برخی تحلیلگران معتقدند اتخاذ چنین تصمیمی ممکن است بر روی اراده سایر کشورهای اروپایی نیز تأثیر گذاشته و آنها را به سمت به رسمیت شناختن دولت فلسطین سوق دهد. به عنوان مثال اسلوونی و مالت دیگر کشور اروپایی هستند که قصد دارد روند شناسایی حکومت فلسطین را به جریان انداخته و به باشگاه حامیان فلسطین بپیوندند. در نگاه این دولت‌های اروپایی چرخش به سمت فلسطینی‌ها می‌تواند به مثابه اهرم فشاری به پایان جنگ در غزه مؤثر باشد.

پیش از این هشت کشور دیگر عضو اتحادیه اروپا من جمله قبرس، جمهوری چک، بلغارستان، لهستان، رومانی، اسلواکی و سوئد دولت مستقل فلسطینی را به رسمیت شناخته بودند. در ادامه این یادداشت سعی خواهیم کرد تا نگاهی به پیامدهای شناسایی دولت فلسطین از سوی برخی کشورهای اروپایی داشته باشیم.

در واکنش به تصمیم سه کشور اسپانیا، ایرلند و نروژ در به رسمیت شناختن دولت مستقل فلسطین، بنیامین نتانیاهو تصمیم این سه کشور اروپایی را محکوم و مدعی شد چنین اقدامی به مثابه پاداش برای تروریسم است! وی برای اثبات ادعای خود مدعی شد که براساس نظرسنجی‌های صورت گرفته ۸۰ درصد مردم کرانه باختری از عملیات «طوفان الاقصی» حمایت می‌کنند.

بتصلائیل اصموطریچ وزیر دارایی اسرائیل نیز خواستار مجازات تشکیلات خودگردان فلسطین، جلوگیری از انتقال وجوه مالیاتی به رام الله و توبیخ دستیار ارشد کاخ سفید یعنی جیک سالیوان شد. وی در ادامه برای پاسخ متقابل به شناسایی یک‌جانبه دولت فلسطین از سوی کشورهای اروپایی خواستار تشدید شهرک سازی در کرانه باختری و لفو مکانیزم پرداخت حقوق کارمندان تشکیلات خودگردان از سوی نروژی‌ها شد.

یسرائیل کاتص وزیر خارجه رژیم صهیونیستی نیز واکنشی از روی خشم به تصمیم دولت‌های اروپایی نشان داد و سفرای این رژیم را برای مشورت فوری فراخواند. وی در ادامه با تهدید اسپانیا- ایرلند- نروژ مدعی شد که این تصمیم عواقب سختی برای آنها در پی خواهد داشت.

نتانیاهو و اعضای کابینه وی در حالی با چالش شناسایی دولت فلسطین از سوی دول اروپایی دسته‌وپنجه نرم می‌کنند که چند روز پیش کریم خان دادستان دادگاه لاهه در مصاحبه با امانپور در شبکه «سی.ان. ان» خواستار بررسی جرایم صورت گرفته از سوی مقامات ارشد اسرائیلی و صدور قرار بازداشت برای آنها شد. ترس از احتمال بازداشت نتانیاهو- گالانت سبب شده است تا دستگاه سیاست خارجی اسرائیل برنامه جامعی برای ایجاد کمپین دیپلماتیک جهت مخالفت با تصمیم نهایی لاهه تهیه نماید.

برهمین اساس وزیر خارجه رژیم در نخستین سفر خارجی خود برای مقابله با روند حقوقی لاهه راهی پاریس شد و با استفان سژورن همتای فرانسوی خود دیدار و گفت و گو کرد. در جریان دیدار وزیر خارجه اسرائیل از فرانسه به دلیل عدم به رسمیت شناختن دولت فلسطین و همچنین مخالفت با صدور حکم دادگاه عالی بین‌المللی، قدردانی کرد. نکته جالب توجه آن است که برخلاف اظهارات رسانه‌ای مقامات آمریکایی، واشنگتن همواره با تلاش‌های یکجانبه و مستقل از گفت و گوهای اسرائیلی- فلسطینی برای تحقق ایده «دو دولت» مخالفت کرده است. البته گروهی دیگر از کارشناسان معتقدند که تداوم نسل کشی در غزه ممکن است منجر به اقدام یکجانبه آمریکا و تروئیکای اروپایی برای به رسمیت شناختن دولت فلسطین شود.

قدرت‌های غربی عضو شورای امنیت به بهانه یک‌جانبه بودن تأثیر اقدام اخیر اسپانیا، ایرلند و نروژ مدعی‌اند که آنها به دنبال رسیدن به راهکاری پایدار برای بحران فلسطین هستند. در برابر چنین ادعایی دو ابهام جدی وجود دارد. نخست آنکه اگر شناسایی یک‌جانبه دولت فلسطین کمکی به صلح در منطقه نمی‌کند، پس کمک‌های نظامی- مالی غرب به ماشین جنگی اسرائیل برای کشتار غیرنظامی در غزه چه تأثیر مثبتی بر روند صلح برجای خواهد گذاشت؟

نکته دوم آن است که چرا دولت‌های غربی به خواست افکار عمومی و مردم در خیابان برای شناسایی حقوق ابتدایی مردم فلسطین پاسخ مثبت نمی‌دهند؟ مگر نه آنکه یکی از اصول پایه‌ای دموکراسی در کشورهای دموکراتیک توجه به خواست اکثریت از مسیرهای قانونی و مسالمت آمیز است! بلندتر شدن صدای «نسل z» و حمایت قاطع آنها از آرمان آزادی فلسطین موضوعی نیست که به این زودی‌ها از سوی بنگاه‌های تبلیغاتی و عملیات روانی غرب قابل کنترل و مدیریت باشد. دیر یا زود دولتمردان غربی برای جلب اعتماد رأی دهندگان جوان چاره‌ای جز اتخاد مواضع ضدصهیونیستی و حمایت از گروه‌های فلسطینی در خط مبارزه با اشغالگری نخواهد داشت.

بهره سخن

به رسمیت شناختن دولت فلسطین را اگر نتیجه سه دهه مقاومت اسلامی در باریکه غزه و کرانه باختری بدانیم، حرفی بیهوده نگفتیم. شکست‌های پی‌درپی ارتش اسرائیل در میدان مبارزه با گروه‌های فلسطینی و انتشار دامنه این مناقشه به سایر نقاط غرب آسیا موجب آن شده است تا تمام قدرت‌های منطقه‌ای- بین‌المللی برای حفاظت از منافع خود به دنبال راه‌وحلی پایدار جهت پایان یافتن مناقشه فلسطین باشند. با آنکه حمایت برخی قدرت‌های جهانی از ایده «دو دولت» تأمین کننده حقوق ملت فلسطین نیست اما می‌تواند سدی جدی در برابر خواسته‌های توسعه طلبانه رژیم صهیونیستی در قبال اراضی اشغالی و اساساً تمامیت ارضی کشورهای حوزه شرق عربی باشد.

حال مقامات صهیونیست باید با آگاهی نسبت به واکنش تند جامعه جهانی در قبال تداوم جنگ غزه، گام‌های بعدی خود در این نبرد فرسایشی را انتخاب کنند. حمله فراگیر به رفح می‌تواند سبب تشدید اقدامات ضداسرائیلی دولت‌های غربی علیه تل‌آویو و در سوی مقابل پایان جنگ و پذیرش آتش‌بس از سوی «نتانیاهو» ممکن است منجر به خروج راست‌گرایان افراطی از کابینه شود و زمینه برای سقوط دولت را فراهم آورد.