شلوار یوسف تیموری همه ما را ۲۰سال اندوهگین کرد
زیر آسمان شهر برای نسلی از مخاطبان همچنان نماد خاطره و نوستالژی است، اما بازپخش آن امروز حامل معنایی دیگر است: ثبت یک دوره تاریخی. در این مسیر، شلوار پولاد نه فقط یک تکه لباس، که روایتی از افت کیفیت زندگی و سقوط اقتصادی است. او در سکانسی که اهالی ساختمان برای انتخاب مدیر جمع شده بودند، گلایه میکرد که خرجهایش زیاد شده؛ نمونهاش هم خرید شلواری برای پولاد، پسرش (با بازی یوسف تیموری) بود که بیست هزار تومان تمام شده بود. سال ۱۳۸۰ بود، همان روزها که بیست هزار تومان پولی جدی برای یک خانواده به حساب میآمد، اما نه آنقدر که شنیدنش باعث بهت شود. امروز اما مرور این عدد مثل سفر به یک جهان موازی است: جهانی که ۲۵ سال بعد فاصلهای نجومی با زندگی روزمره ما دارد. در نظر بگیرید که همان روزها هنوز بسیاری از مردم برای خرید لباس، بهویژه شلوار، به خیاط مراجعه میکردند. پارچههای مرغوب انگلیسی مثل فاستونی محبوب بودند و سفارش دوخت یک شلوار نوعی انتخاب باکلاس محسوب میشد. قدرت خرید مردم آنقدر بالا بود که داشتن چند دست لباس دوخت سفارشی، نه رؤیایی دستنیافتنی که بخشی از زندگی طبقه متوسط به شمار میرفت. شلوار آماده، هرچند در بازار بود، اما اغلب در رقابت با لباسهای دوختهشده حرفی برای گفتن نداشت.
به گزارش سهندخبر به نقل از خبرفوری،
زیر آسمان شهر برای نسلی از مخاطبان همچنان نماد خاطره و نوستالژی است، اما بازپخش آن امروز حامل معنایی دیگر است: ثبت یک دوره تاریخی. در این مسیر، شلوار پولاد نه فقط یک تکه لباس، که روایتی از افت کیفیت زندگی و سقوط اقتصادی است.
او در سکانسی که اهالی ساختمان برای انتخاب مدیر جمع شده بودند، گلایه میکرد که خرجهایش زیاد شده؛ نمونهاش هم خرید شلواری برای پولاد، پسرش (با بازی یوسف تیموری) بود که بیست هزار تومان تمام شده بود. سال ۱۳۸۰ بود، همان روزها که بیست هزار تومان پولی جدی برای یک خانواده به حساب میآمد، اما نه آنقدر که شنیدنش باعث بهت شود. امروز اما مرور این عدد مثل سفر به یک جهان موازی است: جهانی که ۲۵ سال بعد فاصلهای نجومی با زندگی روزمره ما دارد.
در نظر بگیرید که همان روزها هنوز بسیاری از مردم برای خرید لباس، بهویژه شلوار، به خیاط مراجعه میکردند. پارچههای مرغوب انگلیسی مثل فاستونی محبوب بودند و سفارش دوخت یک شلوار نوعی انتخاب باکلاس محسوب میشد. قدرت خرید مردم آنقدر بالا بود که داشتن چند دست لباس دوخت سفارشی، نه رؤیایی دستنیافتنی که بخشی از زندگی طبقه متوسط به شمار میرفت. شلوار آماده، هرچند در بازار بود، اما اغلب در رقابت با لباسهای دوختهشده حرفی برای گفتن نداشت.


