هورالعظیم در آتش می سوزد و ریههای خوزستانی ها، پر از دود شده است
هورالعظیم، این نگین زنده و پررمز و راز میانرودان، این روزها نه با آواز پرندگان که با ناله های نی خشکیده و هیزم شدن میراث طبیعیاش خبرساز است. آتش، بیرحم و سیریناپذیر، بر پهنهی بیجان این تالاب بینالمللی افتاده است. آنچه برجای میماند، تنها خاکستر نیست؛ ابرهای سیاه و خفهکنندهای از دود است که بر آسمان خوزستان سنگینی میکند، نفسهای مردمش را به شماره میاندازد و ریههایشان را هدف میگیرد. این دود، مهربانِ پاییز , و تابستانی نیست. این دود، سمّی و کشنده است. ترکیبی وحشتناک از ذرات ریز معلق مونواکسید کربن خفهکننده، دیاکسید گوگرد سوزاننده، هیدروکربنهای سرطانزای حاصل از سوختن نیها و پوشش گیاهی مرده، و دهها مادهی شیمیایی خطرناک دیگر. این دود، بلایی آسمانی نیست، بلایی انسانی-محیط زیستی است که حاصل سالها بیتدبیری، خشکاندن عمدی تالاب برای اهداف کوتاهمدت، و نادیده گرفتن حقآبهی حیاتی این اکوسیستم منحصربفرد است.

به گزارش سهندخبر به نقل از خبرفوری،
هورالعظیم، این نگین زنده و پررمز و راز میانرودان، این روزها نه با آواز پرندگان که با ناله های نی خشکیده و هیزم شدن میراث طبیعیاش خبرساز است.
آتش، بیرحم و سیریناپذیر، بر پهنهی بیجان این تالاب بینالمللی افتاده است. آنچه برجای میماند، تنها خاکستر نیست؛ ابرهای سیاه و خفهکنندهای از دود است که بر آسمان خوزستان سنگینی میکند، نفسهای مردمش را به شماره میاندازد و ریههایشان را هدف میگیرد.
این دود، مهربانِ پاییز , و تابستانی نیست. این دود، سمّی و کشنده است. ترکیبی وحشتناک از ذرات ریز معلق مونواکسید کربن خفهکننده، دیاکسید گوگرد سوزاننده، هیدروکربنهای سرطانزای حاصل از سوختن نیها و پوشش گیاهی مرده، و دهها مادهی شیمیایی خطرناک دیگر. این دود، بلایی آسمانی نیست، بلایی انسانی-محیط زیستی است که حاصل سالها بیتدبیری، خشکاندن عمدی تالاب برای اهداف کوتاهمدت، و نادیده گرفتن حقآبهی حیاتی این اکوسیستم منحصربفرد است.