آیا تلفن همراه دانشآموزان را کندذهن کرده است؟
نتایج معروفترین آزمون سنجش توانمندی دانشآموزان در جهان نشان میدهد که طی چند سال گذشته عملکرد تحصیلی دانشآموزان در کشورهای مختلف تدریجاً ضعیف و ضعیفتر شده است. برخی گمان میکردند همهگیری کرونا و شرایط نامطلوب آموزش در آن دوره باعث این افت بیسابقه شده است، ولی تحقیقات اخیر نشان میدهند این سیر نزولی پیش از دورهٔ کرونا آغاز شده. آخرین گزارش برنامهٔ بینالمللی ارزیابی دانشآموزان، موسوم به پیآیاساِی، به سه دلیل گوشیهای همراه را مقصر اصلی داستان میداند. در چند سال گذشته، شاهدیم که والدین، محققان و رسانههای خبری به ارتباط بین استفاده نوجوانان از تلفن همراه و سلامت روان آنها توجه بیشتری نشان دادهاند. محققانی مانند جاناتان هایت و جین توئنگی نشان دادهاند که، تقریباً از سال ۲۰۱۲، معیارهای مختلف بهزیستی دانشآموزان در سراسر دنیای غرب کاهش چشمگیری داشته است، درست از همان زمانی که گوشیهای هوشمند و رسانههای اجتماعی به جزء لاینفک زندگی نوجوانان بدل شدند. برخی حتی مطرح کردهاند که استفاده از گوشیهای هوشمندْ بسیار مایۀ ضرر و تباهی بوده و دستاوردهای دانشآموزان را بهطور نظاممند کموکمتر میکند. البته من تا همین اواخر این بحث را قبول نداشتم. سازمان همکاری و توسعهٔ اقتصادی، در قالب برنامهٔ بینالمللی ارزیابی دانشآموزان (موسوم به پیآیاسای) که در ۸۰ کشور جهان اجرا میشود، هر سه سال یک بار آزمونی برگزار میکند که دانشآموزان ۱۵ساله را در دروس ریاضیات، درک متن و علوم میسنجد. این آزمون معروفترین معیار سنجش توانمندی دانشآموزان در جهان است. هر سال که خبر نتایج این آزمون به رسانههای آمریکایی میرسد، گزکی به دست منتقدان نظام آموزشی آمریکا میافتد تا با اشاره به نمرات این آزمون بگویند که مثلاً «چرا در درک مطلب به گرد پای فنلاندیها هم نمیرسیم؟» یا «چرا در ریاضیات زیر پای کرهایها له میشویم؟».

نتایج معروفترین آزمون سنجش توانمندی دانشآموزان در جهان نشان میدهد که طی چند سال گذشته عملکرد تحصیلی دانشآموزان در کشورهای مختلف تدریجاً ضعیف و ضعیفتر شده است. برخی گمان میکردند همهگیری کرونا و شرایط نامطلوب آموزش در آن دوره باعث این افت بیسابقه شده است، ولی تحقیقات اخیر نشان میدهند این سیر نزولی پیش از دورهٔ کرونا آغاز شده. آخرین گزارش برنامهٔ بینالمللی ارزیابی دانشآموزان، موسوم به پیآیاساِی، به سه دلیل گوشیهای همراه را مقصر اصلی داستان میداند.
در چند سال گذشته، شاهدیم که والدین، محققان و رسانههای خبری به ارتباط بین استفاده نوجوانان از تلفن همراه و سلامت روان آنها توجه بیشتری نشان دادهاند. محققانی مانند جاناتان هایت و جین توئنگی نشان دادهاند که، تقریباً از سال ۲۰۱۲، معیارهای مختلف بهزیستی دانشآموزان در سراسر دنیای غرب کاهش چشمگیری داشته است، درست از همان زمانی که گوشیهای هوشمند و رسانههای اجتماعی به جزء لاینفک زندگی نوجوانان بدل شدند. برخی حتی مطرح کردهاند که استفاده از گوشیهای هوشمندْ بسیار مایۀ ضرر و تباهی بوده و دستاوردهای دانشآموزان را بهطور نظاممند کموکمتر میکند. البته من تا همین اواخر این بحث را قبول نداشتم.
سازمان همکاری و توسعهٔ اقتصادی، در قالب برنامهٔ بینالمللی ارزیابی دانشآموزان (موسوم به پیآیاسای) که در ۸۰ کشور جهان اجرا میشود، هر سه سال یک بار آزمونی برگزار میکند که دانشآموزان ۱۵ساله را در دروس ریاضیات، درک متن و علوم میسنجد. این آزمون معروفترین معیار سنجش توانمندی دانشآموزان در جهان است. هر سال که خبر نتایج این آزمون به رسانههای آمریکایی میرسد، گزکی به دست منتقدان نظام آموزشی آمریکا میافتد تا با اشاره به نمرات این آزمون بگویند که مثلاً «چرا در درک مطلب به گرد پای فنلاندیها هم نمیرسیم؟» یا «چرا در ریاضیات زیر پای کرهایها له میشویم؟».