فرصت کمی در اختیار ایران است؛ باید مذاکرات با آلمان، فرانسه و انگلستان آغاز شود
عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام و دیپلمات پیشین گفت: باید مذاکرات با خود آلمان، فرانسه و انگلستان به شکل جدی و هرچه سریع‌تر آغاز شود. با توجه به این ضرب‌الاجل برای فعال‌سازی مکانیسم ماشه، فرصت کمی در اختیار ایران است. ما باید در عمل به دنبال ایجاد شرایطی باشیم که اروپا را از فعال‌کردن مکانیسم ماشه دور کنیم. جنگ ۱۲روزه ایران و اسرائیل در ژوئن ۲۰۲۵، که با دخالت آمریکا همراه شد، نقطه عطفی در دیپلماسی هسته‌ای ایران ایجاد کرد. پیش از این جنگ، پنج دور مذاکرات غیرمستقیم در مسقط با میانجیگری عمان، فضایی محتاطانه، اما رو به پیشرفت را نشان می‌داد. مذاکرات بر رفع تحریم‌ها و حفظ حقوق هسته‌ای ایران متمرکز بود. با این حال حملات اسرائیل و آمریکا به تأسیسات هسته‌ای ایران، اعتماد شکننده را از بین برد و مذاکرات را به تعلیق کشاند. این تجاوز، که نقض آشکار حاکمیت ایران بود، دیپلماسی را زخمی و میز مذاکره را متزلزل کرد، چنان‌که عباس عراقچی آن را «خیانت به دیپلماسی» خواند. تأثیر جنگ بر دیپلماسی هسته‌ای ایران دوگانه بود؛ «از یک سو، خسارات به تأسیسات هسته‌ای، برنامه ایران را موقتا تضعیف و در طرف دیگر، پاسخ موشکی ایران و انسجام ملی، جایگاه تهران را در مذاکرات تقویت کرد». بنابراین محتمل به نظر می‌رسد یکی از تفاوت‌های عمده مذاکرات هسته‌ای قبل و بعد از جنگ اخیر در این باشد که برخلاف مذاکرات مسقط، که بر کلیات متمرکز بود، گفت‌وگوهای پیش‌رو به دلیل معادلات جدید، احتمالا وارد جزئیات فنی و تضمین‌های امنیتی خواهد شد. ایران اکنون با تأکید بر جبران خسارات و حفظ غنی‌سازی، رویکردی قاطع‌تر اتخاذ کرده است.
به گزارش سهندخبر به نقل از خبرفوری،
عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام و دیپلمات پیشین گفت: باید مذاکرات با خود آلمان، فرانسه و انگلستان به شکل جدی و هرچه سریع‌تر آغاز شود. با توجه به این ضرب‌الاجل برای فعال‌سازی مکانیسم ماشه، فرصت کمی در اختیار ایران است. ما باید در عمل به دنبال ایجاد شرایطی باشیم که اروپا را از فعال‌کردن مکانیسم ماشه دور کنیم.
جنگ ۱۲روزه ایران و اسرائیل در ژوئن ۲۰۲۵، که با دخالت آمریکا همراه شد، نقطه عطفی در دیپلماسی هسته‌ای ایران ایجاد کرد. پیش از این جنگ، پنج دور مذاکرات غیرمستقیم در مسقط با میانجیگری عمان، فضایی محتاطانه، اما رو به پیشرفت را نشان می‌داد. مذاکرات بر رفع تحریم‌ها و حفظ حقوق هسته‌ای ایران متمرکز بود. با این حال حملات اسرائیل و آمریکا به تأسیسات هسته‌ای ایران، اعتماد شکننده را از بین برد و مذاکرات را به تعلیق کشاند.
این تجاوز، که نقض آشکار حاکمیت ایران بود، دیپلماسی را زخمی و میز مذاکره را متزلزل کرد، چنان‌که عباس عراقچی آن را «خیانت به دیپلماسی» خواند. تأثیر جنگ بر دیپلماسی هسته‌ای ایران دوگانه بود؛ «از یک سو، خسارات به تأسیسات هسته‌ای، برنامه ایران را موقتا تضعیف و در طرف دیگر، پاسخ موشکی ایران و انسجام ملی، جایگاه تهران را در مذاکرات تقویت کرد». بنابراین محتمل به نظر می‌رسد یکی از تفاوت‌های عمده مذاکرات هسته‌ای قبل و بعد از جنگ اخیر در این باشد که برخلاف مذاکرات مسقط، که بر کلیات متمرکز بود، گفت‌وگوهای پیش‌رو به دلیل معادلات جدید، احتمالا وارد جزئیات فنی و تضمین‌های امنیتی خواهد شد. ایران اکنون با تأکید بر جبران خسارات و حفظ غنی‌سازی، رویکردی قاطع‌تر اتخاذ کرده است.
