هیچچیز علیه ما نیست؛ نه صلح آذربایجان و ارمنستان و نه خلع سلاح حزب الله/ آنچه علیه ماست، سیاست‌ها و رویکردهای خود ماست/ سیاست ستیز با آمریکا و اروپا نیاز به تغییر دارد و معنای این تغییر هم وادادگی و تسلیم نیست
«همه‌چیز به خودمان بستگی دارد، نه دیگران. دشمنان فقط قادرند از ضعف‌های ما علیه‌مان استفاده کنند. آن‌ها خالق هیچ تهدیدی علیه ما نیستند. به جای نزاع با دیگران خود را اصلاح کنیم.» مجید یونسیان، روزنامه‌نگار و تحلیلگر سیاسی طی یادداشتی در روزنامه هم میهن نوشت: هیچچیز علیه ما نیست؛ از جمله توافق‌نامه صلح جمهوری آذربایجان و ارمنستان و طرح سپردن دفاع نظامی لبنان به ارتش این کشور. آنچه علیه ماست، سیاست‌ها و رویکردهای خود ماست. جهان در حال تغییر است، جامعه ما نیز به‌شدت نیاز به تغییر دارد. دولتمردان ما این دو را درک کرده‌اند؛ اما هنوز تصمیم نگرفته‌اند که آیا می‌خواهند سیاست‌های کشور بر همان پاشنه بچرخد که تاکنون بوده و یا اینکه کشور را در مسیر انطباق با این تغییرات قرار دهند. مطالبه جامعه تغییر است. واقعیت‌ها هم ضرورت این تغییرات را گوشزد می‌کند. اما تصمیم‌گیرندگان همچنان مرددند. یکی به نعل می‌زنند و یکی به میخ. این روش و این رویکرد قابل استمرار نیست. انتصاب علی لاریجانی به دبیری شورای عالی امنیت ملی، گشوده شدن در گفت‌وگوی ایران و FATF و مواضع نسبتاً فعال و روزآمد وزیر امورخارجه سیگنال‌هایی است که نشان می‌دهد تغییرات در رویکرد سیاست خارجی جدی گرفته شده است. اما برخی سیگنال‌هایی که این روزها از سوی کسانی که تاکنون بدون داشتن هیچ مسئولیت رسمی در تصمیم‌گیری همچنان مواضع رادیکال قبلی را تکرار می‌کنند، نشان می‌دهد که انگار قرار است راه تجربه‌شده تکرار شود.
به گزارش سهندخبر به نقل از خبرفوری،
«همه‌چیز به خودمان بستگی دارد، نه دیگران. دشمنان فقط قادرند از ضعف‌های ما علیه‌مان استفاده کنند. آن‌ها خالق هیچ تهدیدی علیه ما نیستند. به جای نزاع با دیگران خود را اصلاح کنیم.»
مجید یونسیان، روزنامه‌نگار و تحلیلگر سیاسی طی یادداشتی در روزنامه هم میهن نوشت: هیچچیز علیه ما نیست؛ از جمله توافق‌نامه صلح جمهوری آذربایجان و ارمنستان و طرح سپردن دفاع نظامی لبنان به ارتش این کشور. آنچه علیه ماست، سیاست‌ها و رویکردهای خود ماست. جهان در حال تغییر است، جامعه ما نیز به‌شدت نیاز به تغییر دارد. دولتمردان ما این دو را درک کرده‌اند؛ اما هنوز تصمیم نگرفته‌اند که آیا می‌خواهند سیاست‌های کشور بر همان پاشنه بچرخد که تاکنون بوده و یا اینکه کشور را در مسیر انطباق با این تغییرات قرار دهند. مطالبه جامعه تغییر است. واقعیت‌ها هم ضرورت این تغییرات را گوشزد می‌کند.
اما تصمیم‌گیرندگان همچنان مرددند. یکی به نعل می‌زنند و یکی به میخ. این روش و این رویکرد قابل استمرار نیست. انتصاب علی لاریجانی به دبیری شورای عالی امنیت ملی، گشوده شدن در گفت‌وگوی ایران و FATF و مواضع نسبتاً فعال و روزآمد وزیر امورخارجه سیگنال‌هایی است که نشان می‌دهد تغییرات در رویکرد سیاست خارجی جدی گرفته شده است. اما برخی سیگنال‌هایی که این روزها از سوی کسانی که تاکنون بدون داشتن هیچ مسئولیت رسمی در تصمیم‌گیری همچنان مواضع رادیکال قبلی را تکرار می‌کنند، نشان می‌دهد که انگار قرار است راه تجربه‌شده تکرار شود.
