظام پزشکی و عضویت در شورای عالی بیمه خدمات درمانی.
ظفرقندی علاوه بر جایگاه علمی و اجرایی، در عرصه تحقیقات پزشکی نیز حضوری پررنگ داشته است. ریاست مرکز تحقیقات تروما و جراحی سینا و همچنین ریاست انجمن جراحی عروق ایران، بخشی از فعالیت‌های او در این زمینه است. حال باید دید آیا این سوابق گسترده، نمایندگان مجلس را برای اعتماد به او متقاعد خواهد کرد یا خیر.
به همین منظور بی‌مناسبت نیست که مروری بر دیگر وزرای بهداشت تاریخ انقلاب اسلامی داشته باشیم:
