در این مطلب قصد داریم در عادات و رفتار کسانی غور کنیم که حقیقتا باهوش هستند. نکته جالب اینجاست که این آدم‌ها از هوش بالایشان بی‌خبرند. با ما همراه باشید تا این ۷عادت را که باهوش‌ها ناخودآگاه انجام می‌دهند، با شما مرور کنیم.

۱.قبل از آنکه حرف بزنند فکر می‌کنند

فرقی نمی‌کند که شما چه سوالی از آن‌ها بپرسید ـ چه درباره علم و چه درباره اینکه ناهار چه می‌خورند ـ آن‌ها پیش از پاسخ مکثی طولانی می‌کنند. آن‌ها بدون اینکه حرفی بزنند یک دقیقه به چشمان شما خیره می‌شوند، که در مقیاس یک مکالمه، گویی تا ابد طول می‌کشد!

برای ناآشنایان یا کسانی که نخستین‌بار با چنین افرادی معاشرت می‌کنند، این افراد آزاردهنده به نظر می‌رسند. آن‌ها حتی مطمئن نیستند که پرسش‌شان توسط این افراد شنیده شده باشد. چون هیچ علامت بیرونی‌ای مبنی بر شنیده شدن حرف‌شان را نمی‌بینند. پس وقتی این افراد ناگهان پاسخ می‌دهند ...آن‌ها نفس راحتی می‌کشند!

درضمن اغلب از پرکننده‌های کلام مثل «آم» و «اِ» و نظیر آن استفاده نمی‌کنند. واژه‌های آن‌ها بسیار دقیق و حساب‌شده است. انگار که توی ذهن‌شان مشغول حل معادله بودند نه گفت‌وگو کردن!

۲.بیشتر از آنکه حرف بزنند گوش می‌دهند

بسیاری از باهوش‌ها می‌توانند واضح و شیوا درباره موضوعاتی که از آن اطلاعات دارند حرف بزنند. آن‌ها می‌توانند به بهترین استادان و کارشناسان تبدیل شوند.

با این حال آن‌ها با اطلاعات زیاد به دانش می‌رسند. بسیاری از آدم‌های باهوش تا می‌توانند مطالعه می‌کنند اما اغلب آن‌ها کاری را انجام می‌دهند که در عصر کنونی بسیار کمیاب است. آن‌ها شنوندگان خوبی هستند.

به جای آنکه مثل کارشناسان تلویزیونی مدام حرف بزنند، ترجیح می‌دهند که به صندلی‌شان تکیه بزنند و بشنوند دیگران چه می‌گویند. معنایش لزوما این نیست که همیشه ساکت هستند، بلکه مثل اسفنجی هستند که هزاران قطعه اطلاعات را جذب و بررسی می‌کند و نهایتا از میان آن‌ها نتیجه را استخراج می‌کند.

بنابراین آدم‌های واقعا باهوش به حرف همه گوش می‌دهند، حتی آن‌هایی که در نردبان هوش از آن‌ها چندپله پایین‌تر باشند. از نظر آن‌ها همیشه فرصتی برای جمع‌آوری اطلاعات وجود دارد.

۳.به ادعاهای دیگران شک دارند

آدم‌های خیلی باهوش دوست ندارند که فقط لایه‌های سطحی را ببینند. می‌دانند صرف ادعایی که شخصی می‌کند لزوما معنایش این نیست که دارد حقیقت را می‌گوید. اینکه شنونده خوبی هستند معنایش این نیست که هر چه می‌شنوند را باور می‌کنند یا با آن موافق‌اند. بلکه گوش می‌دهند تا نتیجه‌گیری‌های خودشان را بکنند.

اغلب اوقات ادعاهای دیگران را رد می‌کنند. در مورد چیزهایی که می‌خواهند، فیلم‌هایی که می‌بینند و رسانه‌هایی که استفاده می‌کنند هم همین است. آن‌ها دربست هر چیزی را نمی‌پذیرند. اگر ادعایی برایشان اهمیت داشته باشد، قبل از باور پیدا کردن به آن، به دنبال شواهد و مدارک هستند و تا زمانیکه شواهد و مدارک به دست نیاید به آن ادعا به دیده تردید نگاه می‌کنند.

همچنین جاهایی هست که آن‌ها با آدم‌هایی که خودشان را «پرنفوذ» می‌دانند مجادله می‌کنند. این آدم‌های پرنفوذ می‌خواهند با موقعیت، ظاهر یا شخصیت‌شان روی دیگران اثر بگذارند تا آن‌ها را وادار کنند حرفشان را باور کنند.

اما از نظر آدم‌های بسیار باهوش این چیزها معنایی ندارد و فقط مدارک و شواهد است که حرف اول را می‌زند. بنابراین آن‌ها اغلب به کسانی که عادت کرده‌اند حرف‌هایشان بدون چون و چرا باور شود، آشکارا نشان می‌دهند که تا چه حد به آن‌ها به دیده تردید می‌نگرند.

این آشکارا نشان دادن مخالفت‌ها اغلب بدون آنکه متوجه باشند برایشان اصطکاک اجتماعی ایجاد می‌کند.

۴.از بحث پرهیز می‌کنند

اغلب آدم‌های بسیار باهوش عادت ندارند وارد مجادلات کلامی یا بحث و جدل با دیگران شوند. خوب چرا مگر باهوش نیستند؟

آدم‌های خیلی باهوش دغدغه متقاعد کردن دیگران را ندارند. آن‌ها بدون آنکه آگاهانه این کار را انجام دهند، تمایل دارند روی شواهد و تحلیل‌هایشان از آن تمرکز کنند و نسبت به بسیاری از عقاید و ایده‌های مخالف بی‌علاقگی نشان می‌دهند.

منظورم این نیست که ذهنی بسته دارند. منظور این است که زیاد وقت‌شان را صرف مجادله و دعوا با دیگران نمی‌کنند تا کسانی که به نظر می‌رسد در نردبان ذهن چند پله هوشی از آن‌ها پایین‌تر هستند را متقاعد کنند.

مثل این است که با یک سگ درباره سیاست حرف بزنید. قطعا سگ تمایل و علاقه‌ای به حرف‌های سیاسی شما ندارد. بنابراین چندان درباره موضوعات مختلف با دیگران مخالفت نمی‌کنند، خصوصا اگر این دیگران چندان نظرشان حائز اهمیت نباشد.

این عادت ممکن است آن‌ها را گوشه‌گیر یا منفعل جلوه دهد اما درحقیقت نشانه‌ای است که می‌گوید آن‌ها تمایلی ندارند در هیچ مفهوم معنادار یا عقلانی‌ای درگیر شوند.

۵.حواسشان به زمان نیست

یکی از بزرگترین تناقض‌های افراد باهوش این است که اغلب به طور کامل گذر زمان را از دست می‌دهند و فراموش می‌کنند چه وقت است و کجا هستند!

آن‌ها اگر ملاقات یا کلاسی داشته باشند حتما سر وقت می‌رسند. اما هرگز نباید بدون وقت قبلی به آن‌ها سر بزنید چون اصلا نمی‌توانید تصور کنید که ممکن است در چه موقعیتی باشند. ممکن است سر زده به اتاقشان بروید و با یک بهم‌ریختگی غیرقابل باور مواجه شوید. زمین پر از کاغذ و کتاب و نمودار است، کامپیوتر برای خودش روشن است و ....همان لباسی تن‌شان است چند روز پیش تن‌شان دیدید. دلیلش آن است که آن‌ها چند روزی را در دفتر کارشان مانده‌اند و فرصت نکرده‌اند به خانه بروند.

حتما شما هم با این آدم‌ها مواجه شده‌اید، جوری مشغول می‌شوند که فقط ممکن است برای اجابت مزاج از اتاقشان خارج شوند. آنقدر در کاری که می‌کنند غرق می‌شوند که به کل زمان را فراموش می‌کنند.

۶.باعث می‌شوند دیگران حس احمق‌بودن بگیرند

آدم‌های بسیار باهوش بدون اینکه خودشان متوجه باشند باعث می‌شوند که دیگران در مقایسه خودشان با آن‌ها حس حماقت کنند. هوش چرخی با پره‌های متفاوت است و هوش عاطفی یا EQ اغلب با IQ همسو نیست. یک فرد می‌تواند IQ بالایی داشته باشد اما نتواند خیلی زیاد با دیگران همدلی کند یا به هنجارهای اجتماعی پایبند باشند.

آن‌ها از روی نیت بد یا خباثت نظر بد یا منفی نمی‌دهند، بلکه نظر حقیقی‌شان را درباره چیزها می‌دهند. مثلا یک پروفسور باهوش ممکن است به شما بگوید رشته‌ روان‌شناسی که در حال تحصیل در آن هستید، شبه علم است و خواندنش کاری ندارد. او قصد تخریب شخصیت شما را ندارد بلکه نظر حقیقی‌اش را درباره این رشته گفته است.

۷.خیلی راحت حواسشان پرت می‌شود

پیشتر توضیح دادیم که افراد باهوش اغلب بیشتر از آنکه صحبت کنند، می‌شنوند. با اینحال همچنان محدودیت‌های خودشان را دارند. آن‌ها به چیزهایی که در حوزه علاقه‌مندی‌شان است گوش می‌دهند اما اگر چیزی را دوست نداشته باشند، می‌توانید متوجه شوید که فقط به شما خیره شده‌اند اما حواسشان به شما نیست.

افراد باهوش معمولا در برابر داستان‌هایی که از خودتان برایشان تعریف می‌کنید کسل می‌شوند. حس می‌کنند که داستان‌تان کشدار و طولانی است. آن‌ها خیلی سریع نکته‌ها را می‌گیرند بنابراین دوست دارند شما فقط اصل مطلب را بگویید، به جای اینکه حاشیه بروید یا خیلی زیاد روی جزئیاتی تمرکز کنید که از نظر آن‌ها واقعا اهمیتی ندارد.

این کار می‌تواند کلافه‌ و کسل‌شان کند و ازآنجایی که علاقه‌مندی‌های بیشتری برای فکر کردن دارند، ممکن است به ذهن‌شان پناه ببرند و فقط جسم‌شان پیش شما باشد. آن‌ها اصلا فراموش می‌کنند شما در حال صحبت با آن‌ها بوده‌اید.

بنابراین اینطور نیست که برای لحظاتی حواس‌شان پرت شود، تمرکز آن‌ها به طور کامل توسط چیزی به مراتب جالب‌تر است ربوده می‌شود.

سخن آخر

آدم‌های خیلی باهوش اغلب این رفتارها را ناخودآگاه و بدون آنکه متوجه باشند انجام می‌دهند. آن‌ها تلاش نمی‌کنند متفاوت، خودمحور یا نخبه‌گرا باشند. این چیزی است که حقیقتا هستند!

منبع: ایسنا

به گزارش سهند خبر، علی‌نژاد افزود: سلامت روان به معنی شناخت توانایی ها، کنار آمدن با استرس‌های معمول زندگی و تعامل با جامعه است و نداشتن سلامت روان، عاملی تاثیر گذار در ایجاد ناامیدی در فرد است.

وی با اشاره به اینکه امید به آینده انگیزه ایجاد می کند، تصریح کرد: امید به فرد حس امن بودن و قابل اعتماد بودن را می‌دهد و او را به سمت تلاش بیشتر برای دستیابی به موفقیت‌ها می‌کشاند.

وی یاد آور شد: در مقابل امید، ناامیدی قرار دارد که مترادف با یاس بوده و با عدم خوش بینی و اشتیاق همراه است و متاسفانه با صنعتی و ماشینی شدن زندگی ها شاهد افزایش ناامیدی در بین افراد هستیم.

این مدرس دانشگاه با اشاره به اینکه امید به آینده راه رسیدن به موفقیت را هموار می کند، اظهار کرد: زندگی برای فرد ناامید ارزشمند نیست و فرد منتظر هیچ پیشرفتی در زندگی نیست که اگر این حالت طولانی مدت ادامه یابد، فرد دچار افسردگی می شود.

علی‌نژاد در خصوص علل ایجاد ناامیدی در افراد نیز اظهار کرد: اختلالات روان شناختی، تجربه ناکافی، عدم عزت نفس، شرایط اقتصادی، مشکلات اجتماعی و فرهنگی از دلایل افزایش ناامیدی و یاس است. 

وی خاطر نشان کرد: احساس ناتوانی و ضعف، انزوا، داشتن افکار منفی و ناامید کننده، افسردگی، بی علاقه بودن نسبت به افراد و محیط، دوری از جامعه و ناتوانی در حل مشکلات از نشانه های فرد ناامید است.

این روانشناس ادامه داد: انجام کارهای مثبت و کوچک باهدف غلبه بر ناامیدی همچون مسافرت رفتن، خرید هدیه برا خود، گوش کردن به موسیقی شاد، ورزش کردن، فیلم دیدن، اصلاح سبک زندگی، خواب کافی، حذف کارهای بیهوده و تمرکز بر عمل، مثبت اندیشی، افزایش تعاملات اجتماعی، سرگرم نشدن به کارهای پیش پا افتاده ، یادداشت اهداف و آرزو ها از جمله راه های غلبه بر ناامیدی است.

وی ادامه داد: غلبه بر ناامیدی و یاس به راحتی و انجام کارهای کوچک قابل درمان است و اگر درمان نشود فرد دچار افسردگی شده و باید با دارو درمان شود.

منبع: ایسنا

۲- ارتباط او با اعضای خانواده بد می‌شود.

۳- با گروه جدیدی از دوستان رفت و آمد می‌کند.

۴- نمرات تحصیلی پایین می آید و حضورش در مدرسه نامنظم می‌شود.

۵-علاقه‌اش به سرگرمی‌ها، ورزش و سایر فعالیت‌های مطلوبش کم می‌شود یا از بین می‌رود.

۶- الگوی خواب و خوراکش تغییر می‌کند؛ شب‌ها نمی‌خوابد و طی روز می‌خوابد.

۷- به سختی تمرکز می‌کند.

۸-چشمانش قرمز می‌شود و بدون سرماخوردگی آب ریزش‌ بینی پیدا می‌کند.

۹- گاهی اوقات پول در منزل گم می‌شود.

۱۰- کاغذ رول شده، شیشه‌های کوچک دارو، قطره چشمی، فندک، کبریت، کاغذ آلومینیومی سوخته، لوله خودکار خالی، لامپ کوچک یخچال یا اتومبیل در اتاقش پیدا می شود.
منبع: روزنامه خراسان

۱. استاد آداب معاشرت هستند

افراد فرهیخته اغلب با مجموعه‌ای خاص از شیوه آداب‌ معاشرت و ارزش‌ها بزرگ شده‌اند اما آدام معاشرت را می‌توان در هر سنی آموخت. برخلاف دیگران که ممکن است رسمیت را غیرضروری یا دست‌وپاگیر بدانند، این افراد ارزش زیادی برای این رموز رفتاری قائل هستند.

معنایش این نیست که آن‌ها مغروراند یا به دیگران نگاه از بالا به پایین دارند، بلکه آن‌ها می‌دانند که رفتارهای خوب و احترام می‌تواند تأثیرات بسیار ماندگاری روی دیگران داشته باشد.

این تصور که این افراد نگاه از بالا به پایین دارند از آنجایی ناشی می‌شود که بعضی فکر می‌کنند قوز کردن پشت میز غذا و تلاش برای چپاندن لقمه‌های بزرگ در دهان کار بسیار بانمکی است و آن‌هایی که این رفتار را ندارند خیلی سختگیر و حوصله‌سربر هستند.

اما به ما اعتماد کنید این رفتارهای غیرمتمدنانه می‌تواند نظر هر کسی را درباره شما تغییر دهد. آدم‌های فرهیخته ممکن است صندلی‌شان را به یک فرد مسن یا باردار بدهند، یا بعد از شرکت در یک مهمانی به میزبان پیغام دهند و تشکر کنند، یا در تبریک سال نو و تولد پیش‌قدم شوند. این افراد به خوبی فهمیده‌اند که آداب معاشرت مهم است و به آن پایبند می‌مانند.

۲. مدام در حال کسب دانش هستند

یکی از ویژگی‌های مشترک در میان افراد فرهیخته آن است که آن‌ها هم در تعامل با دیگران ادب را رعایت می‌کنند و هم مدام به دنبال کسب دانش هستند. آن‌ها روشن‌فکرانه عمل می‌کنند و آماده‌اند که هر رویکرد تازه‌ای را با آغوش باز بپذیرند. حتی اگر این دیدگاه با نظرات‌شان تفاوت داشته باشد.

وقتی شخصی عقایدی را مطرح می‌کند که با نظرات آن‌ها در تضاد است، آن‌ها خیلی کنجکاوانه و مودبانه به آن گوش می‌دهند و هرگز صحبت شخص را قطع نمی‌کنند. بنابراین یادگرفتن یک نکته تازه در هر روز را دستکم نگیرید.

کسب دانش فقط به معنای خواندن کتاب‌های زیاد یا حرف زدن نیست بلکه منظور از آن فهم جهان اطراف و استفاده از این فهم برای اثرگذاری روی دیگران است.

۳. قدردان ظریف‌کاری‌ها هستند

افراد فرهیخته اغلب قدر چیزهای ظریف‌تر را در زندگی می‌دانند. معنایش این نیست که مادی‌گرا یا ولخرج هستند بلکه معنایش آن است که کیفیت را به کمیت ترجیح می‌دهند.

بنابراین این افراد شکارچیان برچسب یا خوره‌های مد و برند نیستند. بلکه لباس‌های خوش‌دوخت قدیمی یا چیزهای تک و منحصربه‌فرد را ترجیح می‌دهند. آن‌ها علاوه بر لباس، به کیفیت، مبلمان قدیمی، غذای تزئین‌شده، اتاقی که با ذائقه شخصی دکوراسیون شده است یا یک قطعه هنری که هزاران حرف دارد، علاقه دارند.

آن‌ها می‌دانند که این ظریف‌کاری‌ها - حال چه اشیاء مادی، چه تجربه‌ها و روابط - نه‌تنها کیفیت زندگی را بهبود می‌بخشند بلکه بازتابی از ذائقه و فرهیختگی ما هستند.

برای همین است که افراد فرهیخته و بی‌غل‌وغش را اغلب در گالری‌ها و نمایشگاه‌ها، درحال یاد گرفتن یک فعالیت جدید یا تحسین یک اثر هنری می‌توان یافت.

تمجید آن‌ها از صناعت هنری و چیزهای ظریف را ناشی از تظاهر ندانید. این فقط یکی از چندین راهی است که این افراد اثرات ماندگار روی دیگران می‌گذارند.

۴. همدلی اصیل

فرهیختگی را با آریستوکراسی یا اشرافی‌گری یا بی‌دردان مرفه که حس همدلی ندارند، اشتباه نگیرید. شما می‌توانید فرهیخته و پیچیده و همزمان دلسوز و همدل باشید. به تبلیغات منفی تلویزیون و سینما که افراد فرهیخته را معمولا افرادی بی‌رحم و پول‌پرست نشان می‌دهد، توجه نکنید. در قلب فرهیختگی یک کیفیت ساده و عمیق نهفته و آن همدلی واقعی و اصیل است.

افراد فرهیخته قدرت دلسوزی را درک می‌کنند و سطوح بالایی از هوش عاطفی دارند که به آن‌ها کمک می‌کند با دیگران پیوندهای قوی برقرار کنند. آن‌ها با قلبی گشوده به دیگران گوش می‌دهند (کلام دیگران را قطع نمی‌کنند یا زیرچشمی به گوشی‌شان نگاه نمی‌کنند) و همیشه آماده‌اند که خودشان را به جای دیگران بگذارند.

آن‌ها در قضاوت دیگران سریع عمل نمی‌کنند بلکه به دنبال فهم دیگران و همدلی کردن با آن‌ها هستند. ظرفیت فهم واقعی دیگران باعث می‌شود که آن‌ها نیرویی مغناطیسی داشته باشند.

۵. تحت فشار مقاوم هستند

زندگی همیشه برای ما داستان‌های پیش‌بینی‌نشده دارد اما چگونگی واکنش ما به این سختی‌ها و استرس‌هاست که هویت واقعی ما را تعریف می‌کند. آدم‌های فرهیخته این نکته را دریافته‌اند و تحت فشار سطوح ستودنی‌ای از اعتماد به نفس را نشان می‌دهند.

آن‌ها نمی‌گذارند موقعیت‌های سخت آن‌ها را بشکند یا بر قضاوت آن‌ها سایه بیندازد. هر اتفاقی که بیفتد آن‌ها خونسرد و منسجم هستند و شفاف‌اندیشی‌شان را حفظ می‌کنند.

توانایی حفظ شخصیت در زیر آتش به آن‌ها کمک می‌کند تا از میان موقعیت‌های پیچیده و سخت مسیریابی کنند و همچنین اثری ماندگار را روی اطرافیان آن‌ها به جا می‌گذارد. عزیزان آن‌ها می‌دانند که اگر این شخص احساس فروپاشی کند یا واکنشی عمل کند، هیچ ترکشی آن‌ها را تهدید نمی‌کند.

بودن در کنار این افراد برای دیگران قدرتبخش است.

۶. ارتباطات تأمل‌شده دارند

آن‌ها منظورشان از گفت‌وگو صرفا کسب لذت یا سپری کردن زمان با گفت‌وگوهای روزمره نیست. آن‌ها فکرشده و بابصیرت گفت‌وگو می‌کنند.

آن‌ها می‌دانند که واژگان قدرت دارند و آن‌ها را بادقت انتخاب می‌کنند تا مطمئن شوند که افکار و احساس‌شان را به اثربخش‌ترین حالت ممکن منتقل می‌کنند.

این افراد می‌دانند که با چه ملاحظات یا تاکتیک‌هایی انتقادات سازنده، قدردانی‌های واقعی یا افکار پیچیده‌شان را مطرح کنند.

بنابراین غر زدن، فریاد زدن یا رفتار پرخاشگر منفعلانه‌ای در کار نیست.

آن‌ها قبل از حرف زدن فکر می‌کنند و وقتی این اتفاق میفتد، گفت‌وگو نیز محترمانه و با جدیت پیش می‌رود. توانایی مشارکت در ارتباطات فکرشده نه‌تنها برای‌شان احترام به ارمغان می‌آورد بلکه کمک‌شان می‌کند که اثرات بلندمدتی روی دیگران داشته باشند.

۷. سلامتی‌شان را در اولویت می‌گذارند

افراد فرهیخته لزوما علاقه‌مندان کراس‌فیت، وزنه‌برداری یا ورزش‌های کاردیو نیستند اما سلامتی‌شان برای‌شان حائز اهمیت است. آن‌ها اهمیت برخورداری از رژیم غذایی متعادل، ورزش منظم و استراحت کافی را در داشتن بدن، ذهن و عواطف سالم می‌دانند.

