طرح «مناره» چیست و چه ایده ای برای حل مسئله هسته ای ایران دارد؟/ واکنشهای مثبت و منفی به طرح جدید هستهای ظریف
طرح «مناره» که توسط محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه پیشین جمهوری اسلامی ایران و مذاکرهکننده ارشد هستهای، پیشنهاد شده، یکی از ابتکارات جدید در حوزه دیپلماسی هستهای است که در مقالهای در روزنامه گاردین (۳۱ جولای ۲۰۲۵) مطرح شده است. جزئیات طرح چیست و چه نقدهایی بر آن وارد شده است؟ طرح «مناره» (Middle East Nuclear Activities and Regional Arrangement) که توسط محمدجواد ظریف و محسن بهاروند، معاون پیشین وزیر امور خارجه و سفیر ایران در بریتانیا، پیشنهاد شده، ابتکاری بلندپروازانه برای بازتعریف همکاریهای هستهای در خاورمیانه است. این طرح در مقالهای در گاردین منتشر شده و پیشنهاد میدهد که یک مجمع منطقهای تحت نظارت سازمان ملل متحد برای همکاری هستهای غیرنظامی در خاورمیانه و شمال آفریقا ایجاد شود. هدف اصلی این مجمع، به اشتراک گذاشتن فناوری و مواد هستهای، از جمله اورانیوم غنیشده، برای مقاصد صلحآمیز و تحت نظارت بینالمللی است تا از این طریق، تهدید سلاحهای هستهای در منطقه کاهش یابد. طرح مناره پیشنهاد میدهد که کشورهای منطقه، از جمله ایران، بتوانند برنامههای هستهای غیرنظامی خود را توسعه دهند، اما این توسعه تحت نظارت دقیق آژانس بینالمللی انرژی اتمی (IAEA) و در چارچوبی منطقهای انجام شود. ظریف تأکید دارد که این طرح میتواند مذاکرات هستهای ایران با غرب را از تمرکز صرف بر برنامه هستهای ایران به گفتوگویی گستردهتر درباره همکاریهای منطقهای تغییر دهد. او استدلال میکند که این رویکرد، با ایجاد شفافیت و اعتماد متقابل، میتواند به کاهش تنشها در منطقه کمک کند و در عین حال، حق ایران برای غنیسازی اورانیوم به منظور مقاصد صلحآمیز را به رسمیت بشناسد.

به گزارش سهندخبر به نقل از خبرفوری،
طرح «مناره» که توسط محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه پیشین جمهوری اسلامی ایران و مذاکرهکننده ارشد هستهای، پیشنهاد شده، یکی از ابتکارات جدید در حوزه دیپلماسی هستهای است که در مقالهای در روزنامه گاردین (۳۱ جولای ۲۰۲۵) مطرح شده است. جزئیات طرح چیست و چه نقدهایی بر آن وارد شده است؟
طرح «مناره» (Middle East Nuclear Activities and Regional Arrangement) که توسط محمدجواد ظریف و محسن بهاروند، معاون پیشین وزیر امور خارجه و سفیر ایران در بریتانیا، پیشنهاد شده، ابتکاری بلندپروازانه برای بازتعریف همکاریهای هستهای در خاورمیانه است. این طرح در مقالهای در گاردین منتشر شده و پیشنهاد میدهد که یک مجمع منطقهای تحت نظارت سازمان ملل متحد برای همکاری هستهای غیرنظامی در خاورمیانه و شمال آفریقا ایجاد شود. هدف اصلی این مجمع، به اشتراک گذاشتن فناوری و مواد هستهای، از جمله اورانیوم غنیشده، برای مقاصد صلحآمیز و تحت نظارت بینالمللی است تا از این طریق، تهدید سلاحهای هستهای در منطقه کاهش یابد.
طرح مناره پیشنهاد میدهد که کشورهای منطقه، از جمله ایران، بتوانند برنامههای هستهای غیرنظامی خود را توسعه دهند، اما این توسعه تحت نظارت دقیق آژانس بینالمللی انرژی اتمی (IAEA) و در چارچوبی منطقهای انجام شود. ظریف تأکید دارد که این طرح میتواند مذاکرات هستهای ایران با غرب را از تمرکز صرف بر برنامه هستهای ایران به گفتوگویی گستردهتر درباره همکاریهای منطقهای تغییر دهد. او استدلال میکند که این رویکرد، با ایجاد شفافیت و اعتماد متقابل، میتواند به کاهش تنشها در منطقه کمک کند و در عین حال، حق ایران برای غنیسازی اورانیوم به منظور مقاصد صلحآمیز را به رسمیت بشناسد.