ایران و یونسکو: گنجینههایی که جهان را میبینند
در سالی که گذشت، ایران بار دیگر توانست گواهی بر اصالت و غنای فرهنگی خود را به جهان ارائه دهد. ثبت چند اثر جدید در فهرست میراث جهانی یونسکو در سال 140۲، نه فقط یک موفقیت اداری، بلکه روایتی است از پیوند ناگسستنی این سرزمین با تاریخ و طبیعت.

به گزارش سهندخبر
نفسهای کهن هیرکانی
جنگلهای هیرکانی، این موزه زنده طبیعت با بیش از ۵۰ میلیون سال قدمت، امسال به عنوان میراث طبیعی جهان به ثبت رسید. این جنگلها که از استانهای شمالی ایران تا جمهوری آذربایجان امتداد دارند، گنجینهای از تنوع زیستی را در خود جای دادهاند. هر درخت کهنسال هیرکانی حکایتی از مقاومت در برابر تحولات زمینشناسی را روایت میکند و ثبت جهانی آن، پاسداشتی است بر این میراث زنده.
کاروانسراها: ایستگاههای تمدن
ثبت ۵۴ کاروانسرای تاریخی ایران، روایتی دیگر از هنر معماری و ذکاوت ایرانیان است. این بناهای باشکوه که روزگاری مأمن کاروانیان بودند، امروز به عنوان شاهدی بر تمدن تجاری ایران در مسیر جاده ابریشم به جهانیان معرفی شدند. از کاروانسرای زینالدین در دل کویر یزد تا کاروانسرای شاه عباسی در کرمان، هر یک روایتی منحصر به فرد از هنر و معماری ایرانی را در خود جای دادهاند.
در انتظار ثبت
چشمانداز آینده نیز امیدوارکننده است. پروندههایی مانند تخت سلیمان، باغهای تاریخی ایران و موسیقی سنتی ایرانی در حال بررسی هستند که هر کدام میتوانند گامی دیگر در معرفی فرهنگ غنی این سرزمین باشند.
گردشگری: پنجرهای به جهان
این ثبتهای جهانی پنجرهای است به سوی معرفی هر چه بیشتر ایران به جهانیان. تجربه نشان داده است که چنین اقداماتی نه تنها موجب افزایش گردشگران خارجی میشود، بلکه انگیزهای مضاعف برای حفاظت از این میراث گرانبها ایجاد میکند.
سخن پایانی
ثبت آثار تاریخی و طبیعی ایران در یونسکو، فرصتی است برای بازخوانی هویت فرهنگی این مرز و بوم. در سالی که گذشت، ایران ثابت کرد که همچنان میتواند در عرصه جهانی حرفی برای گفتن داشته باشد. این آثار فقط سنگ و چوب و درخت نیستند، بلکه هر یک روایتی زنده از تمدنی کهن هستند که امروز به جهانیان معرفی میشوند.
آیا تاکنون از این آثار دیدن کردهاید؟ چه احساسی داشتید وقتی در مقابل این شاهکارهای طبیعی و تاریخی ایستادید؟ به نظر شما، ثبت جهانی این آثار چه تأثیری بر نگاه جهانیان به ایران خواهد داشت؟