نیازی به وزنه‌های سنگین یا شیک‌های پروتئینی ندارند. ورزش در اشکال مختلفی از پیلاتس تا پیاده‌روی وجود دارد که افراد فرهیخته معمولا بیش‌تر می‌پسندند.

تأکید روی سلامتی به ظاهر آن‌ها نیز مربوط می‌شود. نه از روی غرور بلکه از روی احترام به خود دوست دارند که بهترین نسخه‌ از ظاهرشان را عرضه کنند. آراستگی و سبک شخصی را نوعی احترام گذاشتن به خود و اشخاصی که با آن‌ها در تعامل هستند، می‌دانند.

۸. نقصان را می‌پذیرند

بدجنسی نمی‌کنیم اما آیا در سلبریتی‌های اینستاگرامی و ستاره‌های تیک‌تاکی اثری از فرهیختگی می‌بینید؟ حقیقت آن است که بسیاری از پلتفرم‌های رسانه‌های اجتماعی ایده کامل بودن؛ پوست بی‌نقص، بدن بی‌نقص، شغل بی‌نقص و روابط بی‌نقص را به ما تحمیل می‌کنند.

اما آدم‌های فرهیخته به خوبی می‌دانند که بی‌نقص بودن نه تنها قابل دسترس نیست بلکه کسالت‌آور هم هست. حرکت به سمت مخالف جریان آب ویژگی‌ای است که فرهیخته‌ها دوست دارند.

فرهیختگی حقیقی مستلزم گرامی داشتن همه آن چیزهایی است که دیگران ممکن است نقص بپندارند و پذیرش این نقص‌ها به مثابه ویژگی‌های متمایزکننده است.

آن‌ها می‌دانند که همین نقص‌های کوچک است که ما را انسان، ارتباط‌پذیر و درنهایت فراموش‌نشدنی کرده است.

۹. اصیل زندگی می‌کنند

این افراد برای عکس، ریل یا «تظاهر» به لذت بردن از لحظات زندگی‌شان ظاهرسازی نمی‌کنند. این افراد خودشان را با انتظارات جامعه تطبیق نمی‌دهند یا تلاش نمی‌کنند که به قالب‌های از پیش موجود درآیند.

آن‌ها خود حقیقی‌شان هستند و افکار و احساسات‌شان را صادقانه و بسیاری گشوده ابراز می‌کنند. آن‌ها از علایق‌شان پیروی می‌کنند، برای نیازها و امیال‌شان احترام قائل هستند و به هر چیزی که فردیت آن‌ها را شکل داده است افتخار می‌کنند.

درآخر، هیچ‌چیز از کس که خود واقعی‌اش است، اثرگذارتر نیست.

منبع: راهنماتو

استاد دانشگاه آزاد اسلامی خراسان جنوبی در خصوص علل اصلی مجرد ماندن، گفت: برخی جوانان به خاطر شرایط اقتصادی و بعضی افراد به خاطر ادامه تحصیل و رسیدن به شرایط کاری ایده‌ال خود ازدواج را به تاخیر می‌اندازند.

وی با بیان اینکه مجرد بودن خطراتی برای نسل‌های آینده دارد، گفت: یکی از مهم‌ترین آنها عدم تداوم نسل و کاهش جمعیت است که برای نسل‌های آینده یک خطر بزرگ محسوب می‌شود همچنین نداشتن شریک عاطفی در مشکلات ممکن است تاثیرات روحی جبران ناپذیری بر افراد بگذارد یا مشکلات روحی دیگری از قبیل عدم اعتماد به نفس و مبتلا شدن آنها به افسردگی و همینطور دچار مشکلات جنسی نیز خواهند شد.

این دکترای روانشناسی اظهار کرد: برخی از دختر و پسرهایی که مجرد هستند از زندگی مجردی ترس دارند خصوصا آشنایان و دوستان متاهل خود را می‌بینند به دنبال راه‌هایی برای ازدواج می‌گردند تا از زندگی مجردی رهایی یابند، اما بهتر است در این مواقع صبر کرده و عجولانه تصمیم نگیرند چون با تصمیم عجولانه ممکن است زندگی و آینده خود را خراب کنند و به مجرد بودن نگاهی برای بهتر شدن پیشرفت استقلال خود داشته باشند.

استاد دانشگاه آزاد اسلامی خراسان جنوبی افزود: جوانان ابتدا نسبت به خصوصیات شخصی، روحی و روانی خود شناخت پیدا کرده و اگر دارای شخصیتی که زود عصبانی می‌شود و زود رنج بهتر است سراغ ازدواج نروند و خود را اصلاح کند و همینطور در زمان مجردی جوانان باید به یک بلوغ ذهنی برسند که بتوانند یک زندگی را اداره کرده و مسئولیت زن و فرزند خود را برعهده بگیرند اگر به خود شناختی و بلوغ ذهنی نرسیده باشند بهتر است عجولانه تصمیم به ازدواج نگیرند.

وی ادامه داد: جوانان فواید متاهل بودن را در نظر بگیرند نسبت به تشکیل یک زندگی عاشقانه به جای تنها بودن و سعی کند با جایگزینی افکار مثبت ترس را از خود دور کنند، لذا  با در نظر گرفتن همه موارد انتخاب عاقلانه‌ای داشته باشد.

این دکترای روانشناسی در خصوص گفت: بعضی افراد آمادگی ازدواج ندارند و دچار مشکلات روحی هستند به قولی تکلیفشان با خودشان مشخص نیست و به پختگی نرسیده‌اند، لذا افراد دیگری که دچار اختلالات روانی هستند و ممکن است به خود، همسر یا حتی فرزندشان آسیب روحی یا جسمی وارد کنند و بحث ساده را به ضرب و شتم بکشانند یا افردای که از تنهایی خود لذت می‌برند مجرد بودن برای این افراد بهتر است و در صورتی می‌توانند ازدواج کنند که خود را درمان کنند.

اکبری تصریح کرد: تنهایی بستگی به شخصیت افراد دارد و احساس تنهایی نسبی است و مطلقا نمی‌توان گفت زن‌ها بیشتر از مردان احساس تنهایی می‌کنند یا بالعکس مردان و زنانی که شخصیت درون‌گرا و دایره روابط اجتماعی کم‌تری دارند طبیعتاً احساس تنهایی بیشتری نسبت به افراد برونگرا که دایره ارتباط اجتماعی بالاتری دارند می‌کنند در مجموع می‌توان گفت با توجه به شخصیت افراد تفاوت تنهایی آن‌ها بروز پیدا می‌کند.

استاد دانشگاه آزاد اسلامی خراسان جنوبی با اشاره به اینکه اگر چه مسائل مادی و اقتصادی برای ازدواج خیلی مهم است، اما نمی‌توان گفت که همه چیز مسائل مادی است بلکه عوامل دیگری مثل بلوغ ذهنی، شرایط فرهنگی و اجتماعی می‌تواند در ازدواج تاثیر بسزایی داشته باشد، گفت: یکی از عواملی که جوانان سمت ازدواج نمی‌روند و یا صرفا مادیات برای آن‌ها مهم است این است که ترس دارند از اینکه  نتوانند از پس شرایط زندگی مشترک بربیایند و در تنگنا قرار بگیرند.

اکبری ادامه داد: اما ازدواج عواقبی دارد از جمله می‌توان اشاره کرد اگر ازدواج اجباری باشد و هیچ علاقه‌ای بین دو طرف وجود نداشته باشد می‌تواند باعث طلاق و فروپاشی خانواده شود.

وی با بیان اینکه معمولا افراد متاهل به دلیل عشق و محبت و حامی بودن همسرشان شادی بیشتری نسبت به افراد مجرد دارند، تصریح کرد: اما این برای همه یکسان نیست بستگی به سبک زندگی هر فرد دارد.

این دکترای روانشناسی خاطر نشان کرد: گاهی برای افراد این سوال پیش می‌آید که تا چه سنی مجرد بمانند بهتر است و این موضوع برای زنان و مردان متفاوت است زیرا برای زنان تا سن خاصی احتمال باروری است از طرفی هم برای مردان و هم برای زنان از یک سنی به بعد تجرد قطعی پیش می‌آید در این مورد که سن ازدواج برای دختران و پسران دقیقا چند سال باشد اختلاف نظر وجود دارد اما این را باید در نظر گرفت که زوجین به پختگی و آمادگی لازم برای ازدواج رسیده باشند.

افراد مسن‌تر مواجهه بهتری با خشم دارند

همه ی ما احتمالاً اگر تجربه ی زورگویی دیگران در کودکی و نوجوانی را نداشته باشیم، دست کم شاهدش بوده ایم و آن زمان حساسیت مان به این مسأله بسیار بیشتر از حالا بود. نوجوان ها ممکن است بیشتر عصبانی شوند، چون نمی دانند که چطور تجزیه و تحلیل درستی از این مسأله داشته باشند و احساسات شان را بیان کنند. هورمون های آن ها در دوران بلوغ می تواند تأثیر زیادی بر خلق و خوی شان داشته باشد و آن ها از مدیریت احساسات قوی مانند خشم، به آن شکلی که در بزرگسالان وجود دارد، واقعاً ناتوان اند.

اما زمان به نوعی، خشم را در ما از بین می برد. افراد مسن تر از تجربیات گذشته شان برای مواجه ی بهتر با خشم استفاده می کنند. به علاوه، آن ها با افراد کمتری زندگی می کنند و در برنامه های کمتری شرکت می کنند و به این ترتیب، با عواملی که آن ها را خشمگین می کند، کمتر سر و کار دارند.

احساسات مثبت‌تر و نگاه مثبتی هم دارند

گرچه ما با بالا رفتن سن ترس و خشم کمتری را تجربه می کنیم، اما حساسیتمان در تشخیص شادی با بالا رفتن سن به تدریج افزایش می یابد. شاید به همین دلیل باشد که بچه ها از رفتن به خانه ی پدربزرگ و مادربزرگ شان هیجان زده می شوند.

افراد مسن تر نگاه متفاوتی هم نسبت به مسأله ی سن دارند. آن ها هر چه بیشتر به این موضوع واقف باشند که زمان زیادی برایشان باقی نمانده، احتمال اینکه خود را در موقعیتی قرار دهند که احساسات مثبتی را تجربه کنند و از احساسات منفی دور شوند، بیشتر می شود.

احتمال تجربه نگرانی در افراد مسن‌تر کمتر است

شاید تصور کنید که افراد مسن تر احتمالاً به دلیل داشتن مشکلات جسمی و روابط اجتماعی کمتر، نگرانی بیشتری را تجربه می کنند، اما آن ها در واقع بسیار کمتر از جوان ها نگران می شوند. آنها کاملاً به این موضوع واقفند که با بالا رفتن سن دستخوش تغییر می شوند، امری که توانایی آن ها در مواجهه با خود واقعی شان و پذیرش آن را بیشتر می سازد، امری که منجر به کاهش نگرانی می شود.

منبع: روزیاتو

هنجارهای اجتماعی که مردانگی را تعریف می کنند، مانند صحبت نکردن در مورد احساسات یا ناراحت نشدن، گاهی اوقات می تواند اذعان به افسردگی را برای مردان سخت کند.

افسردگی در مردان چقدر شایع است؟

افسردگی از هر ۸ مرد ۱ نفر را در مقطعی از زندگی خود تحت تاثیر قرار می دهد. افسردگی می تواند فردی را در معرض خطر خودکشی قرار دهد.

علت افسردگی در مردان

افسردگی می تواند توسط طیف وسیعی از عوامل ایجاد شود و هر فردی شرایط منحصر به فردی دارد.

در برخی افراد، رویدادهای چالش برانگیز زندگی یا مسائلی مانند مرگ یکی از اعضای خانواده، مواجهه با بیکاری، سوء استفاده یا استرس در محل کار ممکن است باعث افسردگی شود.

گاهی اوقات یک رویداد، مانند طلاق یا از دست دادن شغل، می تواند باعث افسردگی شود، اگر فرد از قبل در معرض خطر باشد.

اگر موارد زیر را دارید ممکن است در معرض افسردگی باشید:

شما یکی از اعضای نزدیک خانواده مبتلا به افسردگی دارید.
شما یک وضعیت پزشکی جدی دارید.
شما شخصیتی دارید که مستعد افسردگی است، مثلاً اگر زیاد نگران هستید یا یک کمال گرا هستید.
شما مواد مخدر مصرف می کنید یا الکل زیاد مصرف می کنید.
همچنین تنهایی می تواند خطر ابتلا به افسردگی را افزایش دهد.همه گیری COVID-۱۹ باعث اختلال و انزوای اجتماعی برای بسیاری از افرادی شده است که ممکن است برای مدت طولانی از دوستان و خانواده دور باشند. این اتفاق می تواند منجر به افزایش خطر افسردگی شود.

گاهی اوقات، افراد بدون هیچ دلیل واضحی ممکن است دچار افسردگی شوند، اما فقط به این دلیل که دلیل مشخصی وجود ندارد، به این معنی نیست که شما افسردگی را تجربه نمی کنید.

علائم افسردگی در مردان
علائم افسردگی در مردان شامل تغییر در نحوه تفکر، احساس یا رفتار آنها است؛ علائم فیزیکی افسردگی نیز ممکن است دیده بشود.

به عنوان مثال، ممکن است موارد زیر را احساس کنید:

تحریک پذیری، عصبانیت یا ناامیدی
احساس غمگین بودن یا پوچی
ناامید شدن
بلاتکلیفی
درماندگی
گناهکار شناختن خود
ممکن است به افکار منفی فکر کنید، مانند:

شما مهم یا ارزشمند نیستید. (عزت نفس پایین)
مردم بدون شما وضع بهتری خواهند داشت.
زندگی ارزش زیستن ندارد.
زندگی شما لذت بخش نیست.
ممکن است متفاوت رفتار کنید برای مثال، با:

بیرون رفتن با دوستان یا خانواده را به تعویق می اندازید.
آنطور که معمولاً در محل کار یا مدرسه حاضر می شدید، دیگر حاضر نمی شوید.
از کار یا فعالیت های ورزشی فرار می کنید.
فعالیت هایی را که معمولاً منتظر آنها هستید انجام نمی دهید.
اتکا به مواد مخدر یا الکل برای گذراندن روز دارید.
عدم توانایی در تمرکز شما را رنج می دهد.
رفتار بی پروا دارید.
همچنین ممکن است علائم فیزیکی را تجربه کنید مانند:

مشکل در خواب یا احساس خستگی
تغییر اشتها با یا بدون کاهش یا افزایش وزن
احساس ضعف یا ناخوشی
از دست دادن میل جنسی یا عملکرد
سردرد
درد عضلانی
ناراحتی معده
تقریباً همه گاهی برخی از این علائم را تجربه می کنند. اگر علائم شما اغلب ظاهر می شود یا از بین نمی رود، ممکن است افسردگی را تجربه کنید.

در حالی که هر فرد مبتلا به افسردگی می تواند هر یک از این علائم را تجربه کند، مردان و زنان تمایل دارند آنها را متفاوت تجربه کرده و گزارش کنند. مردان بیشتر در مورد علائم فیزیکی افسردگی، مانند احساس خستگی یا کاهش وزن صحبت می کنند، نه اینکه بگویند احساس ضعف و افسردگی دارند.

برخی از افرادی که افسردگی را تجربه می کنند فکر می کنند زندگی آنها ارزش زیستن ندارد یا اینکه دیگران بدون آنها وضعیت بهتری خواهند داشت. افرادی که افسردگی را تجربه می کنند بیشتر با احتمال خودکشی جان خود را از دست می دهند.

چه زمانی باید به دنبال کمک پزشک باشم؟

اگر به مدت ۲ هفته یا بیشتر علائم افسردگی دارید یا نگران هستید که ممکن است افسرده باشید، باید با روانپزشک صحبت کنید. پزشک شما می تواند شما را ارزیابی کند و در صورت لزوم با شما برای ایجاد یک برنامه درمانی سلامت روان همکاری کند.

اگر گهگاه علائم افسردگی را تجربه می‌کنید یا فقط احساس ضعف می‌کنید، می‌توانید با یکی از دوستان یا اعضای خانواده تماس بگیرید تا با آنها صحبت کنید یا حتی برای انجام کاری که از آن لذت می‌برید با هم بیرون بروید.

مهم است که به انجام کارهایی که معمولاً شما را خوشحال می کنند، ادامه دهید، حتی اگر در حال حاضر به آنها علاقه ندارید. در نهایت، با حمایت مناسب، دوباره لذت خواهید برد و احساس بهتری خواهید داشت.

چگونه می توانم به یک مرد مبتلا به افسردگی کمک کنم؟

اگر فکر می کنید که یک دوست مرد یا یکی از اعضای خانواده ممکن است افسردگی را تجربه کند، می توانید به آنها کمک کرده و از آنها حمایت کنید.

برای برخی از مردان به اشتراک گذاشتن احساسات بسیار دشوار است، اما شما می توانید با شروع گفتگو در مورد عملکرد آنها و نشان دادن اینکه می خواهید از آنها حمایت کنید به آنها کمک کنید.

گاهی اوقات مردان مبتلا به افسردگی ممکن است احساس کنند که نمی خواهند به دنبال کمک بگردند زیرا این نوع رفتار "مردانه" نیست. در چنین شرایطی، بهترین کاری که می توانید انجام دهید این است که به آنها یادآوری کنید که افسردگی یک وضعیت سلامت روان جدی اما رایج است که احتمالاً به خودی خود بهتر نمی شود.

در واقع مردان فکر می کنند اگر پای آنها شکسته یا بریدگی بدی داشتند، انتظار نداشتند که بدون کمک پزشکشان بهبود پیدا کنند و این در مورد افسردگی نیز صادق است.

افسردگی در مردان چگونه درمان می شود؟

اگر افسردگی را تجربه می کنید، پزشک می تواند به شما در ایجاد یک برنامه درمانی سلامت روان کمک کند. برنامه شما ممکن است شامل انواع مختلفی از درمان ها بسته به علائم شما و شدت آنها باشد.

راه‌های اصلی درمان افسردگی از طریق دارو، درمان‌های روان‌شناختی، درمان‌های تحریک مغز و خودیاری یا درمان‌های جایگزین (مکمل) است.

دارو
داروهای ضد افسردگی و تثبیت کننده خلق و خو بر فرآیندهای شیمیایی در مغز که خلق و خوی شما را کنترل می کنند، تأثیر می گذارند. به طور معمول ۴ تا ۶ هفته طول می کشد تا موثر باشند.

درمان های روانشناختی

طیف گسترده ای از درمان های روانشناختی برای افسردگی وجود دارد، مانند:

رفتار درمانی شناختی (CBT)
درمان بین فردی (IPT)
روان درمانی
مشاوره
اگر افسردگی را تجربه می کنید، پزشک ممکن است یکی از این نوع درمان ها را به تنهایی یا همراه با انواع دیگر درمان ها توصیه کند.

درمان های تحریک مغز

تحریک مغناطیسی ترانس کرانیال (TMS) یک روش غیر تهاجمی است که با استفاده از یک سیم پیچ الکترومغناطیسی روی پوست سر قرار می گیرد تا سلول های عصبی مغز را که خلق و خو را کنترل می کنند، تحریک کند.

درمان تشنج الکتریکی (ECT) شامل یک تحریک الکتریکی مختصر مغز در زمانی است که فرد تحت بیهوشی است. این دارو برای درمان انواع خاصی از افسردگی، از جمله افسردگی شدید که به دارو پاسخ نداده است، استفاده می شود.

خودیاری و درمان های جایگزین

طیف وسیعی از تکنیک‌های خودیاری و درمان‌های جایگزین یا مکمل را می‌توان برای درمان افسردگی به تنهایی یا همراه با انواع دیگر درمان‌ها مورد استفاده قرار داد.

همه انواع افسردگی را نمی توان با استفاده از این روش ها به تنهایی درمان کرد، بنابراین مهم است که با پزشک خود برای ایجاد یک برنامه درمانی شخصی برای سلامت روان که برای شما کارساز باشد، همکاری کنید. خودیاری و درمان های جایگزین عبارتند از:

مراقبه

تغذیه سالم و ورزش منظم
اجتناب از الکل و مواد مخدر
یوگا
طب سوزنی

منبع: سلامت نیوز

قدم اول: به یاد داشته باشید که مراقبت از خودتان خودخواهانه نیست و برای خوشبختی و رفاه شما حیاتی است. شما محدودیت هایی دارید و این محدودیت ها برای کمک به شما برای حفظ سلامتی بسیار مهم هستند.

شما نیازهایی دارید و سزاوار محبت، استراحت، رزق و روزی و فیض هستید؛ درست مثل بقیه. شما رویاهایی دارید و لایق آن هستید که برای رسیدن به آنها زمانی صرف کنید تا قلبتان هم احساس زنده بودن کند.

به خودتان هدیه بدهید

آخرین باری که این کار را کردید کی بود؟ هر هفته چیزی را انتخاب کنید که شما را واقعا خوشحال می کند: یک کتاب جدید. یک مجله جدید زیبا برای ثبت رویاهای شما. یک ساعت خواب، یا ورزش، یا یک شاخه گل.

اگر هیچ چیز دیگری به ذهنتان نمی رسد، یک لحظه به خودتان فرصت دهید: همه ما هر از گاهی به یک لحظه لطف، بخشش یا پذیرش نیاز داریم.

خودتان را بازیابی کنید

به این فکر کنید که چه چیزی در کودکی شما را خوشحال می کرد. بوی کتاب کتابخانه بود؟ یا گوش دادن به جیرجیرک در شب؟ شاید صدای زدن گیتار یا راه رفتن با پای برهنه در چمن. سعی کنید آن تجربیات ساده و شیرین را بازسازی کنید.

درخواست کمک کنید

فرد قابل اعتمادی را انتخاب کنید و ناگفتنی ها را به زبان بیاورید: «من به کمک نیاز دارم.میترسم. مدتی است که مثل خودم نیستم.» به زبان آوردن بار و فشار روحی باعث می شود احساس سبکی کنید. به افراد نزدیک خود فرصتی بدهید تا از شما حمایت کنند.

فشار را از خودتان بردارید

 در مورد ظاهرتان به خودتان چه می گویید؟ درباره لیست طولانی کارهایتان چه می گویید؟ اکنون سعی کنید انتظارات واقع بینانه تری داشته باشید.

سعی کنید امروز کلمه "باید" را از واژگان خود حذف کنید. و وقتی شب در رختخواب دراز کشیدید، از خود بپرسید: «آیا من امروز خوب بود؟آیا من آرامش داشتم؟ آیا من با خودم مهربان بودم؟» اگر پاسخ مثبت است، کافی است. بیش از اندازه هم کافی است.

به خوبی های خود توجه کنید

لحظه ای وقت بگذارید و موانع سختی را که بر آن ها غلبه کرده اید، یا درس هایی که آموخته اید، بشناسید و به این فکر کنید که چقدر پیشرفت کرده اید.

