در جنگ اسرائیل با ایران، چین کجا بود؟
یادداشت تازه وب‌سایت UnHerd به تحلیل دلایل عدم دخالت فعال چین در حمایت از ایران در جریان مناقشه اخیر میان ایران و اسرائیل، به‌ویژه پس از دخالت نظامی آمریکا، پرداخته است. در این این یادداشت به قلم میکل ویلا آمده است: در همه دوازده روز جنگ اسرائیل و آمریکا علیه ایران یکی از قدرت‌هایی که تا حد زیادی در مناقشات غایب بوده، چین است. پکن با وجود ابراز حمایت نسبی از تهران و محکوم کردن اسرائیل، در بیشتر موارد، نظاره‌گر بوده است.هر چند حالا و پس از این جدال دوازده روزه اخباری مبنی بر خرید ۴۰ فروند جنگنده J-10C توسط ایران از چین در رسانه‌های منطقه‌ای و بین‌المللی منتشر شده است. هم‌زمان، گزارش‌هایی از بازدید مقامات ایرانی از سامانه دفاع موشکی HQ-9 در چین به گوش می‌رسد. اما در طول ارتباطات هفته‌های گذشته با عمان، پکن تمایل خود را برای شرکت در مذاکرات گسترده‌تر صلح منطقه‌ای ابراز کرد. در همین حال، چین حتی پس از تماس تلفنی بین شی جین پینگ و ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه، یک پیشنهاد صلح چهار ماده‌ای منتشر کرد. با این حال، این پیشنهاد در همان ظرافت‌های مبهم دیپلماتیکی که پکن برای هر بحران بین‌المللی - از جمله اوکراین - استفاده می‌کند، بدون اینکه به اقدام عملی منجر شود، پوشیده شده بود . محوریت چین در زنجیره‌های تأمین جهانی، همراه با نارضایتی بین‌المللی از تعرفه‌های دونالد ترامپ، این ایده را در میان چپ‌گرایان جهان سومی تقویت کرده است که پکن می‌تواند رهبری جهانی علیه «امپریالیسم» آمریکا را بر عهده بگیرد. ایران به نظر می‌رسد متحد طبیعی برای این هدف باشد، اما دیدگاه چین به عنوان یک قهرمان ضد امپریالیستی معمولاً بیشتر در مورد رویاهای تحسین‌کنندگان بین‌المللی است تا خود چین. در واقع، سیاست خارجی پکن تمایل دارد منافع را بر اتحادها اولویت دهد. این سیاست عمل‌گرایانه، معامله‌گرایانه و در نهایت خودمحور است، نه اینکه از ائتلاف بزرگ‌تری از کشورهای جنوب جهان حمایت کند.
به گزارش سهندخبر به نقل از خبرفوری،
یادداشت تازه وب‌سایت UnHerd به تحلیل دلایل عدم دخالت فعال چین در حمایت از ایران در جریان مناقشه اخیر میان ایران و اسرائیل، به‌ویژه پس از دخالت نظامی آمریکا، پرداخته است.
در این این یادداشت به قلم میکل ویلا آمده است: در همه دوازده روز جنگ اسرائیل و آمریکا علیه ایران یکی از قدرت‌هایی که تا حد زیادی در مناقشات غایب بوده، چین است. پکن با وجود ابراز حمایت نسبی از تهران و محکوم کردن اسرائیل، در بیشتر موارد، نظاره‌گر بوده است.هر چند حالا و پس از این جدال دوازده روزه اخباری مبنی بر خرید ۴۰ فروند جنگنده J-10C توسط ایران از چین در رسانه‌های منطقه‌ای و بین‌المللی منتشر شده است. هم‌زمان، گزارش‌هایی از بازدید مقامات ایرانی از سامانه دفاع موشکی HQ-9 در چین به گوش می‌رسد. اما در طول ارتباطات هفته‌های گذشته با عمان، پکن تمایل خود را برای شرکت در مذاکرات گسترده‌تر صلح منطقه‌ای ابراز کرد. در همین حال، چین حتی پس از تماس تلفنی بین شی جین پینگ و ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه، یک پیشنهاد صلح چهار ماده‌ای منتشر کرد. با این حال، این پیشنهاد در همان ظرافت‌های مبهم دیپلماتیکی که پکن برای هر بحران بین‌المللی - از جمله اوکراین - استفاده می‌کند، بدون اینکه به اقدام عملی منجر شود، پوشیده شده بود .
محوریت چین در زنجیره‌های تأمین جهانی، همراه با نارضایتی بین‌المللی از تعرفه‌های دونالد ترامپ، این ایده را در میان چپ‌گرایان جهان سومی تقویت کرده است که پکن می‌تواند رهبری جهانی علیه «امپریالیسم» آمریکا را بر عهده بگیرد. ایران به نظر می‌رسد متحد طبیعی برای این هدف باشد، اما دیدگاه چین به عنوان یک قهرمان ضد امپریالیستی معمولاً بیشتر در مورد رویاهای تحسین‌کنندگان بین‌المللی است تا خود چین. در واقع، سیاست خارجی پکن تمایل دارد منافع را بر اتحادها اولویت دهد. این سیاست عمل‌گرایانه، معامله‌گرایانه و در نهایت خودمحور است، نه اینکه از ائتلاف بزرگ‌تری از کشورهای جنوب جهان حمایت کند.
