۳ سناریوی دیپلماتیک؛ ایران و آمریکا مذاکره خواهند کرد؟
با تحولاتی که پشت سر گذاشتیم، موضع‌گیری‌ها در خصوص دیپلماسی و مذاکره سخت‌تر شده. یک طرف خواستار تعطیلی دیپلماسی و مذاکره است و یک طرف دیگر می‌گوید در این شرایط بیشتر از قبل به مذاکره و توافق نیاز داریم. هر دو طرف بر این نکته تاکید دارند که بازی عوض شده است. مذاکرات ایران و آمریکا چه سرنوشتی پیدا خواهد کرد؟ این سوالی اساسی‌ست که این روزها در عرصه سیاست، جامعه و رسانه پرسیده می‌شود و محل اختلاف است. با توجه به تحولات روزهای گذشته، جنگ ایران و اسرائیل و حمله آمریکا به تاسیسات هسته‌ای کشورمان، پاسخ به این سوال هم سخت‌تر شده است. به خصوص این که از روز پنجشنبه هفته‌ای که پشت سر گذاشتیم، اخباری مبنی بر احتمال دیدار استیو ویتکاف و سیدعباس عراقچی طی روزهای آینده در اسو پایتخت نروژ شنیده می‌شود. خبری که تا لحظه تنظیم این گزارش تائید یا تکذیب نشده است. سایت خبری رجانیوز – نزدیک به سعید جلیلی – روز پنجشنبه ۱۱ تیر نوشت: «سید عباس عراقچی، وزیر امور خارجه، در اظهاراتی تأمل‌برانگیز اعلام کرده: «برای اینکه تصمیم به مذاکره مجدد بگیریم، ابتدا باید مطمئن شویم که آمریکا در طول مذاکرات، ما را هدف حمله نظامی قرار نمی‌دهد.» این جمله که در هر منطق دیپلماتیک مستقلی، یک خودتحقیری آشکار است، سطح توقع ایران را از یک قدرت منطقه‌ای به کشوری تقلیل می‌دهد که تنها خواسته‌اش این است که در حین «مذاکره»، طرف مقابل لطف کرده و آن را بمباران نکند! به نظر می‌رسد جریان غربگرا در کشور، دچار «سندروم استکهلم دیپلماتیک» شده است؛ آنها به جای پاسخ قاطع به متجاوز و احقاق حق ملت از موضع اقتدار، همچنان به دنبال لبخند دشمن و بازگشت به میز گفتگویی هستند که یک طرف آن، متجاوز بالفطره و طرف دیگر، ضامنِ آن متجاوز است. این رویکرد، نه تنها امنیت‌آور نیست، بلکه با ارسال سیگنال ضعف، دشمن را برای تکرار تجاوزاتش گستاخ‌تر می‌کند. باید از این آقایان پرسید: دقیقاً از کدام تجربه تاریخی عبرت گرفته‌اید که باز هم برای امنیت و عزت ملی کشور، از مسیر «مذاکره با متجاوز» نسخه می‌پیچید؟»
به گزارش سهندخبر به نقل از خبرفوری،
با تحولاتی که پشت سر گذاشتیم، موضع‌گیری‌ها در خصوص دیپلماسی و مذاکره سخت‌تر شده. یک طرف خواستار تعطیلی دیپلماسی و مذاکره است و یک طرف دیگر می‌گوید در این شرایط بیشتر از قبل به مذاکره و توافق نیاز داریم. هر دو طرف بر این نکته تاکید دارند که بازی عوض شده است.
مذاکرات ایران و آمریکا چه سرنوشتی پیدا خواهد کرد؟ این سوالی اساسی‌ست که این روزها در عرصه سیاست، جامعه و رسانه پرسیده می‌شود و محل اختلاف است. با توجه به تحولات روزهای گذشته، جنگ ایران و اسرائیل و حمله آمریکا به تاسیسات هسته‌ای کشورمان، پاسخ به این سوال هم سخت‌تر شده است. به خصوص این که از روز پنجشنبه هفته‌ای که پشت سر گذاشتیم، اخباری مبنی بر احتمال دیدار استیو ویتکاف و سیدعباس عراقچی طی روزهای آینده در اسو پایتخت نروژ شنیده می‌شود. خبری که تا لحظه تنظیم این گزارش تائید یا تکذیب نشده است.
سایت خبری رجانیوز – نزدیک به سعید جلیلی – روز پنجشنبه ۱۱ تیر نوشت: «سید عباس عراقچی، وزیر امور خارجه، در اظهاراتی تأمل‌برانگیز اعلام کرده: «برای اینکه تصمیم به مذاکره مجدد بگیریم، ابتدا باید مطمئن شویم که آمریکا در طول مذاکرات، ما را هدف حمله نظامی قرار نمی‌دهد.» این جمله که در هر منطق دیپلماتیک مستقلی، یک خودتحقیری آشکار است، سطح توقع ایران را از یک قدرت منطقه‌ای به کشوری تقلیل می‌دهد که تنها خواسته‌اش این است که در حین «مذاکره»، طرف مقابل لطف کرده و آن را بمباران نکند! به نظر می‌رسد جریان غربگرا در کشور، دچار «سندروم استکهلم دیپلماتیک» شده است؛ آنها به جای پاسخ قاطع به متجاوز و احقاق حق ملت از موضع اقتدار، همچنان به دنبال لبخند دشمن و بازگشت به میز گفتگویی هستند که یک طرف آن، متجاوز بالفطره و طرف دیگر، ضامنِ آن متجاوز است. این رویکرد، نه تنها امنیت‌آور نیست، بلکه با ارسال سیگنال ضعف، دشمن را برای تکرار تجاوزاتش گستاخ‌تر می‌کند. باید از این آقایان پرسید: دقیقاً از کدام تجربه تاریخی عبرت گرفته‌اید که باز هم برای امنیت و عزت ملی کشور، از مسیر «مذاکره با متجاوز» نسخه می‌پیچید؟»