سپس سعی کنید خود را از چشم کسانی که دوستتان دارند ببینید. آنها نقص، شکست و اشتباه را نمی بینند. آنها عشق را می بینند، عشقی که هرگز شکست نمی خورد. شما هم سعی کنید خودتان را زیبا ببینید و خودتان را دوست داشته باشید.

منبع: سلامت نیوز

منبع:میگنا

پژوهشگران دانشگاه نورث وسترن رفتارها و فعالیت مغزی موش‌ها را پس از قرار دادن آنها در معرض کم‌خوابی خفیف و موقت مورد مطالعه قرار دادند. آنها به طور شگفت انگیزی کشف کردند که در طول مرحله‌ی حاد از دست دادن خواب، نه تنها سطح دوپامین افزایش می‌یابد، بلکه انعطاف‌پذیری سیناپسی نیز تقویت می‌شود و اساساً مغز را دوباره سیم‌کشی می‌کند تا حالت سرخوشی را برای چند روز حفظ کند.

پدیده‌ای که کمتر درک شده است

پروفسور یوگنیا کوزوروویتسکی نویسنده این مقاله می‌گوید: کم‌خوابی مستمر و مزمن به خوبی مورد مطالعه قرار گرفته و اثرات مخرب آن به ‌طور گسترده‌ای مستند شده است، اما از دست دادن موقت و کوتاه خواب مانند وقتی که یک دانش‌آموز تمام شب قبل از امتحان را بیدار می‌ماند، کمتر مطالعه و درک شده است.

این پژوهشگر توضیح داد که این مطالعه جدید نشان می‌دهد که کم‌خوابی می‌تواند مغز را از نو سیم‌کشی کند تا یک اثر ضد افسردگی قوی را تجربه کند. وی همچنین خاطرنشان کرد که این به عنوان یادآور تأثیر عمیقی است که حتی فعالیت‌های به ظاهر بی‌اهمیت مانند یک شب بی‌خوابی می‌تواند بر مغز بگذارد.

پژوهشگران مدت‌هاست متوجه شده‌اند که تغییرات ناگهانی در الگوی خواب با تغییر خلق ‌و خو و رفتارهای عجیب مرتبط است. به عنوان مثال، اختلالات خواب و ریتم شبانه‌روزی در افراد ممکن است دوره‌های شیدایی را تسریع کند یا به طور پراکنده طلسم افسردگی را معکوس کند.

کوزوروویتسکی و همکارانش برای مطالعه این اثرات، روش جدیدی را ابداع کردند تا باعث محرومیت حاد از خواب در موش‌های بدون هیچ گونه استعداد ژنتیکی برای اختلالات خلقی شود و در عین حال اطمینان حاصل شود که این حیوانات در معرض ناراحتی زیادی قرار نمی‌گیرند. محیط آزمایشی باید به اندازه کافی ناراحت کننده می‌بود تا حیوانات را از خوابیدن باز دارد، اما نه آنقدر ناراحت کننده که باعث استرس قابل توجه در آنها شود.

پژوهشگران سپس از ابزارهای رمزگذاری شده ژنتیکی و نوری برای تشخیص فعالیت نورون‌های دوپامین که برای تنظیم طیف وسیعی از رفتارها و عملکردها از جمله خلق و خوی، ضروری هستند، استفاده کردند و دریافتند که بعد از بی‌خوابی، این نورون‌ها بیشتر می‌شوند.

سیر تکاملی

اکنون پژوهشگران معتقدند که تکامل(فرگشت) می‌تواند عامل این اثر باشد.

کوزوروویتسکی می‌گوید: می‌توانید موقعیت‌های خاصی را تصور کنید که در آن یک شکارچی یا نوعی خطر وجود دارد که در آن به ترکیبی از عملکرد نسبتاً بالا با توانایی به تعویق انداختن خواب نیاز دارید. من فکر می‌کنم این می‌تواند چیزی باشد که ما اینجا شاهد هستیم.

با این حال پژوهشگران نسبت به وسوسه‌ی حاصل از این یافته‌ها مبنی بر نخوابیدن و کم‌خوابی برای رفع یک دوره افسردگی هشدار می‌دهند و در عوض آن توصیه می‌کنند که افراد به باشگاه ورزشی یا پیاده‌روی بروند. آنها تاکید می‌کنند که این مطالعه به جای راهنمایی در مورد نحوه مبارزه با افسردگی، بیشتر ابزاری است که می‌تواند برای یافتن داروهای ضد افسردگی برای بیماران استفاده شود.

کوزوروویتسکی می‌گوید: اثر ضد افسردگی[نخوابیدن کوتاه مدت] گذراست و ما از اهمیت خواب خوب شبانه آگاهیم. این مطالعه جدید در مورد تطبیق یک فرد با داروی ضد افسردگی مناسب است.

این مطالعه در مجله Neuron منتشر شده است.

اسیر تبلیغات شدن کار خودش را کرده است! ناخواسته تمام افراد تحت تاثیر مانور زیباسازی و بی نقص سازی این روزهای دنیای مجازی قرار گرفته‌اند. این مساله که همه ما خیلی طبیعی است که در ظاهر عیب و ایرادی داشته باشیم دارد رنگ می‌بازد! و آن کسی که سعی می‌کند نقص‌هایش را برطرف کند جذاب‌تر عنوان می‌شود! اما واقعیت این نیست. در حقیقت اگر شما بر مدار این نگرش حرکت کنید هیچ وقت توقف ندارد و هر روز یک تغییر جدید از شما می‌طلبد و به این شیوه هیچ‌گاه روزی نمی‌رسد که بدون عیب باشید! این راز ماندگاری خیلی از اصناف است!

اما به راستی جذابیت در چیست؟ آیا می‌توانید بدون کمک گرفتن از دیگران و هزینه‌های گزاف همه چیز تمام باشید؟! خب نه! همه چیز تمام بودن که ممکن نیست، ولی اینکه شما بتوانید خودتان را به درجه‌ای برسانید که بدون استفاده از دیگران و به طور مصنوعی جذاب باشید کار سختی نیست. الان به شما یاد می‌دهیم که در عرض ۳۰ روز جذاب‌تر بشوید! باورتان نمی‌شود؟ بخوانید تا توی ذهنتان شکل بگیرد. مطمئن باشید کار شماست!

روزی ۳ لیتر آب

۷۵% از بدن ما را آب تشکیل داده است. شاید بخندید که آب چه ربطی به جذابیت دارد اما اگر رعایت کنید بعدها لبخند شادی خواهید زد! وقتی شما همین یک مورد را مدنظر قرار بدهید پوست شما هیچ وقت دچار کم آبی نمی‌شود و شفاف و براق خواهد درخشید. یکی از رموز جذابیت ظاهری چیست؟! درست است پوستی شفاف و سالم. پس با همین یک مورد به آن برسید!

سالم‌خواری

اگر ورزش هم بکنید ولی رژیم غذایی سالم نداشته باشید به هیچ جایی نخواهید رسید! تناسب اندام ارتباط تنگاتنگی با نحوه تغذیه شما دارد. دور فست فود و غذاهای ناسالم را خط بکشید. کم کم متوجه انرژی بیشتر، حال خوش‌تر و اندام مناسب‌تر خواهید شد!

ورزش

اصلا شوخی ندارد! هر کسی بخواهد جذاب باشد و مهمتر از آن جذاب بماند باید ورزش کند! بهترین عمل‌های زیبایی هم قابل برگشت هستند پس راز اینکه جذابیتی ماندگار داشته باشید در ورزش کردن و استمرار در آن است. از ۳ روز در هفته شروع کنید. حتی اگر بیشتر از این زمان هم ندارید همیشه آن ۳ روز را برای خودتان وقت بگذارید. در حقیقت هفته‌ای ۳ ساعت! زمان زیادی است؟! به فکر خودتان باشید!

۱۰ صفحه کتاب

کتاب خواندن دید شما را به دنیا عوض می‌کند. هم خودتان تغییر خواهید کرد و هم جهان پیرامونتان جور دیگری به نظرتان خواهد رسید! روزی ۱۰ صفحه کتاب خواندن وقت زیادی از شما نمی‌گیرد اما بار علمی و فرهنگی زیادی به شما اضافه خواهد کرد که از جذابیت‌های ظاهری خیلی خیلی ارزشمندتر است. این مورد را پشت گوش نیندازید و در ارتقای شخصی خودتان کوتاهی نکنید.

۵ دقیقه مدیتیشن

لازم نیست کار خاصی بکنید. روزی ۵ دقیقه! فقط ۵ دقیقه از ۲۴ ساعت شبانه روز! در حقیقت آنقدر کم است که اصلا به چشم نمی‌آید ولی تاثیر آن بر زندگی شما به قدری زیاد است که شاید باورتان نشود! با این کار سلامت ذهن و روانتان تضمین خواهد شد! تمرکز بیشتری خواهید داشت. در برخورد با مشکلات آرامتر خواهید بود. این فردی که برشمردیم جذاب نیست؟!

در دنیای رنگ و لعاب امروز که جذابیت را فقط در روکشی که بر آدم‌ها می‌کشند تبلیغ می‌کند شما جذاب‌ترین باشید! همه چیز به خودتان بستگی دارد. سطح فکر، سلامت روان و تحرک و فعالیت از شما انسان فوق‌العاده‌ای می‌سازد. شک نکنید.

منبع: همشهری

دکتر «ناگاهید تاکاهاشی»، سرپرست تیم تحقیق از دانشگاه ناگویا در ژاپن، می‌گوید: «در حالی که استفاده طولانی مدت از صفحه نمایش در دوران کودکی به عنوان علت اوتیسم و اختلال بیش فعالی مطرح شده است، نتایج این مطالعه نشان می‌دهد که برخی افراد ممکن است به لحاظ ژنتیکی به استفاده از صفحه نمایش به دلیل اوتیسم تمایل داشته باشند.»

او در ادامه اضافه کرد: «زمان تماشای صفحه نماشگر ممکن است نشانه اولیه اوتیسم باشد، نه یک علت، زیرا کودکان مبتلا به اوتیسم اغلب بیشتر جذب اشیا می‌شوند تا افراد.»

بیشتر مردم زمان بیشتری را صرف دستگاه‌های دیجیتالی از جمله گوشی‌های هوشمند، رایانه‌ها، تلویزیون و سیستم بازی‌های ویدئویی می‌کنند. محققان گفتند که این امر به ویژه برای کودکان مبتلا به اختلالات رشد عصبی صادق است.

محققان دریافتند کودکانی که احتمال ژنتیکی بالاتری در ابتلاء به اوتیسم دارند، از اوایل دوران کودکی به مدت طولانی‌تری از صفحه نمایش استفاده می‌کنند به اندازه ۴ ساعت در روز.

آنها همچنین دریافتند که کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی، با افزایش سن بیشتر و بیشتر از صفحه نمایش استفاده می‌کنند.

تاکاهیشی گفت: «به طور کلی، افرادی که در معرض خطر ژنتیکی اوتیسم قرار دارند، ۱.۵ برابر بیشتر در گروهی قرار می‌گیرند که حدوداً سه ساعت در روز از صفحه نمایش استفاده می‌کنند و ۲.۱ برابر بیشتر در گروهی با بیش از چهار ساعت تماشای صفحه نمایش قرار می‌گیرند.»

او گفت: «نتایج ما نشان می‌دهد که کودکان در معرض خطر بیش‌فعالی در معرض خطر تماشای بیش از حد صفحه نمایش هستند.»

۱.فقط روی‌ اکنون و حال متمرکز هستند  

وقتی جوان هستید، زیستن در لحظه اکنون و تمرکز بر زمان حال ساده است. با اینکه این یک توانایی عالی محسوب می‌شود اما ممکن است یک توانایی دیگر را به خاطرش از دست بدهید.

اگر می‌خواهید در زندگی رو به جلو حرکت کنید، باید آینده را به اندازه زمان حال، یا حتی قدری بیش‌تر از آن، دریابید.

دنیا پر از آدم‌های گنجشک‌روزی است که فقط به فکر آن هستند که امروزشان سپری شود. اگر می‌خواهید در آینده ثبات و امنیت بیش‌تری را تجربه کنید، نمی‌توانید فقط به لحظه حال فکر کنید.

بله، خیلی از آدم‌ها به شما خواهند گفت که اگر می‌خواهی خوشحال باشی در زمان حال زندگی کن. اما فکرش را هم نکنید که منظور از زیستن در زمان حال فراموش کردن آینده و برنامه‌ریزی نکردن برای آن است.

۲.حاضر نیستند برای آینده قربانی بدهند

آدم‌های کوتاه‌مدت‌گرا علاوه‌بر آنکه برنامه‌ای برای آینده ندارند، اغلب قربانی‌های ضروری برای برخورداری از آینده بهتر هم نمی‌دهند. اغلب آدم‌ها درک می‌کنند که اگر در زمان اکنون واقعا کار و صرفه‌جویانه زندگی کنی، می‌توانی آینده موفق‌تر و باثبات‌تری داشته باشی.

فقط بحث پول نیست. درست مثل مثال رقصنده بالا، می‌توانید روی مهارت‌های‌تان سرمایه‌گذاری کنید و آموزش بینید. اما می‌توانم مثالی پولی بزنم که بهتر متوجه شوید.

سام عاشق قهوه است اما تصمیم می‌گیرد به جای دو لیوان قهوه در روز یک لیوان قهوه بخورد. او می‌تواند هر روز ۳دلار بیش‌تر پس‌انداز کند و در طی سال او ۱۰۹۵دلار پس‌ازانداز کرده است. او دوست دارد یک تلویزیون باحال بخرد اما تلویزیون قدیمی‌اش خوب کار می‌کند، بنابراین تصمیم می‌گیرد پول را صرف محصولی کند که می‌تواند تا ۵درصد بازگشت سرمایه برایش داشته باشد. سرمایه‌گذاری از قانون مرکب پیروی می‌کند. پس بعد از ۵سال، او تقریبا ۱۴۰۰دلار دارد که می‌تواند هر زمانی که نیاز داشت برای هر چیزی که نیاز داشت خرج کند. اما در طی این مدت او هم‌چنان به حذف یک فنجان قهوه در روز ادامه داده و پول آن را نیز پس‌ازانداز کرده است، پس هر سال او ۱۴۰۰دلار دیگر نیز دارد.

همه این‌ها فقط با قربانی کردن یک فنجان قهوه در روز رخ داده است!  این فقط مثال است.

 شما نیاز دارید چیزهایی را در لحظه اکنون قربانی کنید، درغیراین‌صورت نمی‌توانید آینده جالبی داشته باشید.

۳.اهداف شفاف نمی‌چینند

کوتاه‌مدت‌گرایان اهداف شفافی برای آینده ندارند که بر اساس آن‌ها حرکت کنند. بدون این اهداف آن‌ها نمی‌دانند که دلیل‌شان برای فعالیت‌های هر روزه چیست و نهایتا دست به کارهایی می‌زنند که هیچ نتیجه‌ای ندارد و فقط انرژی آن‌ها را صرف کرده و بدتر از آن ممکن است به مسیر اشتباهی نیز رفته باشند.

اما بدون هدفی دست‌یافتنی، زمان‌بندی‌شده و قابل اندازه‌گیری، نمی‌توانند فعالیت‌های متمرکز انجام دهند و فرصت‌ها را از دست می‌دهند.

۴. چندین کار را همزمان انجام می‌دهند

اگر آدم‌ها اهداف واضح و روشنی برای آینده نداشته باشند، اغلب چندین مسئولیت و وظیفه را به صورت همزمان انجام می‌دهند. این کار باعث می‌شود که سرشان بی‌خودی شلوغ شود، استرس بگیرند و چرخ‌شان پنچر شود.

مشکل اینجاست که آن‌ها چندین فعالیت متفاوت را در چندین مسیر متفاوت انجام می‌دهند. در سنین پایین‌تر که آدم‌ها انرژی بیش‌تری دارند دوست دارند همه چیز را امتحان کنند.  باشگاه می‌روند، کلاس زبان می‌روند، کلاس آشپزی می‌روند، تصمیم می‌گیرند خیریه تأسیس کنند، تصمیم می‌گیرند خواننده شوند، یکباره دوست دارند شانس‌شان را در تئاتر امتحان کنند...خلاصه همه کار دوست دارند بکنند اما چون تمرکزشان روی فعالیت‌های مختلف پخش شده است، نمی‌توانند از آن بهره ببرند.

تازه دلشان می‌خواهد از زندگی عاشقانه و اجتماعی پرباری برخوردار باشند که خودش قدری از تمرکز آن‌ها را نیاز دارد. انجام همه این کارها با هم می‌تواند لذتبخش باشد اما کم‌کم انرژی شما تخلیه می‌شود. درضمن در هیچ‌کدام آنقدرها پیشرفت نمی‌کنید. زبان‌تان ناقص می‌ماند، خیریه‌تان رشد نمی‌کند. برنامه‌های‌تان با هم تداخل پیدا می‌کند و ....یکجایی می‌رسد که رییس‌تان می‌گوید به اندازه کافی دل به کار نمی‌دهی و اخراجی!

بنابراین وقتی چندین کار را همزمان انجام می‌دهید، درواقع هر کاری را بسیار ضعیف و اندک و در مسیرهای متعدد انجام می‌دهید و پیشرفتی حاصل نمی‌شود.

۵.به دنبال دستاوردها و موفقیت‌های کوتاه‌مدت هستند

یادتان است تب رمزارزها در اوایل سال ۲۰۲۱  میلادی خیلی‌ها را در سراسر دنیا گرفته بود. از این تب‌ها زیاد آدم‌ها را می‌گیرد. یکباره همه وارد آن می‌شوند، مدتی در آن زمان صرف می‌کنند و بعد حوصله‌شان سر می‌رود و خارج می‌شوند. اما برخی با ممارست و صرف وقت در همین تجربه‌های تب‌آلود به نتایج بزرگی دست پیدا می‌کنند.

ممکن است برخی تجربه‌ها در آغاز کار دستاورهای اندکی داشته باشند. مثلا بازار رمزارزها بالا و پایین می‌شود و ممکن است برخی با سقوط بازار دچار هراس شوند و پولشان را بیرون بکشند، اما همیشه در این نوع موقعیت‌ها آدم‌هایی هستند که خونسرد عمل می‌کنند آن‌ها کاری به پولی که سرمایه‌گذاری کرده‌اند ندارند. می‌گذارند که بازار بالا و پایین شود و تا زمانیکه واقعا به آن پول نیاز ندارند آن را خارج نمی‌کنند. یا زمانی خارج می‌شوند که حس کنند پول بیش‌تری در مقایسه با سرمایه‌گذاری اولیه کسب کرده‌اند.

تفاوت این دو دیدگاه در بلندمدت‌گرایی و کوتاه‌مدت‌گرایی است. وقتی روی نتایج کوتاه‌مدت تمرکز کنید حتما دچار استرس می‌شوید.

۶.به بعد موکول می‌کنند

کاری که امروز وقت داری انجام دهی را هرگز به فردا موکول نکن. این یکی از قدیمی‌ترین توصیه‌های تاریخ بشر است. کارهای انجان نشده امروز باقی مانده است. می‌توانید همت کنید و امروز انجامشان دهید و کار فردا را سبک کنید. یا روی کاناپه دراز بکشید و یک قسمت دیگر از سریال مورد علاقه‌تان را تماشا کنید.

اهمال‌کاری آفت کوتاه‌مدت‌گرایی است. آن‌ها کارها را به تعویق می‌اندازند چون می‌خواهند از زمان حال لذت ببرند اما نمی‌دانند که دارند به آینده‌شان صدمه می‌زنند. البته برخی از اهمال‌کاری‌ها ناشی از افسردگی است که موضوع بحث ما نیست.

برای حل آن چه کنیم؟ از خودتان سوال بپرسید: هدیه دوست داری؟ پاسخ: معلومه کی بدش می‌یاد؟

پس چرا با انجام کارهای باقی‌مانده امروز، فردا را به خودت هدیه نمی‌دهی؟

منبع: راهنماتو

به گزارش سهند خبرهمه ما یک هاله انرژی شخصی داریم؛ انرژی نامرئی و در عین حال قدرتمندی که می‌تواند اطرافیانمان را مجذوب یا دفع کند. حتما افرادی را دیده‌اید که بدون هیچ زحمتی دیگران را به خود جذب می‌کنند و این سوال برایتان پیش آمده که چطور این کار را انجام می‌دهند.

در این مقاله با ۹ ترفند زبان بدن آشنا می‌شوید که در میان افراد کاریزماتیک رایج است و شما هم می‌توانید آنها را در خود تقویت کنید.

۱. قدرت تماس چشمی

چشم‌ها که اغلب به عنوان پنجره‌هایی به روح ما شناخته می‌شوند، نقش مهمی در ارتباطات غیرکلامی ما دارند.

تا به حال متوجه شده‌اید که افراد جذاب چقدر در حفظ تماس چشمی پایدار مهارت دارند؟ گویی نگاهشان نیرویی مغناطیسی دارد که شما را به دنیای خودشان می‌کشد و باعث می‌شود احساس کنید دیده و شنیده می‌شوید.

افراد کاریزماتیک تاثیر عمیق تماس چشمی را درک می‌کنند. آنها از این کار برای نشان دادن علاقه واقعی و ایجاد ارتباط عمیق‌تر با اطرافیان خود استفاده می‌کنند.

۲. وضعیت بدنی باز و پذیرا

زبان بدن فراتر از حالات و حرکات صورت است و شامل نحوه قرارگیری کل بدنتان هم می‌شود.

تا به حال دقت کرده‌اید که افراد کاریزماتیک چطور بدون اینکه سلطه‌جو به نظر برسند، فضا اشغال می‌کنند؟ آنها با ژست‌های «باز» می ایستند و می‌نشینند و در اطراف خود احساس راحتی و پذیرش همگانی ایجاد می‌کنند. کاریزماتیک‌ها دست به سینه یا پا روی پا نمی‌نشینند زیرا می‌تواند نشان‌دهنده حالت دفاعی یا احساس ناراحتی باشد.

در عوض، آن‌ها حالت‌های باز را انتخاب می‌کنند که نشان می‌دهد پذیرا و قابل دسترس هستند. صاف می‌ایستند، شانه‌های خود را عقب می‌دهند و بدون اینکه مغرور به نظر برسند، اعتماد به نفس خود را به نمایش می‌گذارند.

۳. تسلط بر هنر «انعکاس»

این یک استراتژی ظریف است. انعکاس، کپی کردن نامحسوس زبان بدن، حرکات، یا حتی الگوهای گفتاری شخصی است که با او در حال تعامل هستید؛ روشی قدرتمند برای ایجاد رابطه نزدیک و حس درک شدن در طرف مقابل.

افراد کاریزماتیک به‌طرز ماهرانه‌ای حرکات طرف مقابل را آینه‌وار تقلید می‌کنند و درنتیجه بدون اینکه حرفی بزنند گویی به زبان او سخن می‌گویند.

