طمع ناصرالدین شاه برای حک کردن تصویرش در کوه بیستون

به گزارش سهندخبر به نقل از خبرفوری،

شب امین‌حضور، چاپاری از شهر [کرمانشاه] فرستاده بود که مردم اجماع عامی کرده در مسجد، داد و فریاد غریبی دارند که عمادالدوله [حاکم کرمانشاه] را نمی‌خواهیم. اوقاتم تلخ شد.

ناصرالدین‌شاه قاجار در خاطرات روز دوشنبه ۲۸ رجب ۱۲۸۷ (دوم آبان ۱۲۴۹) نوشت: امروز باید برویم به بیستون، سه فرسنگ راه بود. سوار شدیم، با فرهادمیرزا، یحیی‌خان، دبیر، وزیر، عماد، حسام‌السلطنه و غیره صحبت‌کنان می‌رفتیم. بعد سوار کالسکه شدم. راندیم، الی نزدیک بیستون سوار اسب شدیم. نزدیک کوه بیستون از پل بزرگی که چهار چشمه داشت (دو چشمه بزرگ، دو کوچک) گذشتیم. دست چپ محاذی [روبه‌رو] این پل دهی بود در دامنه کوه، موسوم به تخت‌شیرین، راندیم برای تماشای آثارهای بیستون. از این قرار مشاهده شد:

اول نزدیک زمین، یعنی دو سه ذرع در ارتفاع، صحنه بزرگی بوده است. اشکال بزرگ درآورده بودند، اما حالا محو شده، اثر کمی مانده است. وسط این صفحه، اشکال را شیخ علی‌خان زنگنه سنگ‌تراشی کرده است. وقف‌نامه دو ده که وقف تعمیر کاروانسرایی که در زیر کوه بیستون خودش ساخته است، در آن‌جا کنده است که عوام می‌گویند قباله شیرین است که فرهاد کنده است. اسم دو ده که وقف کرده است (آن طرف رودخانه گاماسب، در دامنه کوه پیدا بود) از این قرار است: قَراوَلی، چمیطان.