۴. جادوی لمس

لمس اگر به درستی استفاده شود می‌تواند به عنوان ابزاری قدرتمند برای انتقال همدلی و ایجاد ارتباط عمل کند.

تحقیقات نشان داده است که حتی کوچکترین لمس، مانند با دست به پشت طرف مقابل زدن یا لمس آرام بازو می‌تواند باعث ترشح اکسی توسین شود، که اغلب به عنوان «هورمون پیوند» از آن یاد می‌شود. این به این معنی است که «لمس مناسب» در واقع می‌تواند یک پاسخ بیولوژیکی ایجاد کند که پیوند و اعتماد را تقویت می‌کند.

افراد کاریزماتیک اغلب عنصر تماس بدنی را در تعاملات خود وارد کرده و از آن برای تأکید بر یک موضوع یا ابراز همدلی استفاده می‌کنند.

البته، بسیار مهم است که همیشه به مرزهای شخصی احترام بگذارید و اطمینان حاصل کنید که تماس فیزیکی‌تان از نظر طرف مقابل بدون اشکال است.

۵. اهمیت لبخند زدن

لبخند واقعی یک زبان جهانی است که نیازی به ترجمه ندارد. فردی که اغلب لبخند می‌زند نیرویی مغناطیسی در خود دارد که دیگران را جذب می‌کند.

وقتی لبخند می‌زنید اطرافیان آرام‌تر به نظر می‌رسند، گفتگوها راحت‌تر جریان می‌یابند و بیشتر از قبل از تعاملات اجتماعی لذت می‌برید.

۶. قدرت گوش دادن فعالانه

گوش دادن فعال فراتر از شنیدن و شامل نشان دادن علاقه واقعی به صحبت‌های طرف مقابل است. پاسخ‌های مناسب، سوالات مرتبط، اشارات کلامی و غیرکلامی همگی نشان می‌دهند که شما کاملا درگیر طرف مقابل هستید.

افراد کاریزماتیک اغلب شنوندگانی فوق العاده هستند. وقتی کسی با آنها صحبت می‌کند کمی به سمت او خم می‌شوند، سری به نشانه موافقت تکان می‌دهند و تماس چشمی خود را حفظ می‌کنند؛ همه این‌ها نشان‌دهنده توجه آنهاست.

۷. استفاده موثر از حرکات زبان بدن

چه یک حرکت ساده دست برای تأکید بر یک نکته باشد، چه عوض کردن حالات چهره برای نشان دادن اشتیاق، افراد کاریزماتیک می‌دانند که چگونه از زبان بدن خود به طور مؤثر استفاده کنند. آنها می‌دانند که حرکات می‌توانند به ارتباطاتشان عمق ببخشند و تعاملاتشان را زنده‌تر و جذاب‌تر کنند.

ژست‌های معنادار را در مکالمات خود بگنجانید اما مطمئن شوید که با کلمات و لحن شما هماهنگ هستند. افراط در این کار می‌تواند غیرصادقانه یا حتی گیج‌کننده به نظر برسد. تسلط بر این تعادل می‌تواند شما را جذاب‌تر و متقاعدکننده‌تر نشان دهد.

۸. هنر مکث کردن

افراد کاریزماتیک می‌دانند چه زمانی صحبت کنند و چه زمانی برای تأثیرگذاری بیشتر مکث کنند. مکث قبل از ارائه یک نکته مهم یا بعد از پرسیدن یک سوال می‌تواند شنونده را به طور موثرتری درگیر کند.

سعی کنید مکث‌های حساب‌شده را در مکالمات خود بگنجانید. این به شنونده شما زمان می‌دهد تا آنچه را که گفته‌اید جذب کند و تأثیر پیام شما را افزایش دهد.

۹. انتقال اعتماد به نفس

اعتماد به نفس این نیست که بر یک مکالمه تسلط داشته یا در یک اتاق بلندترین صدا را داشته باشید. بلکه به این معنی است که با کسی که هستید راحت باشید و افکار خود را واضح و قاطعانه بیان کنید.

افراد کاریزماتیک از طریق وضعیت بدن، لحن صدا و تماس چشمی اعتماد به نفس خود را نشان می‌دهند. آنها همچنین نظرات دیگران را تأیید می‌کنند و نشان می‌دهند که برای دیدگاه‌های مختلف ارزش قائل هستند.

برای تقویت کاریزمای خود، روی نشان دادن اعتماد به نفس واقعی کار کنید.

منبع: روزیاتو

اگر چه متغیرهای زیادی وجود دارند که خارج از  کنترل فردی ما هستند، اما اقداماتی وجود دارد که می‌توانیم چه به صورت فردی و چه جمعی برای مقابله با استرس ناشی از مواجهه با خشونت، تروما و ترس انجام دهیم.

پریشانی و استرس ناشی از تماشای رویدادهای آسیب‌زا به طور مستقیم و یا غیرمستقیم گاهی بلافاصله رخ می‌دهد و گاهی اوقات برای سال‌ها می‌تواند به شکل تروما در فرد باقی بماند.

علامت‌های ناگهانی استرس به صورت دردهای جسمی از جمله سردرد و درهای گوارشی ظاهر می‌شوند و علامت‌های تروما شامل غم و اندوه مدام، اضطراب، خلق افسرده، اختلال در انجام کارهای روزمره، کم‌اشتهایی، کاهش یا افزایش وزن و احساس ناامیدی  درماندگی مداوم است.

مهم است که در تماشای تصاویر و یا خواندن اخبار زیاده‌روی نکنید.

تماشای مکرر این وقایع در تلویزیون، یا دنبال کردن همه اخبار در رسانه‌های اجتماعی، آسیب روانی را شعله‌ور می‌کند.

ممکن است احساس کنید بهترین راه برای گذراندن زندگی روزمره، سرکوب واکنش‌های احساسی خود نسبت به آنچه در تلویزیون و رسانه‌های اجتماعی می‌بینید، است، حقیقت این است که این احساسات متعلق به شما هستند، پس به خود فضای لازم برای مقابله با آنها را بدهید.

تایید این احساسات می‌تواند به شما کمک کند تا آنها را برطرف کنید.

شاید همه ما در یک طوفان باشیم، اما در یک قایق نیستیم چرا که افراد مختلف تجربیات و نیازهای متفاوتی دارند.

واقعیت این است که هیچ راه قطعی و نسخه مشخصی که به همه افراد کمک کند که به طور یکسان با استرس خود کنار بیایند وجود ندارد ولی مدیتیشن، ورزش کردن، ارتباط با دوستان و گذراندن وقت با آنها ممکن است به شما کمک کند احساس آرامش بیشتری داشته باشید.

بنابر گزارش دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، اگر چه ممکن است وسوسه‌انگیز باشد، اما اکنون زمان آن نیست که مدام از روشهای  غیرمتعارف برای مدیریت احساسات خود استفاده کنید، اتکا به دارو و یا عادات غلط می‌تواند با گذر از این بحران، شما را با مشکلات دیگری رو‌به‌رو کند.

رفتارهای ممنوعه با کودکان مبتلا به لکنت زبان

لکنت زبان ربطی به هوش ندارد

قبل از هر چیز باید گفت که این اختلال ربطی به شنوایی و هوش کودکان ندارد و اختلالی است که مرتبط به بخش دریافتی و بیانی زبان است. طبق تحقیقات متعدد این اختلال در10 تا 15 درصد افراد زیر 3 سال رخ می‌دهد و در 4 سالگی بروز بیشتری پیدا می‌کند. لکنت زبان زمانی اتفاق می‌افتد که گفتار عادی با تکرار یا کشیدن صداها یا کلمات خاص قطع می‌شود. این اختلال که من‌و‌من یا گرفتگی زبان نامیده می‌شود، می‌تواند از نظر فرکانس و شدت از خفیف تا شدید متغیر باشد.

علت آن ناشناخته است اما ...

علت ابتلا به این اختلال در بیشتر موارد ناشناخته است؛ اما ژنتیک، تغذیه، عوامل آب‌و‌هوایی، مشکلات شنوایی، آسیب مغزی، آسیب به سیستم عصبی مرکزی می‌تواند در بروز آن موثر باشد. در خور ذکر است   بسیاری از کودکان خردسال از 18 ماهگی تا 2 سالگی که مهارت‌های گفتاری و زبانی خود را تقویت می‌کنند، دچار لکنت زبان می‌شوند. این نوع لکنت زبان، معمولاً موقتی است.

علایم اختلال لکنت زبان

علایم مربوط به این اختلال در کودکان عبارت است از: استفاده از واژگان کم در مقایسه با سایر کودکان، اختلال در استفاده از کلمات و اتصالات جمله، تکرار یک سوال هنگام  فکر کردن به جواب، ترتیب اشتباه کلمات در جمله، مکث زیاد هنگام صحبت، صدای کشش برخی از کلمات و ... ؛ اما باید گفت برخی از این علایم مربوط به رشد طبیعی زبان بوده و بهبود می‌یابد. اما اگر علایم چند تا را در کودک مشاهده کردید حتما به روان‌پزشک یا گفتار درمان مراجعه کنید و در بیشتر مواقع با کمک گفتاردرمانی، بازی درمانی و کار درمانی درمان‌پذیر است.

این اشتباهات را در رفتار با آن‌ها مرتکب نشوید

اگر در اطرافیان خود یا فرزندتان چنین اختلالی را مشاهده کردید، چند توصیه را باید جدی بگیرید.

۱ صحبت‌هایش را قطع نکنید

به کودکی که به چنین اختلال گفتاری مبتلاست، زمان دهید تا صحبت کند و صبورانه به حرف‌های او گوش فرادهید. در حین صحبت کردن و زمانی که این اختلال بروز پیدا می‌کند، صحبت او را قطع یا متوقف نکنید بلکه صبورانه به صحبت‌هایش گوش فرا دهید.

۲ نگویید واضح‌تر بگو

هیچ‌گاه جملاتی مانند «آهسته بگو» یا «می‌شه واضح‌تر بگی» را به کار نبرید؛ زیرا این رفتار سبب آگاهی کودک از لکنتش و شدیدتر شدن آن می‌شود. تلاش کنید که با او در زمان صحبت کردن، همدلی کنید و تعجب هم نکنید.

۳  از صحبت با او فرار نکنید

با کودک دارای لکنت خودتان زیاد صحبت کنید و سعی کنید در طول روز زمانی را برای صحبت با او و گفت‌و‌گو اختصاص دهید و درباره مسائلی مانند انتخاب ناهار و شام و دارو از او نظر خواهی کنید.

۴ از طرح موضوع با دیگران خجالت نکشید

با سایر افراد خانواده و فامیل هم صحبت کنید و از آن‌ها بخواهید ساعاتی را با فرزندتان ارتباط برقرار کنند. این کار به افزایش دایره لغات و برقراری ارتباط صحیح با دیگران کمک زیادی می‌کند. از طرح این موضوع با دیگران خجالت نکشید اما از آن‌ها بخواهید که مواجهه اصولی با فرزندتان داشته باشند.

۵ با کلمات سخت، او را به چالش نکشید

آرام و شمرده و با استفاده از کلمات ساده با فرزندتان صحبت کنید. هنگام صحبت با فرزندتان سعی کنید از ادای کلمات پیچیده و واژگان انگلیسی و عربی و کنایه کمتر استفاده کنید و او را به چالش نکشید.

۶  از تماس چشمی پرهیز نکنید

زمانی که چنین کودکی در حال صحبت است، بعضی والدین تصور می‌کنند برای این‌که او کمتر خجالت بکشد، بهتر است سرخود را پایین بیندازند و به پایین نگاه کنند! این کار باعث می‌شود که فرزندتان بیشتر احساس خجالت کند؛ بنابراین بهتر است هنگام صحبت، تماس چشمی با وی برقرار کنید و کارهای دیگرتان را کنار بگذارید و کاملا به او توجه کنید.

منبع: روزنامه خراسان

۱- وقتی عصبانی هستید

همه مان تجربه اش کرده ایم. چیزی یا کسی عصبانی مان می‌کند و خون جلوی چشمان مان را می‌گیرد. ضربان قلب مان بالا می‌رود، دست هایمان می‌لرزد و در آستانه ی یک فوران کلامی قرار می‌گیریم تا همه ی خشم مان را بیرون بریزیم. اما یک لحظه صبر کنید!

این بهترین زمان برای تمرین هنر سکوت است. چون وقتی عصبانی هستیم، اغلب چیزهایی به زبان می‌آوریم که منظور واقعی ما نیستند، چیزهایی که می‌توانند دیگران را برنجانند و بعداً باعث افسوس و پشیمانی شوند. به جای آنکه اجازه دهید خشم تان شما را تبدیل به شخصی غیر قابل پیش بینی و دردسرساز کند، این کار را کنید: یک نفس عمیق بکشید و تا ۱۰ بشمارید. حتی می‌توانید تا عصبانیت تان فروکش کند کمی قدم بزنید.

با تصمیم به سکوت در لحظه ی اوج خشم، جلوی وخیم تر شدن وضع را خواهید گرفت. حرف هایی که در زمان خشم به زبان آورده می‌شوند مانند تیری هستند که از کمان رها می‌شود و وقتی بیان شوند دیگر نمی توان آن‌ها را پس گرفت. وقت هایی که احساس می‌کنید خشم تان دارد شعله ور می‌شود، دکمه ی توقف را بزنید و تا زمانی که آرام نگرفته اید، سکوت کنید.

۲- حین یک دعوای بزرگ

مشاجره و جر و بحث جزئی از زندگی است. چه با شریک عاطفی تان باشد و چه با خانواده یا دوستان تان، اختلاف نظر همیشه پیش می‌آید. و باید به خاطر داشت که در این لحظات ملتهب، سکوت می‌تواند به سلاح مخفی شما بدل شود.

ممکن است فکر کنید که باید حرف تان را به شخص مقابل تان بفهمانید. شکی در اهمیت آن نیست، اما یک نکته اینجا هست: وقتی احساسات بالا می‌گیرند، آدم‌ها به ندرت به چیزی که سعی دارید بگویید گوش می‌دهند. آن‌ها به شدت درگیر برنامه ریزی برای ضد حمله ی بعدی خود یا دفاع از دیدگاه شان هستند.

پس راه حل چیست؟ سکوت.

به جای آنکه با چند کلمه ی دیگر به این التهاب دامن زنید، سعی کنید یک قدم به عقب بازگردید و به شخص مقابل تان فرصت دهید. اجازه دهید احساساتش را ابراز کند و حرفش را قطع نکنید. خواهید دید که همین اقدام ساده تا چه حد می‌تواند وضعیت را تغییر دهد.

سکوت به فروکش کردن التهاب کمک می‌کند. به علاوه، نشان می‌دهد برای افکار و احساسات شخص مقابل تان احترام قائل هستید. و از همه مهم تر اینکه به شما فرصت می‌دهد پیش از پاسخ فکر کنید.

۳- وقتی کسی ناراحت است

وقتی کسی برای درد دل و شکایت از دشواری های زندگی اش به سراغ مان می‌آید، اولین چیزی که به ذهن مان می‌رسد، دادن توصیه و راه حل به او است. اما باید به خاطر داشته باشید که آدم‌ها گاهی صرفاً نیاز دارند خود را تخلیه کنند.

بنابراین فقط گوش دهید، حرفش را قطع نکنید، نصیحت و توصیه نکنید و تلاشی برای حل مشکل نداشته باشید. صرفاً ساکت بمانید و گوش شنوا باشید. این کار بسیار مؤثر خواهد بود، چرا که شخص مقابل تان نیاز دارد که درکش کنید، نه اینکه مشکلاتش را حل کنید.

سکوت شما فرصتی را در اختیار او می‌گذارد که برای ابراز احساسات و درماندگی های خود بدون قضاوت شدن یا قطع شدن حرف هایش به آن نیاز دارد. بنابراین وقتی کسی ناراحت است، سکوت شما می‌تواند از هر حرفی بیشتر برایش تسلی بخش باشد. این کار به او این امکان را می‌دهد تا شنیده و تأیید شود، امری که به شدت می‌تواند التیام بخش باشد.

وقتی کسی از افراد مهم زندگی تان اوقات سختی را تجربه می‌کند، در سکوت در کنارش باشید، چرا که درک و صبر شما احتمالاً همان چیزی است که او به آن نیاز دارد.

۴- وقتی همه ماجرا را نمی‌دانید

تصور کنید در حال تماشای فیلمی هستید که نیمه ی اول آن را ندیده اید. شاید نکته ی اصلی را متوجه شوید، اما جزئیات زیادی هست که از آن‌ها سردرنمی آورید. این همان اتفاقی است که هنگام اظهارنظر درباره ی یک موضوع بدون اطلاع از همه ی حقایق رخ می‌دهد.

انسان تمایلی ذاتی به پر کردن خلأهای برداشت خود با حدس و گمان و اخبار جعلی دارد، امری که می‌تواند منجر به سوء تعبیر شود. به این امر «نظریه ی شکاف دانش» گفته می‌شود. پس اگر خود را در چنین موقعیتی یافتید چه باید کنید؟ بله درست حدس زدید؛ صرفاً سکوت کنید.

با سکوت کردن، به خودتان فرصت مشاهده، پرسش و درک بهتر موقعیت را می‌دهید. این کار همچنین مانع انتشار اخبار جعلی یا داشتن قضاوت عجولانه بر اساس اطلاعات ناقص می‌شود.

۵- وقتی حرف‌هایتان دیگران را می‌رنجاند

کلمات این قدرت را دارند که رؤیاساز شوند یا دل‌ها را بشکنند. کلمات می‌توانند روحیه بخش، الهام بخش و التیام بخش باشند، اما می‌توانند در عین حال، زخم های عمیقی بزنند. صداقت معمولاً بهترین سیاست است. با این حال، گاهی ضرر به زبان آوردن افکار خود می‌تواند بیشتر از منفعت آن باشد، وقت هایی که حرف های ما، ولو با وجود نیتی خوب، می‌توانند رنجی غیر ضروری ایجاد کنند.

تصور کنید که یکی از دوستان تان لباس تازه ای به تن کرده که شما از آن خوش تان نمی آید. شاید فکر کنید بهتر است که نظر خود را با صداقتی بیرحمانه به او بگویید. اما به این فکر کنید که حرف های شما چه تأثیری بر او خواهد داشت؟ اعتماد به نفسش را بالا خواهد برد یا از میان؟

در چنین موقعیت هایی، سکوت اغلب بهترین گزینه است. این بدان معنی نیست که شما دروغگو یا دورو هستید، بلکه معنایش این است که تصمیم دارید چیزی نگویید که کسی را بیهوده برنجاند. وقتی خودتان را در موقعیتی می‌بینید که حرف هایتان ممکن است رنجی غیر ضروری ایجاد کند، به خاطر داشته باشید که سکوت گاهی صدایی بلندتر و مهربان تر از کلمات دارد. و گاهی همان چیزی است که یک شخص به آن نیاز دارد.

۶- هنگام غیبت درباره دیگران

برای همه مان پیش آمده؛ در جمعی هستیم که یکباره شروع به غیبت درباره ی دیگران می‌کنند. شاید خود را برای همراهی با آن‌ها تحت فشار ببینیم و ناخواسته درگیر غیبت شویم. اما حقیقت این است که با این کار در گفتگوی بی حاصلی شرکت می‌کنید که به هیچکس کمکی نمی کند و به دور از مهربانی است.

بنابراین بار دیگر که در چنین موقعیتی قرار گرفتید، کافی است سکوت کنید. از شرکت در بحث خودداری کنید، به بهای زیر سؤال رفتن شخصی دیگر به شوخی های تمسخرآمیزشان نخندید و به این موقعیت دامن نزنید. با این کار حتماً پیام تان را خواهند گرفت. شاید لزوماً غیبت کردن را کنار نگذارند، اما دیگر شما را در آن دخیل نمی کنند.

صدای سکوت شما بلندتر از هر کلام اعتراضی ای خواهد بود. به خاطر داشته باشید که غیبت کردن هیچ فایده ای برای کسی ندارد؛ تنها دیگران را می‌رنجاند و فضایی منفی ایجاد می‌کند. پس اگر خود را در چنین موقعیتی دیدید، سکوت تان می‌تواند محافظ شما باشد. با این کار با زبان بی زبانی به دیگران می‌فهمانید که علاقه ای به شرکت در آن ندارید.

کاترین کانز، ازمدیران ارشد انجمن سلامت روان کانادا (CMHA)، گفت: یک قانون طلایی درباره اینکه بهترین شیوه استراحت چیست وجود ندارد. ما فقط می‌خواهیم مطمئن شویم که از کار یا مطالعه خود مدتی منقطع شده‌ایم.

کانز افزود: استراحت در زمان کار حتی اگر به صورت پنج دقیقه پیاده‌روی در اطراف بلوک محل کارتان باشد، می‌تواند خلق و خوی شما را بهبود بخشیده و تقویت کند. در فرهنگی که اغلب بهره‌وری را بر رفاه ذهنی اولویت می‌دهد، گاهی اوقات استراحت کردن برای افراد دشوار است. اما کارشناسان می‌گویند استراحت، اگر درست انجام شود، کلید شادی و سلامت در محل کار است.

دیوگو برچیک گولسرن، استادیار دانشکده مدیریت منابع انسانی دانشگاه یورک، گفت: این مهم است که بدانید همه وقفه های کاری برابر نیستند. گولسرن بخشی از تیمی بود که در سال ۲۰۲۲ یک بررسی سیستماتیک در مورد چگونگی تأثیر وقفه‌های کاری بر عملکرد و رفاه شغلی منتشر کرد. در جریان این تحقیقات، گولسرن و تیم او دریافتند که نحوه تجربه استراحت شما می‌تواند به همان اندازه کاری که انجام می‌دهید و مدت زمانی که صرف آن‌می‌کنید، اهمیت داشته باشد.

فواید طبیعت

برخی از برجسته‌ترین یافته‌های بررسی گولسرن نشان داد که گذراندن زمان در طبیعت برای استراحت می‌تواند وضعیت سلامت را بهبود بخشد. پشت این ایده چیزی به نام نظریه بازیابی توجه وجود دارد. این نظریه فرض می‌کند که وقتی در طبیعت هستیم، به طور غیرارادی محیط اطراف خود را اسکن می کنیم، مغزمان را از تفکر مبتنی بر انجام وظیفه دور می‌کنیم و این گونه به آرامش می‌رسیم.

کانز نیز در این باره گفت: بسیاری از ما در شهرها زندگی می‌کنیم، اما این بدان معنا نیست که برای بهره‌مندی از این مزایا باید پیاده روی کنیم. او افزود: دسترسی به طبیعت می‌تواند در رفتن به پارک محلی و انجام کاری که در آن فقط وقت خود را صرف هوای تازه کنید، معنا شود.

یک استراحت خوب داشته باشیم

کانز گفت: استراحت‌های مکرر کوتاه مدت در طول روز برای سلامتی ما موثرتر از یک استراحت طولانی است. اوافزود: هر ساعت یا هر یک ساعت و نیم، ما واقعا به استراحت ۱۰ یا ۱۵ دقیقه‌ای نیاز داریم. او گفت مهمترین چیز در زمان استراحت این است که کاری انجام دهیم که با وظایف شغلی ما متفاوت باشد.

به گفته این مدیر ارشد انجمن سلامت روان کاناداف این کار متفاوت می‌تواند کاری آرامش بخش باشد مدیتیشن، تمرکز، انجام حرکات کششی، خواندن کتاب، تماشای تلویزیون یا کاری که به ما انرژی می‌دهد مانند ورزش کردن، صحبت کردن با یک همکار، یا انجام کارهای خانه اگر از خانه کار می‌کنید.

از رسانه‌های اجتماعی دوری کنید

به گفته کارشناسان، برای یک استراحت موثر، از صفحه نمایش گوشی‌های تلفن همراه، کامپیوتر و لپ تاپ دور بمانید و به ویژه از رسانه‌های اجتماعی اجتناب کنید. کانز در این باره گفت: بررسی اخبار و رسانه‌های اجتماعی گاهی اوقات می‌تواند باعث افزایش سریع دوپامین در ما شود، اما در نهایت باعث نمی‌شود احساس کنیم انرژی زیادی دریافت کرده‌ایم.

گولسرن در جریان تحقیقات خود  شواهد مشابهی را برای بررسی رسانه‌های اجتماعی در یک تعطیلات کاری یافت. گولسرن درباره استفاده از شبکه‌های اجتماعی در زمان وقفه یا تعطیلات کاری گفت: استفاده از این رسانه‌ها در وقفه‌های کاری یا تعطیلات برای کارمندان می‌تواند از نظر احساسی طاقت‌فرسا و خسته‌کننده باشد.

SSRI ها (مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین) با افزایش سطح سروتونین، یک انتقال دهنده عصبی که نقش کلیدی در تنظیم خلق و خو، افسردگی و اضطراب دارد، کار می‌کنند.

اما در میان ۱۴۰ بیمار مبتلا به افسردگی، آنهایی که درگیر دویدن گروهی منظم بودند- یعنی دو یا سه دفعه دویدن ۴۵ دقیقه‌ای در هفته- میزان افسردگی شأن کمی بیشتر از کسانی که داروی SSRI اسیتالوپرام (Lexapro) مصرف می‌کردند، کاهش یافت.

و کسانی که افسردگی خود را با ورزش درمان کردند، پاداش بیشتری دریافت کردند و و سلامت جسمانی شأن نیز بهبود یافت.

به گفته «برندا پنینکس»، نویسنده این مطالعه از مرکز پزشکی دانشگاه آمستردام در هلند، «این گروه همچنین وزن شأن کاهش یافت، بهبود در تناسب اندام داشتند و ضربان قلب و فشار خون شأن کاهش یافت. در گروه دارویی این فواید مشاهده نشد.»

به گفته او، یافته‌ها نشان می‌دهند که «ما باید توجه بیشتری به بهبود سبک زندگی در مراقبت‌های بهداشت روانی داشته باشیم».

همه بیماران در این مطالعه با افسردگی و یا اضطراب دست و پنجه نرم می‌کردند.

هنگامی که دو گزینه مطرح شد، تقریباً دو سوم تصمیم گرفتند با جلسات دویدن که به طور منظم در یک دوره چهار ماهه برنامه ریزی شده بود، با افسردگی خود مقابله کنند. یک سوم باقیمانده مصرف اسیتالوپرام را انتخاب کردند.

این تیم خاطرنشان کرد که در هر دو گروه بیمارانی وجود داشتند که هیچ فایده‌ای از این شیوه‌ها در کاهش افسردگی یا اضطراب نداشتند.

در واقع، تنها بیش از ۴ نفر از هر ۱۰ بیمار (۴۴٪) در هر دو گروه دویدن و دارو، افزایش سلامت روان را تجربه کردند.

اما آنهایی که در گروه دویدن بودند هم کمی وزن کم کردند و هم اندازه دور کمرشان کاهش یافت. بهبود در فشار خون و عملکرد کلی قلب نیز مشاهده شد.

این مورد در بین کسانی که از اسیتالوپرام استفاده می‌کردند مشاهده نشد.

اما یک جنبه منفی در گروه دویدن مشاهده شد: احتمال اینکه یک بیمار در گروه دویدن، برنامه تمرینی خود را کامل انجام دهد، بسیار کمتر از بیمارانی بود که اسیتالوپرام را انتخاب کردند. بین ۵۲ تا ۵۸ درصد از دوندگان روال دویدن خود را در طول دوره مطالعه حفظ کردند، در حالی که این میزان در گروه دارو ۸۲ تا ۸۵ درصد بود.

برخی افراد با فرا رسیدن فصل سرد با نوعی اختلال عاطفی فصلی (SAD) که به افسردگی فصلی نیز شناخته می‌شود، مواجه می‌شوند.

دکتر «نورمن روزنتال»، استاد بالینی روان‌پزشکی در دانشکده پزشکی دانشگاه مجورج تاون» و نویسنده کتاب «شکست اندوه» در این باره می‌گوید: از اوج تابستان تا اوایل سپتامبر (حدود نیمه شهریور) یک ساعت، نور صبح را از دست می‌دهید.

قرار گرفتن در معرض نور، تحریک‌کننده تولید سروتونین است. سروتونین یک انتقال‌دهنده عصبی مسئول تنظیم خلق‌وخو است و به تثبیت ریتم شبانه‌روزی بدن کمک می‌کند.  

در ماه‌های سردتر، قرار گرفتن در معرض لامپ‌های نوردرمانی ممکن است مفید باشد. این لامپ‌ها نوری را که با فرا رسیدن زمستان کم می‌شود جبران می‌کنند و علائم اختلال عاطفی فصلی را کاهش می‌دهند.

نوردرمانی چگونه کار می‌کند؟
به گزارش سایت تخصصی «وِری‌وِل هلت»، اختلال عاطفی فصلی به دوره‌های مکرر افسردگی به مدت دست‌کم دو سال متوالی گفته می‌شود که طی آن، علائمی در زمان‌های خاص ظاهر می‌شوند و این علائم ممکن است هم‌زمان آغاز شوند و پایان یابند.

در نوردرمانی یا درمان با نور روشن که به فتوتراپی هم مشهور است با استفاده از طول موج‌های خاص، از نور طبیعی روز تقلید و علامت‌هایی به مغز ارسال می‌شود که باعث تولید سروتونین می‌شود. این روش به افزایش هوشیاری و تنظیم ریتم شبانه‌روزی بدن نیز کمک می‌کند.

در یک کارآزمایی کنترل‌شده با دارونما در سال ۱۹۹۸ نشان داده شد که دست‌کم سه هفته طول می‌کشد تا درمان با نور روشن به‌عنوان داروی مقابله با افسردگی در رفع اختلال عاطفی فصلی عمل کند.

یک کارآزمایی دیگر در سال ۲۰۱۶ نشان داد که نوردرمانی چه به‌ تنهایی و چه در ترکیب با داروی ضدافسردگی فلوکستین در درمان بزرگسالان مبتلا به افسردگی غیرفصلی موثر و برای آن‌ها تحمل‌کردنی‌ است.

اختلال عاطفی فصلی ممکن است در تابستان رخ دهد اما کمتر رایج است. این اختلال افسردگی معمولا با قرار گرفتن در معرض نور طبیعی کاهش می‌یابد. در مناطق نزدیک‌تر به خط استوا از آنجا که افراد در معرض نور طبیعی بیشتری قرار دارند، اختلال عاطفی فصلی کمتر مشاهده می‌شود.

شروع زودتر نوردرمانی در فصول سرد که با کوتاه‌تر شدن ساعت‌های روز همراه است از پیشرفت علائم اختلال عاطفی فصلی جلوگیری می‌کند.

به گفته «هارولد هونگ»، روان‌پزشک در کارولینای شمالی، نوردرمانی گزینه درمانی غیرتهاجمی رایجی در دیگر موارد مربوط به سلامت روان هم هست.

از این روش درمانی برای بهبود اختلال بی‌اشتهایی و پرخوری عصبی، شرایط مربوط به اختلال خواب و بیداری، اختلال بیش‌فعالی با تمرکز پایین (ADHD)، اختلال شخصیت مرزی، اسکیزوفرنی و بیماری‌های عصبی استفاده می‌شود.

لامپ نوردرمانی باید چگونه باشد؟
لامپ‌های نوردرمانی در طیف نور آبی و سفید هستند. با این حال شواهد بسیار بیشتری برای اثبات کارایی و ایمنی نور سفید وجود دارد. طبق گفته متخصصان، این «طبیعی‌ترین» محیط برای فرد است.

در استفاده از لامپ‌های ال‌ای‌دی برای درمان اختلال عاطفی فصلی و دیگر مسائل سلامت روان، قرار گرفتن ۳۰ دقیقه روزانه در برابر ۱۰ هزار لوکس نور (واحد اندازه‌گیری نور) یا یک تا دو ساعت قرار گرفتن در معرض ۲۵۰۰ لوکس نور توصیه شده است.

هونگ می‌گوید: از نورهایی که عناصر یووی‌بی (UVB) دارند دوری کنید، زیرا قرار گرفتن طولانی‌مدت در معرض پرتوهای یووی‌بی به پوست آسیب می‌رساند؛ درست مثل قرار گرفتن در معرض نور خورشید بدون استفاده از ضدآفتاب.

فضایی که در آن از لامپ نوردرمانی استفاده می‌کنید، اندازه لامپ و زاویه تابش نور نیز بسیار مهم است. لامپ باید به اندازه‌ای بزرگ باشد که صورت شما را با زاویه‌ای راحت بپوشاند. اگر می‌توانید، لامپی با قابلیت تنظیم از لحاظ روشنایی و مدت زمان تابش انتخاب کنید تا بتوانید لامپ را مطابق با نیازهای خودتان شخصی‌سازی کنید.

برای کسب بهترین نتایج، استفاده از یک «جعبه نور» به اندازه ۹۳۰ سانتی‌متر مربع توصیه می‌شود.

سعی کنید جعبه نوری پیدا کنید که صبح‌ها به‌ راحتی بتوان آن را حرکت داد. کار گذاشتن دو لامپ که می‌توانید با هم استفاده کنید یا در مکان‌های پررفت‌وآمد خانه بگذارید تا موثرتر باشد، تفاوت زیادی در اثربخشی درمان دارد.

به برنامه روزمره خود فکر کنید و صبح‌ها از لامپ نوردرمانی استفاده کنید تا انرژی در دسترس و مورد نیاز روز را افزایش دهید. از آنجا که اثر لامپ در طول روز از بین می‌رود، دوباره در عصر از آن استفاده کنید به‌ خصوص اگر در مکانی زندگی می‌کنید که خورشید زودتر غروب می‌کند.

در برخی از افراد، قرار گرفتن بیش از حد در معرض نور ممکن است به ایجاد احساس شیدایی منجر شود، بنابراین، طول مدت نوردرمانی باید محدود شود.

به گزارش ایندیپندنت، نکته مهم دیگر این است که نوردرمانی به‌ تنهایی برای درمان اختلال روحی کافی نیست و علاوه بر آن فاکتورهایی چون ورزش، خواب خوب، فعالیت‌های اجتماعی و درمان شناختی - رفتاری همگی از اقدام‌های ضروری برای مبارزه با افسردگی فصلی‌ هستند.

افراد برون‌گرا اغلب به دیده‌ی تمسخر و تحقیر به درون‌گراها می‌نگرند.  سوزان کِین، سخن‌گوی برنامه‌ی علمی(TED Talks) و نویسنده‌ی نیویورک‌تایمز و کتاب (Quiet) با واکاوی پدیده‌ی «برون‌گرایی و درون‌گرایی در دنیای معاصر» به بیان دیدگاه نوینی در این زمینه می‌پردازد. وی بر این باور است که دیدگاه رایج جامعه درباره‌ی افراد درون‌گرا نادرست است، بدان سبب که این افراد از پدیده‌های زیست جمعی و درک محیط پیرامون، دریافت عمیق‌تری دارند. در این مقال، نخست به شناخت و تعریف دقیق‌تر این پدیده می‌پردازیم:

درون‌گرایی و برون‌گرایی چیست؟

در دهه‌ی ۱۹۲۰ «کارل یونگ»، روان‌شناس برجسته، اولین بار مفهوم «درون‌گرا» و «برون‌گرا» را در کتاب «سنخ‌های روان‌شناسی» (Psychological Types) مطرح کرد. یونگ در این کتاب به این نکته اشاره کرد که انرژی و توان زیستی سنخ برون‌گرا برساختی از تعاملات اجتماعی است و در این حوزه تعریف می‌شود، حال آن‌که رویکرد سنخ درون‌گرا بر سیاق دیگری در این زمینه تعریف و شناسایی می‌شود. در این رهیافت دایره‌ی عمل درون‌گراها به شیوه‌ای است که پس از هر تکاپوی زیست گروهی و فعالیت اجتماعی برای بازیابی انرژی و توان ازدست‌رفته‌ی خود، به ناچار به کنج عزلت خود برمی‌گردند.  

اغلب، افراد برون‌گرا را انسان‌هایی پرحرف و معاشرتی می‌شناسیم که همیشه در دنیای پیرامون خود سرک می‌کشند و به واکاوی اخبار جهان بیرون علاقه‌مندند. بر سیاق دیگر، انسان‌های درون‌گرا را ساکت و متفکر می‌دانیم که در حصار دنیای محدود حوزه‌ی شخصی خود زندگی می‌کنیم. شخصیت برخی افراد، آمیزه‌ای از هر دو نوع برون‌گرا و درون‌گراست، بدان معنا که درون‌گرا یا برون‌گرا بودن آن‌ها در موقعیت‌های مختلف حوزه‌های شناسایی متمایزی دارد. یونگ هم بر این باور است که انسان‌ها نمی‌توانند کاملاً برون‌گرا یا درون‌گرا باشند.

چندین دهه پیش، هانس اِیسِنک، روان‌شناس آلمانی، این پدیده را از جنبه‌ی بیولوژیکی واکاوی کرد. این روان‌شناس بر این باور بود که رفتار انسان‌های برون‌گرا و درون‌گرا به میزان و سرعت واکنش‌های مغزی بستگی دارد. می‌توان گفت در مقایسه با برون‌گراها، افراد درون‌گرا به طور طبیعی واکنش مغزی بالاتری دارند و مغز آن‌ها توانایی پردازش حجم اطلاعات بیشتری در هر ثانیه دارد.

پس یک فرد درون‌گرا در یک محیط پر از عوامل تحریک‌کننده، برای مثال یک رستوران شلوغ، به سرعت پریشان و آشفته می‌شود و برای در امان ماندن از ورود حجم بالای اطلاعات به مغز، می‌کوشد از آن محیط خارج شود.

این واقعیت دلیل اصلی دوری افراد درون‌گرا از محیط‌های شلوغ است. از طرف دیگر، برون‌گراها در محیط‌های پُرتردد کمتر تحریک می‌شوند، بنابراین برای بالاتر بردن درصد پردازش و واکنش‌های مغزی خود، به قرارگیری در این محیط‌ها تمایل بیشتری دارند.

تفاوت مغزی

پژوهش‌های عصب‌شناختی بسیاری در باب پدیده‌ی «برون‌گرایی و درون‌گرایی» انجام شده که بیشتر آن‌ها بیانگر تفاوت عملکرد مغز این دو گروه است. سال ۱۹۹۹، دانشمندان جریان خون در مغز افراد درون‌گرا و برون‌گرا را اندازه‌گیری کردند. نتایج نشان می‌داد که جریان خون در لُب پیشانی و بخشی از مغز که وظیفه‌ی یادآوری وقایع، برنامه‌ریزی و حل مسئله را دارد در افراد درون‌گرا بیشتر است.

در برون‌گراها، جریان خون در نواحی مسئول تفسیر داده‌های حسی در مغز بیشتر است. بر سیاق دیدگاه یونگ، توجه و تمرکز برون‌گراها به محرک‌های بیرونی و درون‌گراها به محرک‌های درونی بیشتر است. وانگهی پژوهشگران مشاهده کردند که فعالیت رشته‌های عصبی مغز افراد درون‌گرا که مسئول یادگیری، کنترل و آمادگی در برابر خطر است، نسبت به برون‌گراها عملکرد سریع‌تری دارد.

در پژوهی که امسال منتشر شد، پژوهشگران به تعدادی از داوطلبان قرص ریتالین دادند. ریتالین، قرصی است که باعث ترشح مصنوعی دوپامین در بدن می‌شود. دوپامین، حالت انگیزشی و پاداش‌دهی را به فرد القا می‌کند. سپس به مصرف‌کنندگان قرص ریتالین، تصاویری از طبیعت نشان دادند. پس از مدتی، پژوهشگران تجویز ریتالین به شرکت‌کنندگان را متوقف کردند.

نتایج نشان می‌داد برون‌گراها از دیدن فیلم‌ها هیجان‌زده می‌شوند، در حالی که درون‌گراها عکس‌العملی نشان نمی‌دادند. نتیجه‌ی این پژوهش، بیان‌گر این مطلب است که اثر انگیزشی و پاداش‌دهی دوپامین ناشی از مصرف ریتالین در افراد درون‌گرا، صفر بوده است.

این آزمایش نشان می‌داد که درون‌گراها در پردازش دریافت‌های محیطی عملکرد بسیار متفاوتی داشتند و مغز آن‌ها برخلاف برون‌گراها، به محرک‌های انگیزشی بیرونی واکنش نشان نمی‌دهد. مطالعات همچنین حاکی از آن است که مغز افراد برون‌گرا به چهره‌ی افراد توجه بیشتری نشان می‌دهد.

در واقع، پژوهشگران پی بردند که واکنش مغز درون‌گراها با مشاهده‌ی چهره‌ی یک انسان، مشابه زمانی است که تصویر گل‌ها را می‌بینند. بنابراین، واکنش مغز برون‌گراها در این آزمایش قوی‌تر بوده است. این پژوهش بیانگر آن است که افراد برون‌گرا به چهره‌ی انسان‌ها توجه بسیاری می‌کنند که چه‌بسا همین رویکرد مبین تمایل آن‌ها به برقراری ارتباط با افراد دیگر باشد.

خلاصه‌گویی و ریسک‌پذیری

دانشمندان دریافتند که شیوه‌ی سخن‌گویی افراد برون‌گرا و درون‌گرا متفاوت است. برون‌گراها درباره‌ی موضوع‌های مختلف خلاصه و سطحی صحبت می‌کنند، این در حالی است که درون‌گراها با واکاوی دقیق و عمیق موضوع و با پرداخت جزئیات آن به بحث و جدل می‌پردازند. گرچه درون‌گراها کم‌حرف هستند، رویکرد تحلیلی آن به شیوه‌ای است که اگر درباره‌ی مطلبی نظر آن‌ها را بخواهید، با حوصله و واکاوی دقیق موضوع با شما صحبت می‌کنند.

در حوزه‌ی یادگیری زبان دوم، برون‌گراها عملکرد قوی‌تری دارند و برخلاف همتایان ساکتشان، انسان‌های برون‌گرا آمادگی بیشتری در برقراری مکالمه چه داخل کلاس و چه خارج از کلاس دارند. این افراد همچنین توانایی ریسک‌پذیری بالاتری دارند. این توان ریسک‌پذیری بالا می‌تواند در هر جنبه‌ای بروز کند. دانشمندان دریافتند که رفتارهای پرخطر جنسی یکی از علائم برون‌گرا بودن است. از سوی دیگر، آن‌ها اشتیاق و تمایل زیادی به انجام ورزش‌های پرهیجان و پرخطری مثل پاراگلایدر و چتربازی دارند.

در پژوهشی که سال ۱۹۹۰ انجام شد، به این نتیجه رسیدند که انسان‌های برون‌گرا لباس‌های پرزرق و برق‌تر و شیک‌تری می‌پوشند، در حالی که درون‌گراها بیشتر به کاربرد لباس توجه می‌کنند تا شیک‌پوشی. از سوی دیگر، اشخاص برون‌گرا علاقه‌ی زیادی به تجربه‌ی حس خوشبختی و خوشحالی دارند. بنابراین، برای ساختن آینده‌ی بهتر، به خوبی از فرصت‌های پیش روی خود استفاده می‌کنند.

به احتمال زیاد یکی از مهم‌ترین یافته‌های پژوهشگران در باب پدیده‌ی «برون‌گرایی و درون‌گرایی» آن است که افراد برون‌گرا همیشه خوشحال‌ترند و علت این نکته تأثیرپذیری بیشتر آن‌ها در مقابل دریافت پاداش‌هایی است که از محرک‌های بیرونی دریافت می‌کنند. بعضی پژوهشگران بر این باورند که دلیل شادتر بودن افراد برون‌گرا، توانایی بالای آن‌ها در درک و مرور بهتر خاطرات خوب و فراموش کردن افکار منفی است.

قدرت ابداع و نوآوری

برخی از بزرگ‌ترین مخترعان دنیا، درون‌گرا بوده‌اند. این افراد باهوش همیشه ترجیح می‌دادند اوقات بیشتری را در تنهایی سپری کنند تا تمرکز بیشتری بر مطالعات خود داشته باشند. این افراد هنگام پژوهش از کوچک‌ترین عوامل و محرک‌های مزاحم محیطی که مخل کار آن‌ها بود، دوری می‌کردند. بیل گیتس، نیکولا تسلا، لَری پیج (مبتکر موتور جست‌وجوگر گوگل)، آلبرت اینشتین و استیو وُزنیاک (یکی از بنیان‌گذاران شرکت اَپل) همه درون‌گرا بوده‌اند.

آیا این نکته مبین آن است که هیچ مخترع برون‌گرایی وجود ندارد؟ باید گفت قاعده بر این سیاق نیست. استیو جابز یک نمونه‌ی معروف از افراد برون‌گرا است؛ جابزِ رؤیاپرداز و جابزِ مبتکر برساخت پدیده‌ی جابز مشهور است. هرچند نباید این موضوع را از یاد برد که وُزنیاک، اولین کسی بود که بدون هیچ کمکی و به‌تنهایی، نخستین‌بار اولین رایانه‌ی شرکت اَپل را اختراع کرد. باید گفت که انسان‌های برون‌گرا و درون‌گرا هرکدام توانایی‌های متفاوتی دارند. از یاد نبریم که افراد درون‌گرا در هوای اندیشه‌های تازه‌تری سیر می‌کنند که این برساخت ذهنی نوین می‌تواند الهام‌بخش و برانگیزاننده‌ی برون‌گراها باشد.

از آن‌جا که کمتر از نیمی از مردم دنیا درون‌گرا هستند، این افراد معمولاً احساس می‌کنند با دیگران متفاوت بوده و یا مشکلی دارند. بی‌تردید آن‌ها با دیگران متفاوت‌اند، اما نباید بر این تصور نادرست باشند که آن‌ها در مقایسه با دیگران مشکل یا نقصی دارند. درون‌گراها در خیلی حوزه‌ها نسبت به همتایان برون‌گرای خود، توانایی بیشتری دارند. برای روشن‌تر شدن این برتری‌ها بعضی از خصوصیات افراد درون‌گرا را برمی‌شماریم:

اغلب نویسندگان بزرگ، درون‌گرا بوده‌اند

آیزاک آسیموف، نویسنده‌ی رمان «من؛ روبات» (I, Robot) و رمان‌های علمی تخیلی دیگر، جایی گفته: «نوشتن برای من مثل این است که با کمک انگشتانم فکر کنم.» بسیاری از هم‌قطاران و نویسندگان دیگر با او هم‌عقیده هستند. جنیفر کانویلر، نویسنده‌ی کتاب (Quiet Influence) هم به این نکته اشاره کرده که «درون‌گراها بیشتر به کنکاش عمیق مطالب می‌پردازند. آن‌ها با نوشتن باورها و دیدگاه‌های خود مطمئن هستند که هنگام بیان افکارشان، اشخاص دیگر مزاحمتی برای‌شان ایجاد نمی‌کنند.»

افراد درون‌گرا به‌طور طبیعی هنر خوب گوش کردن را می‌شناسند

از آن‌جا که انسان‌های درون‌گرا ذاتاً  آرام و ساکت هستند، ذاتاً خوب هم گوش می‌دهند. آن‌ها عادت دارند به صحبت‌ها و نظرات افراد گوش داده و بعد از هضم و سنجش گفته‌های دیگران پاسخی مناسب و به‌جا ارائه دهند. در واقع، طی پژوهشی که در دانشگاه هاروارد انجام شد، به این نتیجه رسیدند که در مقایسه با افراد برون‌گرا، انسان‌های درون‌گرا مدیران و رهبران بهتری خواهند بود، به‌ویژه اگر گروه تحت نظر آن‌ها از حالت عادی فعال‌تر باشد. آن‌ها به دیدگاه‌های تمام اعضای گروه با دقت گوش می‌دهند و سپس بر مبنای آن تصمیم‌گیری نهایی می‌کنند.

درون‌گراها، دوستان خوبی هستند

درون‌گراها به غایت وفادار، بسیار رازدار، دلسوز و در کل بهترین دوست شما در بین دیگر دوستانتان هستند. اگر با یک شخص درون‌گرا دوست هستید، باید گفت ستاره‌ی اقبال شما درخشیده، بدان سبب که درون‌گراها در انتخاب دوست بسیار سنجیده و دقیق هستند و دوستان کمی دارند.

این رفتارها می‌توانند ساعت‌ها، روزها، هفته‌ها یا ماه‌ها طول بکشند و توانایی فرد بیمار را برای انجام کارهای روزمره مختل کنند. 

اختلال دوقطبی یا شیدایی یک اختلال خلقی مزمن است که باعث تغییرات شدید در خلق و خو، سطح انرژی و رفتار بیمار می‌شود. دوره‌های شیدایی نشانه اصلی این بیماری هستند و اکثر افراد مبتلا به اختلال دو قطبی دوره‌های افسردگی را نیز دارند. این بیماری با دارو، گفتار درمانی، تغییر سبک زندگی و سایر درمان‌ها قابل کنترل است.

انواع مختلفی از اختلال دوقطبی وجود دارد که شامل نوسانات قابل توجهی در خلق و خوی بیمار است که به آن دوره‌های  شیدایی و افسردگی گفته می‌شود. با این حال، افراد مبتلا به اختلال دوقطبی همیشه در حالت شیدایی یا افسردگی نیستند.

علائم و نشانه اختلال دو قطبی

در اختلال دو قطبی معمولا دوره‌های متناوب افسردگی و شیدایی (مانیا) داریم؛ یعنی در دوره‌ای، خلق فرد پایین می‌آید، افسرده و بی‌حال می‌شود و در دوره‌ای خلق بالا رفته و بیش از حد شاد و پرانرژی می‌شود. در نتیجه این علائم را به دو فاز تقسیم می‌کنیم: علائم فاز شیدایی (مانیا) و علائم فاز افسردگی.

جمال شمس، متخصص روان‌پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی با اشاره به اینکه شیدایی یا مانیا حالتی از افسردگی است، گفت: این اختلال همزمان با فصل بهار آغاز می‌شود و با تظاهراتی همانند نشاط‌ زدگی، خلق بالا به صورت شادی، خوش‌بینی افراطی، اشکال در تمرکز و برنامه‌ریزی‌های بلندپروازانه دیده می‌شود.

شمس با بیان اینکه در برخی از فصول سال به دلایل نامعلوم ممکن است خلق برخی از افراد دستخوش تغییراتی شود اظهار کرد: افسردگی فصلی اختلالی است که معمولا با تغییر فصل به بالاترین میزان خود می‌رسد.

وی افزود: به طور کلی افسردگی فصلی نوعی اختلال است که در آن فرد در دیگر زمان‌های سال شرایطی عادی دارد ولی در فصلی خاص احساس اضطراب و افسردگی می‌کند.

این متخصص روانپزشکی دانشگاه با بیان این‌که با شروع پاییز کوتاه‌تر شدن طول روز و کمتر شدن نور خورشید احتمال ابتلا به افسردگی افزایش می‌یابد خاطرنشان کرد: تغییرات خلق مستقیما به تغییرات فصلی مرتبط است.

شمس با اشاره به اینکه تابش نور خورشید و ساعت بیولوژیکی بدن که تنظیم کننده ترشح هورمون‌ها است می‌تواند خلق وخو و خواب را تحت تاثیر قرار دهد تاکید کرد: افرادی‌که با تغییر فصل دچار افسردگی می‌شوند، به هر میزان نور بیشتری دریافت کنند زودتر از افسردگی و تنگی خلق رهایی می‌یابند.

عضو هیأت علمی گروه روانپزشکی دانشگاه گفت: خلق ۱۱ درصد از عموم مردم با شروع فصل پاییز و سرد شدن هوا کاهش پیدا می‌کند.

وی با تاکید بر اینکه تمامی افرادی که دچار افسردگی فصلی می‌شوند ضرورتا مبتلا به اختلال افسردگی نیستند توضیح داد: ممکن است درصد کمی از افرادی که به یک باره با تغییر فصل دچار اضطراب و افسردگی می شوند به درمان‌های مداخله‌ای نیاز داشته باشند.

این متخصص روانپزشکی دانشگاه با بیان اینکه اختلال عاطفی و یا افسردگی فصلی افراد را به شکل‌های متفاوتی تحت تاثیر قرار می‌دهد، افزود: احتمال تغییر خلق در فصل بهار نیز وجود دارد.

شمس با اشاره به اینکه احتمال بروز افسردگی با شروع فصل پاییز به مراتب بیشتر از بهار است توضیح داد: شیدایی یا مانیا حالتی از افسردگی است، در این مدل از اختلال خلق که همزمان با فصل بهار آغاز می‌شود انرژی فرد بسیار زیاد می‌شود  به شکلی که این اختلال با تظاهراتی همانند نشاط ‌زدگی، تحریک‌پذیری، فعالیت بیش از حد، خلق بالا به صورت شادی، خوش‌بینی افراطی، بی‌قراری حرکتی، اشکال در تمرکز و برنامه‌ریزی‌های بلندپروازانه دیده می‌شود.

این عضو هیأت علمی دانشگاه گفت: در مبتلایان به بیماری دوقطبی، علائم مانیا و شیدایی با شروع فصل بهار و اختلال افسردگی در فصل پاییز عود می‌کند.

متخصص روانپزشکی دانشگاه با بیان اینکه علائم و نشانه‌های افسردگی فصلی با اختلال افسردگی دائم شباهت زیادی دارد خاطرنشان کرد: کاهش انرژی، تغییرات محسوس در میزان خواب، میل جنسی، توجه و تمرکز و تغییر در میزان اشتها از نشانه‌های افسردگی است.

این عضو هیأت علمی دانشگاه تنها فاکتوری که افسردگی فصلی را نسبت به سایر اختلالات روانی و افسردگی‌ها متفاوت می‌کند، زمان بروز افسردگی فصلی دانست و گفت: افسردگی فصلی در بازه زمانی خاص در سال عود می‌کند.

 شمس با بیان اینکه احتمال بروز تمامی بیماری‌ها و اختلالات روان تقریبا یکسان است، خاطرنشان کرد: به طور مثال بیشترین سن بروز افسردگی بین ۳۰ تا ۴۰ سال است و یا اختلال دوقطبی و یا بروز شیدایی در ۲۰ تا ۲۵ ساله ها بیشتر دیده می‌شود.

این عضو هیأت علمی دانشگاه با اشاره به این‌که به طور کلی انواع بیماری‌ها، که اختلالات روان هم از این قاعده مستثنی نیست تاریخ دقیق شروع و یا سن خاصی ندارد تاکید کرد: حتی ممکن است فردی در سن بالای ۵۰ یا کمتر از ۲۰ سال دچار افسردگی یا افسردگی فصلی شود.

شمس با اشاره به اهمیت درمان انواع افسردگی‌ها تاکید کرد: اگر چنانچه این بیماری به موقع تشخیص و درمان‌ها پیش از شدت گرفتن علائم آغاز شود، روند درمان تا حدود زیادی از بروز مشکلات بعدی جلوگیری خواهد کرد.

وی استفاده از درمان‌های دارویی، غیر دارویی و یا مشاوره را از جمله روش‌های درمان افسردگی فصلی دانست و تاکید کرد: درمان این اختلال به کمک نور درمانی، دارو و روش‌های روان‌ پزشکی انجام می‌شود و اگر چنانچه فرد به اختلال دوقطبی مبتلا باشد باید به پزشک خود اطلاع دهد چرا که این موضوع برای زمان تجویر نور درمانی و دیگر داروهای ضد افسردگی بسیار اهمیت دارد.

این متخصص روانپزشکی دانشگاه گفت: درمان با داروهای ضد افسردگی برای برخی از بیماران مبتلا به اختلال عاطفی فصلی، خصوصا اگر علایم شدید باشد بسیار موثر خواهد بود.

مقالات بی‌شماری وجود دارند که به ما قول می‌دهند اگر صبح‌ها بتوانیم یک ساعت زودتر از رختخواب بیرون بیاییم، مانند کارآفرینان پیشرو جهان، فوق‌العاده کارآمد خواهیم شد. 

اگر شب‌زنده‌دار هستید و ترجیح می‌دهید تا دیروقت بیدار بمانید و صبح زیر لحاف بروید، باید امیدوار باشید هر چیزی که در مقالات خوانده‌اید لزوماً درست نباشد. اما در واقع، روانشناسی «الگوهای زمانی» تا حد زیادی از تصویر شایع درباره افراد سحرخیز و شاد حمایت می‌کند. با اینحال باید نکاتی را دربارۀ معنای دقیق سحرخیزی و شب‌زنده‌داری در نظر داشته باشیم.

یکی از جزئیاتی که باید در نظر داشت این است که در واقع اکثریت ما (حدود ۶۰ درصد) شب‌زنده‌دار یا سحرخیز نیستیم، بلکه ترکیبی متوسط از این دو هستیم. عامل دیگری که باید در نظر گرفت این است که الگوی زمانی فقط مربوط به زمان رفتن به رختخواب و بیدار شدن از خواب نیست، بلکه به زمان بهینه عملکرد شما نیز مربوط می‌شود. سحرخیزها در اوایل روز در بهترین حالت کارایی خود هستند، در حالی که شب‌زنده‌داران در ساعات آخر شب عملکرد بهتری دارند، که می‌تواند مزایای روشنی برای مسیرهای شغلی خاص داشته باشد، مثلاً شب‌کاری یا شیفت شب. 

در مورد اینکه چه کسی مناسب چه گروهی است باید بگوییم، به طور کلی، زنان بیشتر به سحرخیزی و مردان بیشتر به شب‌زنده‌داری تمایل دارند. سن نیز عامل مرتبط دیگر است. در نوجوانی، تمایل به شب‌زنده‌داری بیشتر است (جای تعجب نیست)، اما پس از نوجوانی، با افزایش سن، تمایل به سحرخیزی بیشتر می‌شود. 

در مورد اینکه چه کسی شادتر است، بسیاری از مطالعات ارتباط بین سحرخیزی و شادی بیشتر را نشان داده‌اند. برای مثال، مطالعه‌ای را در نظر بگیرید که روی صدها دانشجوی پزشکی دانشگاه Dokuz Eylul در ترکیه انجام شد. نمرات بالاتر سحرخیزان (سحرخیزی خودخواسته) با نمره بالاتر در پرسشنامه سنجش شادی همراه بود. 

به عبارت دیگر، ۲۶.۶ درصد دانشجویانی که شب‌زنده‌دار طبقه‌بندی شدند، نسبت به گروه ۶.۷ درصدی سحرخیزان و باقی دانشجویان گروه متوسط، امتیاز کمتری در شادی داشتند. مطالعات انجام شده روی افراد مسن که سحرخیزی میان آن‌ها شایع است، به طور مشابه ارتباط بین سحرخیزی و شادی بیشتر را نشان داده است. 

بر اساس مطالعه‌ای که در دانشگاه لایپزیگ انجام شد، مزیت عاطفی سحرخیزان در رضایت بیشتر از زندگی و کاهش آسیب‌پذیری در برابر مشکلات سلامت روان نیز آشکار می‌شود. مطالعات دیگر نشان می‌دهد افرادی که شب‌زنده‌دار هستند بیشتر از سحرخیزها علائم افسردگی، اختلال عاطفی فصلی و مشکلات سوء مصرف مواد را تجربه می‌کنند. 

این تفاوت را شاید بتوان دست‌کم تا حدی این طور توضیح داد که شب‌زنده‌دارها خواب کمتر یا مشکلات خواب بیشتری دارند، نه اینکه فی‌نفسه در سحرخیزی مزیتی وجود دارد. مکانیسم احتمالی دیگری که مزیت سحرخیزی را توضیح می‌دهد این است که به نظر می‌رسد در قیاس با شب‌زنده‌دارها، سحرخیزها مهارت‌های تنظیم هیجانی بهتر و نگرش مثبت‌تری نسبت به زمان دارند. 

همه اینها پرسش‌هایی را در مورد منشا گرایش سحرخیزی و شب‌زنده‌داری ایجاد می‌کند و مهمترین پرسش این است که آیا می‌توانیم آن‌ها را تغییر دهیم یا خیر. همانطور که تیمی در دانشگاه وارویک نشان دادند، الگوی زمانی با شخصیت مرتبط است: سحرخیز بودن به ویژه با کسب امتیاز بالاتر در وجدان کاری مرتبط است. 

برعکس، امتیاز بالاتر در برونگرایی و رک بودن، بیشتر با شب‌زنده داری همراه است. این تیم نشان داد که به نوبه خود، شخصیت و الگوی زمانی در برخی از تأثیرات ژنتیکی اساسی مشترک هستند. 

خبر خوب این است که نه شخصیت و نه الگوی زمانی به طور کامل قطعی نیستند. هر دو توسط عواملی فراتر از ژن‌های ما شکل می‌گیرند، مانند محیط خانوادگی و نقش‌های حرفه‌ای و روزمرگی‌هایی که از ما می‌طلبند. این انعطاف‌پذیری فراتر از وراثت ژنتیکی ما، به نقل از محققان دانشگاه وارویک، حاکی از این است که «ممکن است بتوان الگوی زمانی خود را به روشی آگاهانه تغییر داد.» 

برخی نکات اساسی برای تغییر به سمت سحرخیزی عبارتند از: عدم استفاده از وسایل دیجیتال در شب، تمرین تدریجی برای زودتر خوابیدن و جایزه به خودتان برای سحرخیزی؛ جایزه‌ای مانند قهوه تازه دم‌کرده، پیاده روی آرام یا گوش دادن به موسیقی مورد علاقه. 

خبر بد این است که یافته‌های اولیه دانشگاه ورشو، بر اساس مطالعه‌شان روی دانشجویان کارشناسی، نشان داد که تغییر آن‌ها در الگوی زمانی به سمت سحرخیز شدن (در ماه‌های تابستان) با افزایش خلق و خو و رضایت از زندگی مرتبط نیست. این نتیجه نشان می‌دهد که تغییر الگوی زمانی شما ممکن است راه‌حل سریعی برای شادتر شدن نباشد و شاید نیاز باشد علاوه بر کوک کردن ساعت برای بیدار شدن، فکر اساسی‌تری کنید. 

دلیل احتمالی این است که جهت علّی بین الگوی زمانی و شادی احتمالاً، از شادی به الگوی زمانی هم باید باشد. اگر بتوانید در زندگی رضایت پیدا کنید و روزهایتان پرمشغله و پربار باشد، احتمالاً شب‌ها راحت و به موقع می‌خوابید و هر روز صبح زود از خواب بیدار می‌شوید.

منبع:همشهری

 

چگونه مثبت‌تر باشیم؟
اگر می‌خواهید در زندگی مثبت‌تر باشید، چند راهکار وجود دارد که می‌توانید انجام دهید.

«تشکر کردن» را تمرین کنید
فهرستی از چیزهایی که برای آنها سپاسگزار هستید را تهیه کنید. چیزهایی را که باعث خوشحالی یا قدردانی شما شده را یادداشت کنید.

طعم انتظار
هر روز چیزی را پیدا کنید و منتظر آن باشید. تحقیقات نشان داده است که داشتن چیز مثبتی که منتظر آن هستید به بهبود خلق و خو و کاهش استرس کمک می‌کند.
دیدن از کتاب فروشی مورد علاقه تان، فهوه خوردن با دوستان و یا قدم زدن عصرانه در پارک یا خواندن کتاب مورد علاقه تان. این برنامه‌ها را بچنیدید و منتظر ساعت موعود آن باشید.

ذهن آگاهی را تمرین کنید
ذهن آگاهی تمرینی شامل تمرکز بر حال از جمله افکار، احساسات و محیط است. این تکنیک مزایای مختلفی دارد، از جمله بهبود آگاهی از افکار و خلق و خوی شما.
زمانی که استرس دارید یا خسته هستید، چند نفس عمیق بکشید و روی حال تمرکز کنید.

لبخند
حتی اگر احساس خوشبختی نمی‌کنید، لبخند زدن می‌تواند حال شما را بهتر کند. لبخند زدن به ترشح مواد خاصی در مغز کمک می‌کند که باعث احساس شادی و آرامش خواهد شد.

خود گویی مثبت
چیزهایی که به خود می‌گویید بر تفکر درباره خود و جهان تان تأثیر می‌گذارد. انتقاد از خود شما را منفی و مایوس نگه می‌دارد.
از خودگویی منفی به خودگویی مثبت می‌تواند به بهبود احساسات و کاهش استرس کمک کند.

ویژگی‌های افراد مثبت اندیش
مثبت بودن به این معنا نیست که همیشه به چیزهای شاد فکر کنید. حتی خوشبین ترین افراد نیز غم و دلسردی و عصبانیت را تجربه می‌کنند. با این حال، افراد مثبت اندیش به طور کلی دارای ویژگی‌های زیر هستند:

خوشبین هستند.
سپاسگزارند.
 راه حل‌هایی را پیدا می‌کنند.
مفید هستند.
دلسوزند.
خوشحال هستند.
خوشبین هستند.
اما افراد منفی همیشه:
بدبین هستند.
ناسپاسند.
روی مشکلات تمرکز می‌کنند.
کار مفیدی انجام نمی‌دهند.
بی تفاوت هستند.
ناراضی هستند.
بدبینان هستند.
جدی هستند.
فواید مثبت اندیشی
مثبت اندیشی فواید زیادی دارد، هم از نظر روحی و هم جسمی. که شامل موارد زیر است:

• افراد مثبت اندیش معمولاً سلامت روانی بهتری دارند.
• افراد مثبت اندیش می‌توانند در زندگی روزمره خود شادی پیدا کنند و تحت تأثیر استرس یا احساسات منفی نیستند.
• افراد مثبت نگر کمتر از بدبین‌ها به دلیل مشکلات قلبی عروقی می‌میرند و عمر طولانی تری دارند.
• افراد مثبت اندیش به احتمال کمتری با دیگران درگیر می‌شوند و سالم ترند.

منبع:میگنا

منبع:میگنا

انواع اختلال

1. اختلال دارویی: ناهنجاری یا اختلال عملکردی چند دارو با هم
   اختلال روانی: یک الگوی روانشناختی همراه با پریشانی یا ناتوانی است که در یک فرد رخ می‌دهد و جزئی از پیشرفت یا فرهنگ طبیعی نیست:

• اختلال اضطراب: اشکال مختلف ترس و اضطراب غیرطبیعی و آسیب شناختی
  اختلال عصبی: علائم عصبی مانند: بی‌حسی، نابینایی، فلج یا متناسب بودن، جایی که هیچ توضیحی عصبی ممکن نیست؛
  اختلال وسواس-اجباری: اختلال اضطرابی است که با رفتارهای تکراری با هدف کاهش اضطراب مشخص می‌شود؛
  اختلال شخصیت وسواسی جبری: وسواس در کمال، قوانین و سازماندهی؛
  اختلال شخصیت: الگوی ماندگار از تجربه و رفتار درونی است که به‌طور قابل توجهی از انتظارات فرهنگ فردی که آن را به نمایش می‌گذارد منحرف می‌شود.
  اختلال افسردگی: به حالت پریشانی و غم است که در تغذیه، تفریح، الگوی خواب و رفتار تأثیر می‌گذارد.
  اختلال دوقطبی
  اختلال جنسی
  اختلال فوبیا یا ترس: نوعی اختلال اضطرابی بوده که توسط وحشت زدگی یا ترس غیرمعمولی و ناگهانی ایجاد می‌شود.
  
   

تفاوت بیماری و اختلال
در حالی که اختلال (Disorder) به بی نظمی، به هم خوردگی و آشفتگی گفته می‌شود که به صورت تخصصی از کلمه بیماری (Sickness و Illness) که نوعی ناخوشی بدنی و ذهنی است، متمایز می‌شود.

هر بیماری با تعدادی علائم و نشانه‌های ویژه تشخیص داده می‌شود. علائم بیماری بیشتر جسمی و فیزیولوزیک است اما اختلالات بیشتر جنبه روانی و ذهنی دارند. یک ورزشکار با بدن سالم می تواند یک کیس اختلال شخصیتی باشد.


اختلال در نتیجه یک پویایی از تعامل است
یک اختلال در واقع می تواند نتیجه درگیر شدن در مجموعه ای از شرایط مرتبط با زمینه زندگی ما و مشکلات ارتباطی باشد و باعث شود ما به یک پویایی از رفتارهایی که به سلامتی ما آسیب می رسانند وارد شویم. بنابراین ، لازم نیست علت این اختلال به یک قسمت خاص از مغز که عملکرد غیرطبیعی دارد تقلیل یابد ، بلکه می تواند در تمام عملکردهایی که یک چرخه را تشکیل می دهند توزیع شود.

تشخیص و درمان بیماری بر عهده پزشک است. اما تشخیص و درمان اختلال بر عهده روانپزشک و روانشناس است.

معمولا اختلال منجر به مرگ فرد نمی شود اما در صورت عدم توجه به برخی بیماریهای پیش رونده مثل سرطان، مرگ اتفاق می افتد. 

به نظر می رسد اکثر اختلالات یک موقعیت گذرا و موقت در زندگی فرد می باشد اما برخی بیماری ها مادام العمر با فرد هستند. 

برخی بیماری ها با عمل جراحی درمان می شوند اما معمولا در اختلال نیاز به عمل جراحی نیست.

نکته: نمی‌توان به اختلال دارویی، بیماری دارویی و به اختلال روانی، بیماری روانی اطلاق کرد.

گفته شده افراد با هوش بالا اغلب فراموشکار نیز هستند.

این مطلب در Psychology Today گزارش شده است.

پروفسور بارت ریپما، سرپرست این تحقیق گفت: افراد مبتلا به افسردگی یا حتی افراد سالم با خلق و خوی افسرده ممکن است تحت تاثیر افکار افسردگی قرار گیرند.

وی افزود: ما می‌دانیم که افکار منفی برای افراد مبتلا به افسردگی بیشتر دوام دارد؛ با این حال، این مطالعه در نشان دادن این نکته منحصر به فرد است. این افکار که از محرک‌های موجود در محیط ایجاد می‌شوند، می‌توانند تا حدی ادامه داشته باشند که مانع از توانایی فرد افسرده برای حفظ رشته فکری خود شوند.

در این مطالعه ۷۵ نفر جملاتی را خواندند که گاهی دارای ویژگی‌های افسردگی بود. نتایج نشان داد، افرادی که افسرده بودند، در تست حافظه زمانی که ابتدا یک فکر افسرده‌کننده را یادآوری کردند، ۳۰ درصد بدتر عمل کردند.

دکتر نیک هابارد، محقق این تحقیق اظهار کرد: همه ما مقدار ثابتی از اطلاعات داریم که می‌توانیم در یک زمان آن را در حافظه نگه داریم.

این واقعیت که به نظر نمی‌رسد افکار افسردگی پس از ورود به حافظه از بین بروند، قطعا توضیح می‌دهد که چرا افراد افسرده در تمرکز یا به خاطر سپردن چیزها در زندگی روزمره خود مشکل دارند.

این اشتغال ذهنی به خاطر افکار افسرده ممکن است توضیح دهد که چرا افکار مثبت اغلب در افسردگی وجود ندارند زیرا فضای کافی برای آنها وجود ندارد.

پروفسور ریپما گفت: مداخلاتی مانند درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی در توانمندسازی افراد افسرده برای شناخت و تنظیم بهتر محتوای افکارشان کاملا موفق هستند.

وی گفت: هدف ما با ادامه تحقیقات این است که چگونه چنین رویکردهای درمانی می‌توانند مغز افسرده را تغییر دهند و چگونه این تغییرات ممکن است منجر به حافظه و نتایج بهتر برای افراد مبتلا به افسردگی شود.

دیدبان ذهن مانند یک کارآگاه مغز است. با استفاده از یک مچ‌بند و سربند شیک، سیگنال‌های مغز شما را بررسی می‌کند و می‌تواند واکنش بدن شما را هنگام استرس یا هیجان نشان دهد.

در این تحقیق، افراد حین انجام آزمایش از این مچ‌بندها و سربندها استفاده کردند. آنان این آزمایش‌ها را حین گوش دادن به موسیقی، نوشیدن قهوه و بوییدن عطرهای مورد علاقه خود انجام دادند بعد هم همین آزمایش‌ها را بدون این کارها انجام دادند.

فناوری دیدبان ذهن نشان داد که موسیقی و قهوه نحوه عملکرد مغز افراد را تغییر داده است. آنان را در یک ذهنیت خاص قرار می‌دهد که می‌تواند به افراد کمک کند تا وظایف حافظه را بهتر انجام دهند.

این فناوری امواج مغزی افراد را بررسی کرد و دریافت که موسیقی و قهوه مغز آنان را فعال‌تر می‌کند، به‌ویژه به روشی که برای تفکر خوب است. این تغییر در فعالیت مغز با بررسی بهتر مرتبط است. بوییدن عطر نیز کمک کرد اما تحقیق بیشتری در این مورد لازم است.

فقیه، محقق این تحقیق گفت: این بیماری همه‌گیر بر سلامت روانی بسیاری از مردم در سراسر جهان تأثیر گذاشته است. اکنون بیش از هر زمان دیگری، نیاز به نظارت یکپارچه بر تأثیر منفی عوامل استرس‌زای روزمره بر عملکرد شناختی فرد وجود دارد.

وی افزود: در حال حاضر، دیدبان ذهن هنوز در حال توسعه است اما هدف نهایی ما کمک به فناوری است که می‌تواند به هر فردی امکان نظارت بر برانگیختگی شناختی مغز خود در زمان واقعی را بدهد، به‌عنوان مثال، لحظات استرس حاد یا عدم درگیری شناختی را تشخیص دهد. در آن زمان‌ها، دیدبان ذهن می‌تواند شخص را به سمت مداخلات ساده و ایمن، شاید گوش دادن به موسیقی، سوق دهد تا خود را به وضعیت مغزی برساند که در آن احساس بهتری داشته باشد و وظایف شغلی یا درسی را با موفقیت‌ بیشتری انجام دهد.

در این تحقیق، افراد یک آزمون حافظه فعال به‌نام «ان بک» انجام دادند. این افراد باید می‌گفتند: آیا چیزی که در حال حاضر دیده یا شنیده‌اند همان چیزی است که قبل از «N» دیده یا شنیده‌اند. آنان یک نسخه قابل مدیریت‌تر با  N برابر با یک و یک نسخه سخت‌تر با  N برابر با سه انجام دادند.

لازم به ذکر است که آزمون رایانه‌ای ان بک (N-Back) یک تکلیف سنجش عملکرد شناختی مرتبط با کنش‌های اجرایی (عملکرد اجرایی) مانند کنترل و تخصیص توجه، تصمیم‌گیری، برنامه‌ریزی پردازش اطلاعات پیرامون و… است. در این آزمون تعدادی محرک بینایی، گام‌به‌گام و به‌صورت تصادفی روی صفحه نمایشگر ظاهر می‌شود. آزمودنی باید بررسی کند که آیا محرک ارائه‌شده فعلی با محرک N مرحله قبل از آن مشابه است یا خیر.

محققان سه نوع موسیقی را امتحان کردند؛ یکی که باعث شد افراد احساس انرژی کنند، دیگری که آرامش‌بخش بود و بعدی که توسط رایانه برای مطابقت با سلیقه افراد ایجاد شد. موسیقی بانشاط، به‌ویژه موسیقی‌های رایانه‌ای، موجب شد آنان در آزمون‌ها،  بهتر عمل کنند با این حال، برای اطمینان بیشتر به تحقیقات بیشتری نیاز است.

نوشیدن قهوه کمی کمک کرد اما نه به اندازه موسیقی و بوی عطر کمترین تاثیر را داشت.

افراد در آزمون‌های پیچیده‌تر بهترین عملکرد را داشتند، به این معنی که این موارد ممکن است زمانی که شما باید بیشتر فکر کنید، کمک بیشتری می‌کند.

آزمایش‌های مداوم توسط محققان کارآمدی توانایی این فناوری برای نظارت مداوم بر فعالیت مغز و موفقیت کلی مداخلات مختلف در تعدیل فعالیت مغز را تأیید می‌کند.

گروه محققان هنوز در حال آزمایش فناوری خود هستند تا از عملکرد مداوم آن اطمینان حاصل کنند و ببینند آیا روش‌های مختلف می‌توانند نحوه عملکرد مغز را تغییر دهند یا خیر؛ فقط به این دلیل که چیزی روی برخی افراد اثر می‌کند به این معنی نیست که برای همه تاثیر داشته باشد.

همانطور که در این تحقیق نشان داده شده است، خوشی‌های روزمره مانند موسیقی و قهوه پتانسیل افزایش عملکرد شناختی را دارند. این فعالیت‌های ساده می‌توانند هوشیاری ذهنی را تقویت کنند و ارتباط بین خوشی و بهبود عملکرد شناختی را نشان دهند.

یافته‌های این تحقیق در مجله Scientific Reports منتشر شده است.

منابع

tavaneshclinic.ir

techexplorist.com

scitechdaily.com

sciencedaily.com

سیاه؛ جاه‌طلب

در مد سیاه یکی از جدی‌ترین و رسمی‌ترین رنگ‌هاست. اگر بخواهیم در مورد رنگ لباس و روانشناسی شخصیت صحبت کنیم باید بگوییم که «سیاه» رنگ مورد علاقه افرادی است که شاخص شخصیت آن‌ها قدرت، جدی و با صلابت بودن و هوش و استعداد است. شاید به همین خاطر در اغلب دانشگاه‌های سرتاسر دنیا رنگ کلاه فارغ‌التحصیلی سیاه است. سیاستمداران نیز برای نشان دادن اقتدار خود به رنگ تیره و مشکی تمایل بیشتری دارند.

خاکستری؛ قاطع و بی‌طرف

به عقیده طراحان لباس «خاکستری یا طوسی» رنگ تعادل است، نه تیره و نه روشن. اگر فردی در کمدی لباسش بیش از هر رنگ دیگر لباس‌های خاکستری داشته باشد به این معنی است که چندان اهل جلب توجه و خودنمایی نیست. در عالم سیاست هم بیشتر افراد که واسطه مذاکرات هستند از این رنگ استفاده می‌کنند. 

زرد؛ ماجراجو و خلاق

«زرد» رنگ خورشید، شادی و سرخوشی و خنده است. طبق تحقیقات انجام شده رنگ زرد باعث ترشح سروتونین در مغز می‌شود، سرعت متابولیسم را افزایش می‌دهد و اطرافیان را سر ذوق و شوق می‌آورد. علاوه بر این رنگ زرد توجه و تمرکز را زیاد می‌کند به همین خاطر اغلب برای طراحی بیلبوردها، سایت‌های تبلیغاتی، علائم نشان دهنده راه و جاده و خطوط خیابان از آن استفاده می‌کنند.

از نظر رابطه رنگ لباس و روانشناسی شخصیت کسانی که طیف‌های مختلف رنگ زرد را می‌پوشند عموما افرادی فعال، خلاق و کسانی هستند که خیلی سریع به چیزی عادت می‌کنند. زرد پوشان ماجراجو هستند، رویاهای درخشان در سر دارند و همواره آماده کشف و تسخیر هستند.

سفید؛ مرتب

رنگ «سفید» سمبل آزادی، معصومیت و پاکی و سادگی است. شاید به همین دلیل اغلب افراد زمانی که تصمیم می‌گیرند فصل تازه‌ای را در زندگی خود آغاز کنند سفید می‌پوشند مثل مراسم ازدواج. رنگ سفید افراد معتبری که عاشق آزادی هستند و خوش‌بینانه به زندگی نگاه می‌کنند را جذب می‌کند.

از نظر رابطه روانشناسی رنگ سفید در طراحی لباس و روانشناسی شخصیت کسانی که عاشق لباس‌های سفید هستند افرادی مرتب و شسته و رفته هستند که تلاش برای رسیدن به کمال را دوست دارند. به طور کلی رنگ سفید به تیپ‌های شخصیتی مختلف می‌خورد و به عنوان یک رنگ خنثی به ندرت دیگران را دفع می‌کند.

 صورتی؛ خوش بین و ظریف

صورتی ملایم رنگی آرام، گرم و زنانه است و در واقع یکی از آرامبخش‌ترین رنگ‌های موجود در طبیعت است. می‌دانستید در برخی زندان‌ها دیوارها را رنگ صورتی می‌کنند تا میزان خشونت را کاهش دهند؟ از نظر رابطه روانشناسی رنگ صورتی در طراحی لباس و روانشناسی شخصیت عاشقان لباس‌های صورتی باید بگوییم که طرفداران صورتی، افرادی عاشق‌پیشه، خوش‌بین و عادل هستند. این افراد قدردان محبت اطرافیان هستند و راحتی بیش از هر چیز دیگری برایشان اهمیت دارد.

آبی؛ آرام و تاثیرگذار

«آبی» بهترین رنگ برای پوشیدن در مصاحبه‌های استخدامی و رسمی است چون حس اعتماد و اعتماد به نفس را به اطرافیان منتقل می‌کند. شاید اصلا به همین خاطر بسیاری از یونیفورم‌های رسمی و اداری و فروشگاهی به رنگ آبی هستند. استادان روانشناسی دانشگاه بریتیش کلمبیا آمریکا تحقیقی را در مورد طیف‌های مختلف رنگ آبی و میزان تاثیر آن‌ها انجام دادند و به این نتیجه رسیدند که طیف‌های تیره‌تر رنگ آبی مثل سورمه‌ای در طراحی لباس از نظر روانشناسی اثر آرامش‌بخش‌تری دارند. از نظر رابطه رنگ لباس و روانشناسی شخصیت باید بگوییم که آبی‌پوشان افرادی باهوش، قابل اعتماد، تاثیرگذار و دارای آرامش درونی هستند.

سبز؛ مهربان و خوش قلب

به عقیده روانشناسان، رنگ «سبز» سبب خلق و خوی خوب شما در رابطه با محیط اطراف می‌شود. لذت بردن از رنگ سبز به خاطر ارتباط آن با طبیعت است و این احساس لذت سبب احساس صلح و رضایت می‌شود. افرادی که در کمد لباس‌شان رنگ سبز بر سایر رنگ‌ها مسلط است در زندگی اجتماعی افرادی فعال و سر زنده‌اند.

قابل اعتمادترند 

یکی از چالش‌های امروز جامعه ناتوانی در پیدا کردن افرادی است که بتوان به آنها اعتماد کرد. شاید در نگاه اول یافتن افراد معتمد کار سختی باشد اما با دقت در برخوردها و رفتارهای افراد می‌توان معتمدانی که در اطرافمان هستند را زود شناخت. افراد مسئولیت‌پذیر ازجمله کسانی هستند که می‌توان به آنها اعتماد داشت. این اعتماد از آنجا ناشی می‌شود که آنها در قالب ماموریتی که به‌عهده گرفته‌اند، هم به ‌خود و هم به کسی که آن مسئولیت را به او واگذار کرده است، پاسخگو هستند. پاسخگویی سبب افزایش اعتماد میان افراد می‌شود و از این رو، می‌توان به کسانی که حس مسئولیت‌پذیری بالایی دارند بیش از سایر گروه‌ها اعتماد کرد.

خوش‌اخلاق و روابط عمومی بالا 

افراد مسئولیت‌پذیر، همواره مورد اعتماد دیگران قرار می‌گیرند. این اعتماد سبب ایجاد نشاط روحی در افراد شده و این نشاط سبب می‌شود آنها از حسن خلق بالا و رفتار اجتماعی بهتری در مقایسه با دیگران برخوردار شوند. خوش‌اخلاقی افراد مسئولیت‌پذیر منجر به ایجاد روابط تازه‌ای در فرد شده و می‌تواند در رشد و تعالی آنها اثر مثبتی داشته باشد. تأیید از سوی دیگران محرکی است که می‌تواند، حس مسئولیت‌پذیری فرد را تقویت کند اما این حس نباید به شکل افراطی رشد کند چرا که رشد افراطی آن، می‌تواند به اتخاذ تصمیم‌هایی در فرد منجر شود که او توانایی انجامش را ندارد.

فرار از حاشیه‌ها 

افرادی را می‌شناسیم که از رویدادها و اتفاقاتی که در اطرافشان رخ می‌دهد شکایت می‌کنند. آنها عموماً مشکلاتی را که در زندگی و کار برایشان پیش می‌آید را به این عوامل نسبت می‌دهند. افراد مسئولیت‌پذیر چنین رفتاری را از خود نشان نمی‌دهند و اجازه رشد احساسات منفی را در ذهن خود نمی‌دهند. مسئولیت‌پذیرها با دور شدن از هر موضوعی که ذهن آنها را به کاری غیراز آنچه مسئولیتش را بر عهده دارند مشغول می‌کند، سعی می‌کنند از حاشیه‌ها فرار کنند و به اصل کار بپردازند. به این دلیل است که معمولا افراد مسئولیت‌پذیر را نمی‌توان در کنار افرادی که حاشیه‌های زیادی دارند، دید. این ویژگی یکی از رازهای موفقیت افراد مسئولیت‌پذیر به شمار می‌رود.

مسئولیت‌پذیری بیش از اندازه؛ خطای بزرگ 

شاید شما هم با افرادی برخورد کرده باشید که به‌دلیل داشتن اعتماد به نفس بالا می‌کوشند با یک دست چند کار مختلف را به شکل همزمان انجام دهند. این دسته از افراد، حس مسئولیت‌پذیری بیش از اندازه‌ای دارند و به این دلیل، تجربه ثابت کرده است برای انجام کاری که به‌عهده گرفته‌اند، نظم و انضباط را که گام اول در اجرای درست مسئولیت‌پذیری است فراموش می‌کنند و عملکرد درستی از خود نشان نمی‌دهند. این مسئله سبب ایجاد سرخوردگی در این افراد شده و در نهایت سبب می‌شود نگاه دیگران به افرادی که بیش از اندازه احساس مسئولیت می‌کنند منفی شود. از این رو، افراد باید متناسب با ظرفیت‌ها و توانمندی‌هایی که دارند، مسئولیت به‌عهده بگیرند تا هم با این کار اعتماد دیگران را به‌خود دوچندان کنند، هم کاری که برعهده گرفته‌اند به‌درستی انجام شود.

مداخله مؤثر ومسئولانه 

مداخله مؤثر مسئولانه کمک می‌کند که به جای اینکه طلبکار دیگران باشیم نقش خود را بشناسیم. مداخله مؤثر به این معنی است که ما وقتی پدیده‌ای را می‌شناسیم و می‌خواهیم تغییری در آن پدیده ایجاد کنیم از روش‌هایی استفاده کنیم که اثر‌گذار باشد. در این فرایند فرد از روش‌های متعارفی که تأثیر زیادی بر پدیده‌ای که مورد نقد قرار گرفته است دارد، دوری کرده و با حس مسئولیت‌پذیرانه‌ای می‌کوشد بخشی از مشکلات را برطرف کند. افرادی که چنین توانایی‌ای را در خود دارند، مسئولیت تصمیم‌گیری، عواقب و پیامدهای آن را پذیرفته و از زیر بار تصمیم‌هایی که می‌گیرند شانه خالی نمی‌کنند.

اجازه ارزیابی می‌دهند 

در بسیاری از موارد شاهد هستیم افراد تصمیم‌هایی را می‌گیرند که ممکن است خروجی آن چندان قابل‌قبول نبوده باشد. افرادی که حس مسئولیت‌پذیری بالایی دارند می‌کوشند تصمیم‌ها و اقداماتی را که انجام داده‌اند ارزیابی کنند. این دسته از افراد می‌دانند که خودشان افراد صادق و عادلی برای ارزیابی عملکرد خود نیستند و از این رو، آنها از افراد دیگری می‌خواهند که عملکردشان را ارزیابی و نقاط ضعف و قدرت در تصمیم‌ها و اقداماتی که انجام داده‌اند را بررسی و تعیین کنند. افراد مسئولیت‌پذیر معمولاً ارزیابی‌ها را می‌شنوند و تلاش می‌کنند با استفاده از آن، در آینده تصمیم‌های بهتر و مؤثرتری را برای خود و فعالیت‌هایی که انجام می‌دهند بگیرند، حتی اگر، ارزیابی‌ها باب میلشان نباشد.

خطاها را جبران می‌کنند 

اگر بین اطرافیانتان افرادی را می‌بینید که به‌دلیل یک اشتباه درصدد جبران کردن آن خطا هستند، بدانید با فردی روبه‌رو هستید که احتمالاً مسئولیت‌پذیری بالایی دارد. افرادی با این شرایط معمولاً وقت خود را به حسرت خوردن و پیدا کردن مقصر برای ناکامی‌های خود صرف نمی‌کنند بلکه، می‌کوشند با استفاده از تجربه‌ای که به‌دست آورده‌اند، خطا یا اشتباهی را که مرتکب شده‌اند جبران کنند. این افراد از عذرخواهی کردن خجالت نمی‌کشند و سعی دارند با رفتارشان عذرخواهی خود را نمود عینی دهند و به‌گونه‌ای عمل کنند که خطایشان در کوتاه‌ترین زمان ممکن جبران شود.

جهت‌دهی به عوامل بیرونی 

باید به این نتیجه برسیم که انسان موجودی است مختار و به این دلیل توان اینکه بتواند بر محیط خود به‌خوبی اثر‌گذاری داشته باشد را دارد. باید بپذیریم که اگر عوامل بیرونی بر زندگی ما اثرگذارند که حتماً هم اثرگذاری دارند، ما با عقل، درک، درایت، دانش و تجربه می‌توانیم به این اثرگذاری جهت دلخواه بدهیم. می‌توانیم مباحث را به سمتی ببریم که فکر می‌کنیم درست است و تغییر دهیم. در این مسیر بدون شک اعتماد به نفس و عزت نفس در افراد تقویت شده و با تقویت آن حس مسئولیت‌پذیری در فرد افزایش پیدا می‌کند. بر این باوریم که انسان مختار و توانمند انسانی است که این امکان برای او فراهم است که بتواند مستقل زندگی کند و مسئولیت‌های خود را به‌درستی ایفا کند.

اشتراک اطلاعات با دیگران

اوقات فراغت فرصتی برای گذران لحظاتی شاد برای تغییر دادن ذائقه‌هاست. افرادی که حس مسئولیت‌پذیری دارند از این فرصت استفاده می‌کنند و با استفاده از منابع مختلف از کتاب گرفته تا رسانه‌های دیجیتال و آنلاین، تلاش می‌کنند راه مناسبی برای عمل به وظایف خود پیدا کنند. حتی آنها در گفت‌وگوهای دوستانه خود گریزی به مسئولیت‌هایی که دارند می‌زنند و از جمع دوستانشان در اوقات خوشی که می‌گذرانند نظرخواهی می‌کنند. مسئولیت‌پذیرها از اشتراک اطلاعات کار خود با دیگران با هدف بهره‌گیری از نظرات افراد دیگر لذت می‌برند هر چند ممکن است در نهایت نظر خود را در نحوه اجرای مسئولیت خود اعمال کنند.

مداخله مؤثر در حل مشکلات

مداخله مؤثر مسئولانه کمک می‌کند که به جای اینکه طلبکار دیگران باشیم نقش خود را بشناسیم. مداخله مؤثر به این معنی است که ما وقتی پدیده‌ای را می‌شناسیم و می‌خواهیم تغییری در آن پدیده ایجاد کنیم از روش‌هایی استفاده کنیم که اثر‌گذار باشد. در این فرایند فرد از روش‌های متعارفی که تأثیر زیادی بر پدیده‌ای که مورد نقد قرار گرفته است دارد، دوری کرده و با حس مسئولیت‌پذیرانه‌ای می‌کوشد بخشی از مشکلات را برطرف کند.
منبع: برنا

محققان در بریتانیا می‌گویند این نخستین مطالعه‌ای است که به گونه‌ای روشمند، پیامدهای ابتلا به ای دی اچ دی بر روی سلامت روان افراد را نشان می‌دهد. لوکا هارگیتای، سرپرست تیم تحقیق، در این باره گفت: «دانشمندان مدت‌هاست که می‌دانند اوتیسم با اضطراب و افسردگی مرتبط است، اما ای دی اچ دی تا حدودی نادیده گرفته شده است.»

وی افزود: «هدف ما این بود که دقیقاً اندازه‌گیری کنیم که کدام ویژگی‌های شخصیتی ای دی اچ دی، با اختلالات سلامت روان مرتبط است.»

تحقیق تازه توسط تیمی مشترک از محققان در دانشگاه‌های باث، بریستول، کاردیف و همینطور کینگز کالج لندن انجام شده است. پیشتر دو شخصیت مشهور تلویزیونی در بریتانیا (جانی وگاس و سو پرکینز) به صورت عمومی فاش کرده بودند که مبتلا به ای دی اچ دی هستند.

دکتر هارگیتای گفت: «این وضعیت بر بسیاری از افراد – چه کودکان و چه بزرگسالان – تأثیر می‌گذارد و از این واقعیت که افراد بیشتری مایل به صحبت در مورد آن هستند، باید استقبال کرد. این امید را داریم که که با آگاهی بیشتر، تحقیقات بیشتری در این زمینه انجام شود و منابع بیشتری برای حمایت از افراد مبتلا در جهت بهبود سلامت روانشان اختصاص داده شود.»

تیم تحقیق در پژوهش خود با توزیع پرسشنامه‌هایی، که آن را «استاندارد طلایی» می‌نامید، یک مجموعه از افراد بزرگسال ساکن بریتانیا را مورد آزمایش قرار داد. این سوالات با هدف تفکیک ویژگی‌های اوتیسم از ای دی اچ دی طراحی شده‌ بودند؛ امری بسیار حساس چرا که به دلیل اشتراک زیاد علائم معمولا ویژگی‌های اوتیسم و ای دی اچ دی با هم اشتباه گرفته می‌شود. 

برای مثال در این نظرسنجی پرسیده شده بود: «چقدر احساس می‌کنید بیش از حد فعال هستید و مجبور به انجام کارها هستید، انگار که یک موتور محرک دارد شما را هدایت می‌کند؟» یا «آیا عبارت روبرو را توصیف خود می‌دانید؟: من اغلب به شدت جذب یک چیز می‌شوم».

دست‌اندر‌کاران این مطالعه می‌گویند هرچقدر علائم ای دی اچ دی در فرد شدیدتر بوده، احتمال بیشتری وجود داشته که فرد با اضطراب و افسردگی دست و پنجه نرم کند. نتایج شبیه‌سازی رایانه‌ای نیز نشان داده است که ای دی اچ دی نسبت به اوتیسم تقریباً به طور قطع با علائم شدیدتر اضطراب و افسردگی در میان بزرگسالان مرتبط است.

دانشمندان هنوز نمی‌دانند چرا مبتلایان به ای دی اچ دی مستعد اضطراب و افسردگی بیشتر هستند و مطالعات بیشتری در این خصوص مورد نیاز است.

پژوهشگران می‌گویند نتیجه تحقیقات جدید می‌تواند به شناسایی افرادی که بیشتر در معرض خطر اضطراب و افسردگی هستند کمک کند تا اقدامات پیشگیرانه - مانند حمایت از کودکان و بزرگسالان با مدیریت علائم ای دی اچ دی در آن‌ها - زودتر انجام شود تا تأثیر بیشتری بر بهبود کیفیت زندگی این افراد داشته باشد.

دکتر پونیت شاه، استاد روانشناسی در دانشگاه باث، می‌گوید: «در حال حاضر بودجه برای تحقیقات ای دی اچ دی - به ویژه تحقیقات روانشناختی – کم است و این امر به ویژه هنگامی که آن را با سطح نسبتاً بالای بودجه اختصاص داده شده به اوتیسم مقایسه کنید، آشکار می‌شود. شواهد اکنون در حال آشکار شدن هستند که ای دی اچ دی فقط یک بیماری دوران کودکی نیست، بلکه در طول زندگی نیز ادامه می‌یابد و در نتیجه ما باید برنامه‌های تحقیقاتی خود را برای درک بهتر ای دی اچ دی در بزرگسالی تنظیم کنیم.»

فرحزادی گفت: تاب آوری یک معجزه رفتاری است که ظرفیت روانی افراد را در مواجهه با بحران‌های مختلف افزایش می‌دهد. این ویژگی باعث می‌شود که بتوانیم در کمترین زمان ممکن بتوانیم به حالت عادی برگردیم. البته باید در نظر داشته باشیم که تاب‌آوری به معنای نادیده گرفتن مشکل نیست، بلکه مواجهه با آن به صورت منعطف است. 

وی افزود: تاب‌آوری یک ویژگی اکتسابی است که در پی تمرین و کسب تجربه به دست می‌آید. از مهم‌ترین مشخصه‌های افراد تاب‌آور، می‌توان به صبوری، توانایی حل مساله و کنترل احساسات، خوشبینی و عزت نفس اشاره کرد. همه این ویژگی‌ها با شرکت در دوره‌هایی که ما در سازمان بحران برگزار می‌کنیم، قابل یادگیری است. 

روانشناس اظهار داشت: یکی از عامل‌های تقویت تاب‌آوری، گسترش روابط میان‌فردی است؛ چرا که برخورداری از این ویژگی باعث می‌شود که ما در موقعیت بحرانی، افراد متعددی را داشته باشیم که بتوانیم در مسائل مختلف از آنها کمک بگیریم. این افراد در واقع انگیزه‌ای برای بهبود و خروج از موقعیت بحرانی به ما می‌دهند.

وی گفت: در مواقع بحرانی، باید این موضوع را در نظر داشته باشیم که بحران همیشگی نیست. اگر ما یک موقعیت ناگوار را همیشگی ببینیم، توانایی گذر از آن را نیز نخواهیم داشت. لذا نگاهمان را باید به بحران تغییر دهیم و به آن به عنوان یک مرجله گذرا نگاه کنیم. 

روانشناس اظهار کرد: تصمیم‌گیری قاطعانه که مبتنی بر عزت نفس است، از دیگر مواردی است که در تاب‌آوری تاثیر زیادی دارد. گاهی اوقات لازم است که به جای دست‌ دست کردن، بلند شویم و تصمیم بگیریم؛ چرا که این چیزی است که ما را برای گذر از بحرانی که با آن مواجه هستیم یاری می‌کند. 

فرحزادی افزود: یکی دیگر از مهم‌ترین مواردی که می‌تواند در تقویت تاب‌آوری ما موثر باشد، تمرکز بر روی سلامت معنوی است. کسانی که از اعتقادات محکمی برخوردارند، به طور کلی در مواجهه با شرایط بحرانی، تاب‌آوری بیشتری از خود نشان می‌دهند؛ چراکه پشتوانه اعتقادی آنها منبعی دلگرم‌کننده برایشان می‌سازد.

وی افزود: غم و اندوه یک حالت عاطفی است که با احساس ناراحتی و خلق و خوی بد مشخص می‌شود و یکی از احساسات اساسی انسان به حساب می‌آید؛ این احساس یک واکنش طبیعی به موقعیت‌هایی است که ناراحت کننده، دردناک یا ناامید کننده هستند. گاهی اوقات این احساسات می‌توانند شدیدتر باشند، در حالی که در موارد دیگر ممکن است نسبتا خفیف درک شوند.

این عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهیدبهشتی تاکید کرد: اگر از علامت‌های تبدیل غم واندوه به افسردگی آگاه باشید و چنانچه متوجه شدید این نشانه‌ها به مدت دو هفته یا بیشتر بر زندگی شما تاثیر داشته باید کمک حرفه‌ای بگیرید.

وی افزود: اگر حالت غمگین، مضطرب یا اصطلاحا خالی بودن مداوم، احساس ناامیدی یا بدبینی، احساس گناه، بی‌ارزشی و درماندگی، از دست دادن علاقه یا لذت به سرگرمی‌ها و فعالیت‌هایی که زمانی از آنها لذت می‌بردید، از جمله رابطه جنسی، کاهش انرژی، خستگی، مشکل در تمرکز، بی‌خوابی، بیدار شدن صبح زود یا پرخوابی، از دست دادن اشتها، کاهش وزن و یا پرخوری و یا افزایش وزن، افکار مرگ یا خودکشی حتی اقدام به خودکشی، بی‌قراری و تحریک پذیری، علامت‌های فیزیکی مداوم که به درمان پاسخ نمی‌دهند مانند سردرد، اختلالات گوارشی و درد مزمن را تجربه کردید، ممکن است تمایل داشته باشید که فقط آن را سخت کنید و صبر کنید تا از بین برود، با این حال، هر چه زودتر این علائم را تشخیص دهید، زودتر می‌توانید کمک بگیرید و وضعیت خود راتغییر دهید.

چه زمانی از پزشک کمک بگیریم؟

وی خاطرنشان کرد: اگر برخی (یا چند مورد) از علامت‌های بالا را تجربه کردید، بدانید تنها نیستید. چنانچه بیش از چند هفته است که نشانه‌های غم و اندوه یا افسردگی را تجربه کرده‌اید، برای تعیین علت و اقداماتی که می‌توانید در مورد آن انجام دهید، با پزشک خود تماس بگیرید. گاهی اوقات احساس افسردگی نتیجه ابتلا به اختلالات مربوط به روان نیست. برای مثال ممکن است یک وضعیت پزشکی مانند کم کاری تیروئید باشد که می‌تواند باعث علائم افسردگی شود، هنگامی که پزشک شما علل بالقوه پزشکی را رد کرد، می‌تواند گزینه‌های دیگری را برای افسردگی شما ارائه دهد یا شما را به روانپزشک یا درمانگری ارجاع دهد که می‌تواند به شما کمک کند.

وی با بیان اینکه متخصصان از تعدادی تکنیک برای تعیین اینکه آیا آنچه شما احساس می‌کنید غم و اندوه یا افسردگی طبیعی است، استفاده می‌کنند، افزود: این تکنیک‌ها معمولا شامل پرسیدن سوال یا تکمیل پرسشنامه در مورد نوع علامت‌هایی است که تجربه می‌کنید، مدت زمانی است که آنها را احساس کرده‌اید و شدت آنها چقدر است. پزشک شما همچنین می‌خواهد در مورد زندگی شما و تاثیری که این نشانه‌ها بر توانایی شما برای عملکرد در خانه، محل کار، دانشگاه یا مدرسه داشته‌اید، بیشتر بداند.

اگر دارویی مصرف می‌کنید، پزشک را مطلع کنید

این متخصص روانپزشکی با بیان اینکه پزشک شما همچنین ممکن است یک معاینه فیزیکی انجام دهد، تاکید کرد: به خاطر داشته باشید که در مورد هر دارو یا مکملی که مصرف می‌کنید به پزشک خود اطلاع دهید؛ زیرا برخی داروها نیز می‌توانند احساس افسردگی را تشدید کنند.

وی با اشاره به اینکه تعدادی از عوامل می‌توانند در ایجاد افسردگی نقش داشته باشند، ادامه داد: برخی از عوامل خطر افسردگی شامل سابقه خانوادگی بیماری روانی، مصرف مواد مخدر، سابقه ابتلا به سایر اختلالات روان، سیستم حمایت اجتماعی ضعیف، تجربه یک تروما، شرایط سلامت مزمن، عزت نفس ضعیف، رویدادهای استرس‌زای زندگی و ترومای دوران کودکی است که می‌توانند از عوامل زمینه‌ساز افسردگی باشند.

او درباره درمان‌های متداول افسردگی نیز توضیح داد: افسردگی معمولا با استفاده از داروهایی به نام داروهای ضد افسردگی یا از طریق روان درمانی درمان می‌شود. معمولا بهترین رویکرد درمانی ترکیبی از دارو درمانی و روان‌درمانی است.

گلستانی ادامه داد: شناخت درمانی، درمانی مفید برای مبتلایان به افسردگی است؛ این نوع درمان به افراد می‌آموزد که فکرهای منفی خود را در نظر بگیرند و الگوهای مثبت‌تری راجایگزین آن کنند؛ این مفید است زیرا افکار ما و آنچه به خود می‌گوییم بر روحیه و انگیزه ما تاثیر می‌گذارد.

کنترل تمام ابعاد افسردگی امکان‌پذیر است؟

وی خاطرنشان کرد: اگر مرتبا چیزهای منفی بگوییم در حال ایجاد یک محیط روانی مرتبط با افسردگی هستیم. از سوی دیگر، مثبت اندیشی باعث ایجاد احساسات مثبت می‌شود و در حالی که کنترل همه جنبه‌های افسردگی امکان پذیر نیست، این یکی از جنبه‌هایی است که ما بر آن قدرت داریم.

گلستانی تاکید کرد: ممکن است پزشک تغییراتی را در شیوه زندگی به شما توصیه کند که می‌تواند به شما در مقابله با علامت‌ها کمک کند، انجام کارهایی مانند ورزش منظم، رژیم غذایی سالم، خواب کافی و ارتباط با عزیزان می‌تواند به شما در مدیریت شرایط کمک کند.

احساسات خود را انکار نکنید

متخصص روانپزشکی توصیه کرد: در بحران‌ها، تروما و یا سوگ عزیزان به خودتان اجازه غمگین بودن بدهید انکار چنین احساساتی ممکن است بیشتر شما را تحت فشار قرار دهد؛ اگر احساس غم و ناراحتی دارید، هرگز مقاومت نکنید.

وی ادامه داد: درباره احساسات خود فکر کنید یا آنها را بنویسید؛ مثلا آیا به دلیل از دست دادن یا یک اتفاق ناخوشایند ناراحت هستید؟ معمولا کشف علت غم و اندوه ساده نیست، اما درک دلیل غمگینی و بررسی آن احساسات می‌تواند به شما کمک کند احساس بهتری داشته باشید. قدم زدن در هوای تازه، تماس با دوستان نزدیک یا اعضای خانواده و کمی خلوت توصیه دیگر برای بهبود شرایط است.

با خودتان مهربان‌تر باشید

وی به افرادی که شرایط تلخی از غم و اندوه را تجربه می‌کنند، گفت: با خودتان کمی مهربان‌تر باشید، این کار ممکن است شامل یک حمام کردن، مطالعه کتاب، مشاهده یک کمدی مورد علاقه، چرت زدن یا خوردن غذای محبوب‌تان باشد.

گلستانی ادامه داد: به‌ یاد داشته باشید که غم و اندوه می‌تواند ناشی از تغییری باشد که انتظارش را نداشتید یا می‌تواند نشان دهنده نیاز به تغییر در زندگی شما باشد، تغییر معمولا استرس‌زا، اما برای رشد ضروری است. اگر به دلیل نیاز به تغییر چیزی ناراحت هستید، به مراحلی فکر کنید که می‌توانید برای شادتر کردن زندگی خود تغییر دهید.

غم و اندوه معمولی در بیشتر اوقات موقتی است

به گفته این متخصص روانپزشکی، یافتن راه‌هایی برای غلبه بر غم و اندوه یا افسردگی می‌تواند شما را به حالت عادی بازگرداند؛ در حالی که غم و اندوه معمولی در بیشتر اوقات موقتی است و اغلب با اصلاح سبک زندگی قابل تسکین است.

بنابر اعلام روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی شهیدبهشتی، وی در خاتمه خاطرنشان کرد: اگر علامت‌های غم یا افسردگی شما بیش از دو هفته طول بکشد، باید با پزشک خود مشورت کنید و از درمان‌های حمایتی برای بهبود اوضاع استفاده کنید.

این دانشمندان توضیح داده اند که اضطراب معمولاً با ارتعاشات در طول پرواز همراه است، اما اضطراب یک اصل اساسی طبیعت است و انتقال مؤثر انرژی و اطلاعات در فضا و زمان را تضمین می‌کند.

دانشمندان با استفاده از تصویربرداری مغناطیسی مغز، تأثیر اضطراب و ترمودینامیک بر عملکرد مغز ۸۹ داوطلب را برای اندازه‌گیری سیگنال‌های الکتریکی نورون‌ها در عرض میلی‌ثانیه در مقایسه با روش MRI که چند ثانیه طول می‌کشد، مورد مطالعه قرار دادند و پس از آن محققین یک تصویر کامل از مدل ایجاد کردند. 

نتایج نشان داد که اضظراب مغزی برای انتقال انرژی و اطلاعات با کارایی بالا در داخل مغز و همچنین مکان و زمان از اهمیت بالایی برخوردار است. 

این کشف انگیزه دانشمندان را برای استفاده از نتایج به عنوان یک شاخص بیولوژیکی برای شناسایی بیماری‌هایی مانند بیماری پارکینسون و بیماری همینگتون فراهم کرده است.

اکنون، مطالعه‌ای که توسط محققان موسسه ترنر برای سلامت روان و مغز دانشگاه موناش انجام شده است، بیش از ۱۰۰۰۰ نقشه مختلف از فعالیت مغز انسان را مورد بررسی قرار داده و دریافته است که شکل کلی مغز افراد تاثیر بسیاری بر نحوه تفکر و احساس ما دارد و نسبت به اتصال عصبی پیچیده آن رفتار می‌کند.

این مطالعه که در مجله Nature منتشر شده است، رویکرد‌هایی از فیزیک، علوم اعصاب و روانشناسی را برای واژگون کردن پارادایم قدمت با تاکید بر اهمیت اتصال پیچیده مغز، در عوض شناسایی رابطه‌ای که قبلا بین شکل و فعالیت مغز درک نشده بود، گرد هم می‌آورد.

دکتر جیمز پانگ، از موسسه ترنر و دانشکده علوم روانشناسی دانشگاه موناش گفت: این یافته‌ها قابل توجه است، زیرا روشی را که ما می‌توانیم نحوه عملکرد، رشد و پیری مغز را مطالعه کنیم، بسیار ساده‌تر می‌کنند. این کار فرصت‌هایی را برای درک اثرات بیماری‌هایی مانند زوال عقل و سکته مغزی با در نظر گرفتن مدل‌هایی از شکل مغز باز می‌کند که به مراتب راحت‌تر از مدل‌های مجموعه‌ای از ارتباطات مغز است. 

پانگ گفت: ما مدت‌ها فکر می‌کردیم که افکار یا احساسات خاص باعث ایجاد فعالیت در بخش‌های خاصی از مغز می‌شوند، اما این مطالعه نشان می‌دهد که الگو‌های ساختاری فعالیت تقریبا در کل مغز برانگیخته می‌شوند، درست مانند روشی که در آن یک نت موسیقی از ارتعاشاتی که در طول رخ می‌دهد، برمی‌خیزد. تمام طول یک سیم ویولن و نه فقط یک بخش مجزا».

تیم تحقیقاتی از تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI) برای مطالعه حالت‌های ویژه که الگو‌های طبیعی ارتعاش یا تحریک در یک سیستم هستند، استفاده کردند، جایی که بخش‌های مختلف سیستم همه با فرکانس یکسان برانگیخته می‌شوند. حالت‌های ویژه معمولا برای مطالعه سیستم‌های فیزیکی در زمینه‌هایی مانند فیزیک و مهندسی استفاده می‌شوند و اخیرا برای مطالعه مغز اقتباس شده‌اند.

همان طور که فرکانس‌های تشدید یک سیم ویولن با طول، چگالی و کشش آن تعیین می‌شود، حالت‌های ویژه مغز نیز با ویژگی‌های ساختاری - فیزیکی، هندسی و تشریحی تعیین می‌شود، اما این که کدام ویژگی‌های خاص مهم‌ترین هستند، هنوز بی پاسخ باقی مانده است.

این تیم به رهبری موسسه ترنر و دانشکده علوم روانشناسی ARC، پروفسور الکس فورنیتو، مقایسه کردند که چگونه حالت‌های ویژه به‌دست‌آمده از مدل‌های شکل مغز می‌توانند الگو‌های مختلف فعالیت را در مقایسه با حالت‌های ویژه به‌دست‌آمده از مدل‌های مغز توضیح دهند. 

فورنیتو در این باره گفت: ما دریافتیم حالت‌های ویژه تعریف‌شده توسط هندسه مغز (خطوط و انحنای آن) قوی‌ترین محدودیت آناتومیکی را در عملکرد مغز نشان می‌دهند، دقیقا مانند شکل طبل که بر صدا‌هایی که می‌تواند تولید کند تاثیر می‌گذارد. 

او گفت: با استفاده از مدل‌های ریاضی، پیش‌بینی‌های نظری را تایید کردیم که پیوند نزدیک بین هندسه و عملکرد ناشی از فعالیت موج‌مانندی است که در سرتاسر مغز منتشر می‌شود، درست همانطور که شکل یک حوض بر موج‌های موجی که توسط یک سنگریزه در حال سقوط ایجاد می‌شود، تاثیر می‌گذارد.

این یافته‌ها امکان پیش‌بینی عملکرد مغز را مستقیما از روی شکل آن افزایش می‌دهد و راه‌های جدیدی را برای کشف این که چگونه مغز در تفاوت‌های فردی در رفتار و خطر ابتلا به بیماری‌های روانپزشکی و عصبی نقش دارد، باز می‌کند.

تیم تحقیقاتی دریافت که در بیش از ۱۰۰۰۰ نقشه فعالیت MRI که در حین انجام وظایف مختلف توسط دانشمندان علوم اعصاب برای کاوش مغز انسان به دست آمده است، فعالیت توسط حالت‌های ویژه با الگو‌های فضایی که طول موج‌های بسیار طولانی دارند و در فواصل بیش از ۴۰ میلی‌متر گسترش می‌یابند، تحت سلطه قرار دارند.

دکتر پانگ گفت: این نتیجه با عقل مرسوم مقابله می‌کند که در آن اغلب تصور می‌شود که فعالیت در طول وظایف مختلف در مناطق کانونی و جدا شده از فعالیت بالا رخ می‌دهد و به ما می‌گوید که رویکرد‌های سنتی برای نقشه‌برداری مغز ممکن است فقط نوک کوه یخ را نشان دهند که به درک چگونگی عملکرد مغز منجر می‌شود.